Hoe is 't?

 Ik ben een dag thuis nu na weer een paar dagen in Zeeland in onze caravan. Ik voel mij daar goed al is slapen ginds een ramp want de matras is versleten en ik heb absoluut slaaptekort door het slechte slapen. Vannacht zal ik weer blij zijn in mijn eigen hemelse bed te slapen. En ik ga vooral naar Zeeland voor de kinderen. Opdat ZIJ buiten zouden kunnen spelen. Want ik mis dan mijn huis en mijn man.


 De man ik zijn apart op vakantie geweest. Hij naar het zuiden van Frankrijk met een paar oudere kinderen en ik met de kleintjes naar Zeeland. Ik miste mijn man. Vreselijk vond ik het ! Ik heb er nu nog last van dat wij geen gezinsvakantie samen gehad hebben vind ik zo erg. Maar ja. Er waren natuurlijk wel redenen waarom dat zo gegaan is.
Ondertussen bleven ons kinderen wel groeien als kool. Vic ontgroeide de draagmand en Thijs werd negen!
 Kinderen gingen op kamp met de jeugdbeweging en het werd even stil in huis en na tien dagen waren ze weer terug. Ik vind de dagen met de kinderen intens. Er zijn dagen dat het vlot gaat en ze flink gaan slapen en redelijk overweg met elkaar kunnen. Maar er zijn ook dagen die ik het liefste wil doorspoelen. Sommige dagen voel ik me supermum. Andere dagen voel ik mij totaal het tegenovergestelde.





Vic krijgt nog steeds de borst maar krijgt ook al groenten en fruit. Hij is wel erg op mij gesteld, maar vanaf september gaat hij toch drie halve dagen naar een opvang gaan. Die tijd zal ik vooral besteden aan dokters/tandartsbezoeken en andere dingen die niet mogelijk zijn met hem erbij. Het feit dat ik altijd op iemand moet kunnen rekenen wanneer ik iets wil doen en dit maar moeilijk gaat vind ik vaak frustrerend.




 Dus hoe is 't?
Het is goed denk ik. Iedereen is gezond en wel. En gezondheid is het hoogste goed samen met gelukkig zijn.
Ik ben zeer dankbaar, maar ik heb mij de afgelopen tijd weer heel vaak de vraag gesteld wat IK nu echt wil en welke kant ik uit wil. Is dit het?
Vandaag vierden we dan weer de 14 de verjaardag van mijn tweede oudste zoon. Een enorm lieve jongen.

Toch heb ik ook enorm veel twijfels de laatsten tijd over van alles en nog wat. Erg onrustig ben ik.
Over school, over de kinderen, over mezelf, over mijn relatie, over mijn woonplaats en leven.
Of ik het wel leid zoals ik zelf wil. Of ik niet ergens afgedwaald ben van mijn echte ik.

Ik wou dezer dagen ook dat ik meer was als mijn eigen ouders die zo tevreden zijn met weinig en sober leven. Ik lijk altijd toch wel iets te willen/hebben.

Met andere woorden.
Het gaat goed. Zo goed als het kan zijn.

Morgen wacht mij weer een drukke dag want wij zijn thuis en ik heb afspraken/plannen.
Nadien gaat het weer richting Zeeland waar ik even onze 'problemen' kan vergeten want ja. Die zijn er zeker wel. Mijn ouders steunen mij hier gelukkig enorm in. Ik zal hen nooit kunnen terug geven wat zij ooit voor mij al hebben gedaan.

Tot gauw hoop ik.
Ik zit nog steeds op Facebook trouwens en tja. Natuurlijk is dat soms wat FAKE hoewel ik blij ben met mijn vrienden op FB. Het zijn er niet veel, maar ze zijn het waard. En ook nog vaak een evenwichtsoefening.



Reacties

  1. Heftige gevoelens die veel teweeg kunnen brengen.
    Ga op zoek naar de bron van je "onvrede", al is dat misschien niet het juiste woord.
    Je komt er wel weer, neem de tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat probeer ik! Ik denk veel na. Misschien soms teveel.

      Verwijderen
  2. Nog gefeliciteerd met de 2 jarigen. Lastig al die onvrede en helemaal als je niet weet waardoor het komt. Inderdaad proberen te achterhalen, vaak weet je het zelf wel van binnen. Nog veel plezier in Zeeland.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb super veel bewondering voor wat en hoe je het allemaal doet en aanpakt...maar een minimum aan eigen tijd is echt wel nodig om het allemaal vol te houden hoor... hopelijk krijg je wat ademruimte als Vicje naar de opvang kan gaan... zijn er geen buren waar je Vicje eens even naar toe kan brengen... indien ik dichterbij zou wonen, zou hij, maar ook je andere kids, zeker welkom zijn om je even wat eigen tijd te gunnen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Blij je weer te horen/lezen :-)
    En overal is wat.....maar in een groot gezin, gebeurt ook heel veel ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)