Posts

Campinglife

Afbeelding
 Camping life is geweldig. Acht jaar geleden was geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht naar een camping te gaan of er zelfs maar te vertoeven, maar zie. Ik doe het ondertussen elk jaar weer. Ik ga ! De kinderen vinden dat namelijk altijd weer geweldig. Ik heb nu zelfs een tiener die wel wil blijven zonder ons :p. Ik kan te weinig gaan. Teveel nog thuis altijd. Dat heb je met een eigen zaak en zoveel kinderen ook. Onze oudste kinderen gaan nu zelfs BINGO spelen en naar een dansavond en die vinden dat geweldig. Een jaar geleden moest ik diezelfde tiener nog meesleuren met ketens.  Mijn man bij valavond. Dat vind ik zo jammer. Dat mijn man er zo weinig is. We zouden nochtans goede campingmensen zijn. We vinden feestjes leuk. We zijn sociaal. Maar mijn man werkt veel. Heel veel. Afgelopen zondag zijn we toch nog eens met ons twee (en Mats)gaan eten in het beste restaurant van de streek. Hij liet er voor een keer zijn werk voor schieten want hij had alweer een oproep voor g

Hoe is 't?

Afbeelding
 Ik ben een dag thuis nu na weer een paar dagen in Zeeland in onze caravan. Ik voel mij daar goed al is slapen ginds een ramp want de matras is versleten en ik heb absoluut slaaptekort door het slechte slapen. Vannacht zal ik weer blij zijn in mijn eigen hemelse bed te slapen. En ik ga vooral naar Zeeland voor de kinderen. Opdat ZIJ buiten zouden kunnen spelen. Want ik mis dan mijn huis en mijn man.  De man ik zijn apart op vakantie geweest. Hij naar het zuiden van Frankrijk met een paar oudere kinderen en ik met de kleintjes naar Zeeland. Ik miste mijn man. Vreselijk vond ik het ! Ik heb er nu nog last van dat wij geen gezinsvakantie samen gehad hebben vind ik zo erg. Maar ja. Er waren natuurlijk wel redenen waarom dat zo gegaan is. Ondertussen bleven ons kinderen wel groeien als kool. Vic ontgroeide de draagmand en Thijs werd negen!  Kinderen gingen op kamp met de jeugdbeweging en het werd even stil in huis en na tien dagen waren ze weer terug. Ik vind de dagen met de ki

Opruimeritis in de hoogste graad en Yeah: schoolvakantie.

Afbeelding
 De zwangerschap van onze Vic en de bijhorende eerste maanden waarin een huis herschapen wordt in een slagveld (door gebrek aan tijd en goesting)en ondanks de hulptroepen maakte mij steeds meer moedeloos. Op een gegeven dag was ik het kotsbeu. Natuurlijk weet ik wel dat mijn huis nooit opgeruimd en netjes gaat zijn zolang de kinderen hier door het huis fladderen, maar een beetje beterschap was meer dan welkom. Maar het leek maar niet te willen lukken tot ik op Facebook in een opruimgroep belande. Die gaf mij moed en energie om zelfs aan het rottigste werkje te beginnen. Mijn washok zag er na een maand weer normaal uit en ik koos voor andere wasmanden. Trots dat ik ben! Facebook hoeft dus niet negatief te zijn. Het kan ook een zeer positief effect hebben. Ik haalde er enorm veel inspiratie op . Heerlijk!  Af en toe kuis ik ook weer een lade uit of een kast. Dat gaat nu iets meer vanzelf. Het einde van de tunnel heb ik nog steeds niet gezien, maar het gaat hier al beter. Nu heb i

Ups & Downs, feestje en gek op voeding

Afbeelding
O. Het is juni en mijn dagen zijn zo overvol gevuld dat ik amper aan een beetje tijd voor mezelf kom. Ook is op een paar vlakken niet alles even vlekkeloos verlopen de voorbije tijd waardoor ik onze Zwitserland reis heb moeten annuleren. Dat heb ik met tranen in de ogen gedaan, maar het is niet anders :-(. Naar Frankrijk gaan we wel nog of toch een deel van het gezin, maar voorlopig ben ik daar nog niet echt mee bezig. Eerst juni maar voorbij laten gaan denk ik zo. Beter te leven en te doen dag per dag. Met onze kleine Vic gaat het goed. Hij is nu eigenlijk zijn wieg uit gegroeid dus die verkoop ik! Hij slaapt ook minder overdag en grabbelt nu overal naar en maakt heel veel geluidjes. Ik ben ook nog steeds erg bezig met voeding. Voor mezelf en voor de kinderen. Tegenwoordig probeer ik hun lunchboxen (wanneer ze blijven eten) zo te vullen dat het leuk is en ze uitkijken naar de lunch op school :-). Dat lukt goed. Ze zijn nu enthousiaster om eens te blijven eten. Inspiratie ha

Een boerderijweekendje en zoveel plannekes.

Afbeelding
 Eerst en vooral wil ik A. bedanken voor het late mooie cadeautje voor Vic. Ik was zo blij verrast. Dankjewel! Mijn dagen zijn goed gevuld met de kinderen, genieten van het leven, lekker koken, ... Onze Vic vraagt nog steeds veel van me. Hij krijgt nog steeds borstvoeding en drinkt nu zo vaak dat ik denk dat het misschien niet meer genoeg is uitsluitend die borstvoeding, maar ik zet nog even door. Nog 3 weken en dan beginnen we met de groentjes.  Onze tuinplannen krijgen weer meer vorm. Ik heb nu in mijn hoofd hoe het zou worden. En helaas niet zoals eerst: met gezellige hoekjes en plekken wegens teveel onderhoud, maar met een stenen en houten terras en de rest gras en bloemen. Mijn rozenstruik MOET blijven. Dat is het enige. Deze week ga ik de stenen en het hout kiezen, maar ten vroegste in september zou de aanleg beginnen. Nieuwe tuinmeubelen zal pas voor volgend jaar ook al vallen de onze ondertussen uit elkaar :-).   Het zijn mooie dagen geweest en ik heb er van genot