GEKWEK

Nadat ons Fee al vele malen met luier op de pot op ging zitten deed ik een poging om haar zonder luier rond te laten lopen. Helaas moest ik er de tweede dag al mee stoppen omdat ze losse stoelgang had en dat is niet het ideale moment dan. Ze vraagt het wel vaak om op de pot te mogen zitten en doet het met veel plezier. Dus dat is alvast positief. We vertrekken nu naar Zeeland, maar volgende week doen we nog een poging. Geniet ze!

 Zwitserland is een prachtig land. Mooi, mooi, mooi. Goede lucht, eindeloos veel wandelplezier, kinderclubs, lekker eten, sneeuw en zon, mooie uitzichten, animatie 's avonds, vele meren waar je ook kon in zwemmen of BBQ doen (alles lag klaar!), ... Ik kreeg er geen genoeg van. Elke dag gingen wij wandelen met een gids. Soms was het een beetje vlakker, maar meestal op en af. Heerlijk vond ik dat! Ik wou niet terug naar huis, maar eeuwig in Zwitserland blijven. We verbleven in St. Moritz.  Aan het hotel was ook een heerlijke grote veilige speeltuin dat volledig afgesloten was.  Zwemmen deed ik niet elke dag, maar drie keer. En dan meteen goed voor een half uur lekker zwemmen. In mijn nieuwe badpak :-). 's Avonds zaten we samen voor een buffet dat meer leek op één grote feestmaaltijd.  Meestal was het mooi weer en soms was het wat minder, maar dat deerde ons totaal niet. Ook in de regen gingen wij wandelen. Voor de kindjes was er elke dag kinderc...

Gisteren gingen er nog twee naar het speelplein terwijl ik nog de allerlaatste dingen in huis haalde: mini tubes zonnecrème, bergschoenen voor de grote dochter, fruit en koeken, drankjes, beleg voor op de sandwiches onderweg, enzovoorts. Vandaag was ik alweer als eerste beneden en keek ik nog eens na of alles klaar is. Ja! Bij de zeven grote valiezen kwamen nog 2 volle Ikeazakken met jassen en schoenen, een krat vol medicatie, eten, melk, enz..., twee zwemzakken en vier rugzakken. Alles staat klaar. Enkel nog langs de bakker en even smeren en dan kunnen we wegwezen. Ook onze buren vertrekken vandaag richting Frankrijk dus gisterenavond werd er nog even gebabbeld. Ik vertrek anders dan andere jaren. Daar zullen de aanslagen van het voorbije jaar zeker voor iets tussen zitten. Maar ik wil toch even genieten van een andere mooie omgeving en ons kinderen weer een ander stukje van Europa laten zien. Gisteren kwamen er van de kinderen uit nog een paar vragen na de aanslagen. 'Ma...

Om zes uur opgestaan. Gewassen, opgekuist, ... Dan de krant uit de brievenbus nemen. Op de voorpagina een piepklein berichtje over een truck in Frankrijk die minstens 60 doden zou gemaakt hebben. Ik frons. Dat kan toch niet?! Even het internet checken. Een aanslag? Ik doe gewoon verder, maar denk voortdurend aan al die mensen die gewoon een leuke avond wilden hebben met hun gezinnen. Die vakantie vierden. Morgen vertrekken wij richting Zwitserland doorheen Frankrijk met een tussenstop in Frankrijk. Nu gaat het er niet alleen om dat ik zonder airco naar Frankrijk ga reizen. Ik probeer niet negatief te denken , maar misschien zijn de grenscontroles nu nog strenger en langer. Misschien nog meer file. Vrij reizen in Europa? Mijn zin verdwijnt de hele ochtend beetje bij beetje. De zin om te vertrekken is weg. Ik denk aan al die gebroken gezinnen voor wie het nooit meer hetzelfde zal zijn. Wij zijn nog samen en daarvoor ben ik dankbaar. Maar nu wil ik gewoon veel liever thuis b...

Gisterenavond zijn ons jongens dan terug gekomen van kamp. Beetje gebruind, vol verhalen en ze hebben zich heel goed geamuseerd. Ik stond daar met de tranen in mijn ogen en een brok in de keel en was blij dat ze weer terug waren. Ze leken niet al te moe gisterenavond want ze wilden niet naar bed, maar bleven deze ochtend wel lekker lang in bed ronken. De valiezen heb ik nadat we thuis samen gegeten hadden meteen allemaal uitgeladen en de eerste wassen werden gedraaid. Vandaag ben ik thuis gebleven en heb ik eigenlijk niets anders gedaan dan wassen, opvouwen, in kasten leggen en alle zes de valiezen vullen. Honderd keer de trap op en af (wat goed in voor de conditie) en tegen de middag was ik daar klaar mee. Definitief. 's Middags wilden ze naar het speelplein en dat mocht. Ons Liesje ging daar helaas serieus op haar gezicht en kwam gehavend terug. De arme duts, maar morgen wil ze wel terug. Ondertussen pakte ik zelf alle schoenen en jassen bij elkaar en maakte een lijst...

Komt het door het onvoorspelbare weer of door het vooruitzicht dat ons jongens morgenavond weer thuis komen of misschien door de naderende vakantie, maar vandaag deed ik wat zotjes. Ik ging naar de manicure en terwijl het buiten hard regende liet ik mijn nagels roos lakken. Sindsdien kijk ik vaak naar mijn nagels. Het is een tijdje geleden dat ik zo een kleur aandurfde, maar vandaag heb ik een beetje mijn verstand verloren. Ik kocht twee cadeautjes voor mijn zoon die tijdens onze vakantie jarig is en één ervan was een zot cadeau. Een idee van de man trouwens :-). Ik weet zelfs niet hoe het eigenlijk heet. Het nieuwste skateboard alleszins. Ik kocht ook snoep voor de dochter van vijf. Eigenlijk koop ik nooit snoep, maar nu liet ik toe dat ze 360 gram in een zak schepte. De hormonen? En dan kocht ik ook nog een winterpakje voor onze nieuwe baby. Dat is pas zot hé. Ik ben nog maar in mijn 17de week en daar koop ik al een winterpakje !! Dat zit zo. Ik ging nog even naar de ...

Deze week zijn de man en ik tien jaar getrouwd. We trouwden op 14 juli 2006  intiem zonder familie en vrienden in een kapel in Las Vegas. En hadden daarna een mooie honeymoon van tien dagen. De mooiste reis van mijn leven. Alles klopte en was bijna perfect. En ondertussen zijn we dus tien jaar verder... En we willen eigenlijk gewoon dat alles blijft zoals het is. Ongeveer. Want ik zou wel willen dat de man wat meer thuis was en hij wenst misschien wel dat het huis wat meer aan de kant lag, maar ach. Dat zijn maar kleinigheden. Ik vind het goed zo en hij ook (denk ik). En dus gingen we gisteren eten in het restaurant waar één der dochters vakantiewerk doet (al deed ze dat gisteren niet). In Het Panhuis. Vlakbij ons huis dus we konden gewoon met de fiets en wel een beetje jammer dat ons jongens er niet bij waren (maar de man heeft geen tijd meer in de week zo vlak voor onze vakantie). Het eten was verrukkelijk, de bediening zeer vriendelijk en we zaten...

Vandaag was de eerste volledige dag weer thuis na heerlijk geslapen te hebben in mijn eigen bed. Er gaat natuurlijk niets beter boven thuis. Het is wellicht voor velen herkenbaar, maar ik ga graag eens weg, maar ben nog liever gewoon thuis. En op vakantie wil ik tegenwoordig vooral verwend worden. Toch ben ik ook alweer aan het inpakken en wassen voor de volgende vakantie. Deze ochtend deed ik weer gewoon de boodschappen zodat ik 's avonds zelf ons potje kon koken. Dat werd zalm met tomaten en komkommer en mozarella kaas in de oven. Een recept dat ik gisteren uit de Libelle scheurde. En amai. Het smaakte. Ik kon het niet laten om zelf op te merken dat het deze week dus weer mamakost was. Met andere woorden. Onvoorspelbaar. Nog deze ochtend kreeg ik de man zo ver dat hij eindelijk met me mee ging naar de klerenwinkel. Hij heeft namelijk maar één short die hem past en dat is wat weinig om mee te nemen op vakantie. Dat is oké als je een huisje huurt en vooral in zwembroek ro...

Met mijn dochter van 14 en de 3 jongste kinderen ging ik vijf dagen naar Houthalen. Niet naar één of ander hip hotel en niet met de bedoeling allerhande workshops te volgen of musea te bezoeken, maar om simpelweg vakantie te hebben. Voor mij: geen boodschappen doen, niet koken, afruimen, niet wassen, niet opruimen, geen afspraken en geen planning.  Voor ons kinderen: spelen, spelen, spelen. En dit in een omgeving met andere kinderen waar kinderen heel welkom zijn en er gratis kinderanimatie is. In een groene omgeving. Het werd deze keer De Bosberg. Een hotel van de Gezinsbond. Een basic hotel waar je geen eindeloos buffet hebt, maar het dagmenu eet, maar er altijd meer dan voldoende is voor iedereen.  Waar je niet slaapt in een luxe kamer met kunst aan de muur, maar wel alles hebt wat je nodig hebt (al waren de matrassen wel iets te hard voor mij). Waar er voor klein en groot genoeg te spelen is. En vooral ook vlakbij het hotel zijn eindeloos veel wandelpaden, spe...

 De afgelopen dagen ben ik voornamelijk met het inpakken bezig geweest (kledij, schoenen, veldbedden, slaapzakken, kussens, ...) en Tim is ze nu gaan weg brengen. Helemaal naar Recht (191 km van hier). Elke keer is er weer wat lichte spanning voor het vertrek. Deze keer vonden we één veldbed niet meteen terug :-). Drie jongens minder in huis. Dat zal ik zeker merken :-). Want met hun vertrek komen ook de vriendjes niet meer bellen want af en toe is het hier ook een vol huis jongens. Elke keer weer zie ik ze vertrekken met een raar gevoel in mijn buik. En liggen de tranen op de loer. Want ook al zijn het stoere wilde jongens. Ik hou zielsveel van ze en missen zal ik ze. Al ben ik ook stiekem blij met de welkome rust want de afgelopen dagen was ik vooral heel erg moe. Sinds donderdag valt er af en toe een 'zwaarte' over me heen. Gisteren heb ik bijna de hele dag in de zetel doorgebracht na het inpakken uiteraard en tussendoor de was doen. Er zat niets in mij....