GEKWEK

Woensdag was het nog puffen. Deze ochtend kon ik weer mijn regenmantel aan. Ik vind het niet erg. Nemen zoals het komt: het weer. Er zijn ergere dingen in het leven dan dat ! Voor Week van de opvoeding schreef ik los van mijn eigen blog een blog voor Expoo. Die kan je lezen via deze link : http://expoo.be/blog/sandra-vrijdags-liefde-is-eindeloos-aandacht-niet . Morgen is onze kleine Fee jarig en vandaag mag ze dus trakteren op school. Daar was ik deze ochtend efkens zoet mee. Alhoewel. Supersimpel en superlekker eigenlijk. In feite niet zoveel extra moeite. En  het meisje was er heel blij mee.   Onze kleine meid wordt morgen DRIE jaar! Drie ! Ze gaat graag naar school en speelt heel graag met de broers en zusters. Al gaat ze even goed graag met mij mee op stap :-). Gaan slapen is tegenwoordig wel een probleem geworden. Vaak komt ze tot vervelends toe opnieuw uit haar bedje. Pfff. Ze is nochtans echt moe dan. Maar spelen en op de ouderen hun kamer gaan neuzen is altijd net nog

Ons Fee was maandag en dinsdag gewoon lekker thuis gebleven bij mama. Ze was wat vermoeid en ik vond het ook gewoon fijn om haar nog eens thuis te hebben in plaats van op school. Dat ze moe was en eigenlijk nog heel erg klein bewezen haar dutjes. In de winkel mocht ze dan mee kiezen voor waterspelletjes de woensdag (vandaag dus!). Het is ook erg leuk om haar mee te nemen gewoon naar de winkel. Fee is vaak de aanleiding voor een praatje met wildvreemden. Ze is dan ook überschattig. Maandagochtend was een journalist en een fotograaf langs gekomen van De Standaard. De Standaard is de krant die ik dagelijks lees. De krantenboer brengt die elke dag. Ze kwamen in het kader van Week van de opvoeding. Bij Expoo kan je daar meer over lezen. Omdat dit mij nauw aan het hart ligt en ik elke dag bezig ben met 'opvoeden' en dat niet altijd van een leien dakje loopt schrijf ik deze week ook los van mijn eigen blog een blog voor Week van de opvoeding. Want wij allen: moeders, vaders,

29 september en vandaag heb ik voor het eerst een beetje het gevoel dat het herfst is. Alhoewel ons jongens nog in short naar school zijn en Lies zelfs met haar zomerjas was de wind deze ochtend toch krachtig en het is al de hele dag grijs en winderig. Liesje klaagde deze ochtend dat het trappen te zwaar was. Zelf heb ik toch ook maar mijn elektriek opgezet. De dagen korten dus en het is frisser 's morgen en 's avonds. Maar zolang de zon overdag krachtig was voelde het nog niet als herfst. Vandaag voelt dat dus meteen anders. Je ziet de wisseling nu pas een beetje op straat. Sommige mensen houden nog steeds hun zomerjurken aan en anderen wikkelen zich al volop in een dikke sjaal :-). Al zal de ommekeer snel komen met het weekend. Ik krijg op slag zin in bruine/oranje dingen. In mijn oranje laarsjes aan mijn voeten, een gilet in roestkleur (helaas nergens al gevonden), pompoenen (nog niet gegeten) en in een haardje dat brandt (kachel nog niet geleverd!). Maandag is het z

Zo zeggen we dat hier wanneer het echt heel warm is. Het ziet er naar uit dat het zomergerief nog lang niet opgeborgen hoeft te worden en het is nog steeds tijd voor waterspelletjes en ijsjes. Zo geraakt al dat gerief toch nog versleten. Eén der zonen zijn sandalen hebben echt hun beste tijd gehad en ik ga er geen andere meer kopen, maar ik ben toch blij dat ze de sandalen nu nog dagelijks kunnen dragen.  Idem voor de topjes, zomerkleedjes, shorts, ... En het is dus nog lang niet gedaan... September beloofd nog een echte zomermaand te worden. Mooi meegenomen nog. Hoewel ik geen fan ben van die twee zonnen (mijn voetjes zwellen zo ook al en ik heb nog maar een keer nagels moeten lakken), is het fijn te  kunnen fietsen zonder jassen, mutsen, sjaals en kousen. Toch veel gemakkelijker zo en aangenamer. Het zweet nemen we er maar even bij dan. Ook hier in huis is het best warm.  Toch ben ik blij met mijn gordijnen die ik kan dicht trekken tegen de zon. Het scheelt een beetje. E

Voor mij had het niet meer gehoeven: zo een hittegolfje op de laatste dagen van de zomervakantie, maar 't is wel plezant voor de kinderen. Lekker weinig aan en buiten spelen met of zonder water, ijsjes eten, ... Ik bleef binnen als ik kon en trok onze gordijnen dicht. Handig zulke gordijnen die de hitte een beetje buiten houden. 's Middags viel ik knikkebollend in slaap samen met Mats. Ik weet op zulke dagen overdag en 's nachts niet waar te kruipen. Deze nacht sliep ik maar zes uur wat weinig is voor mij. 's Ochtends was ik nog met Mats nieuwe schoenen gaan kopen en schreef daarna nog een zoon in op 't school en bestelde zijn boeken. 's Middags heb ik nog geletst. Iemand kwam een kast ophalen. Weer wat ballast overboord. Dat gaat aardig. Ik verkoop wat op kapaza, maakte alweer een nieuwe krat voor de kringloop en heb weer een zak vol kledij voor de container. Het lijkt wel of er geen eind aan komt en dat is het ook letterlijk. Ik ben redelijk streng deze

Deze ochtend kon deze er nog wel in nadat ik me overslapen had na een etentje met 'de mama's'. Een heel plezant avondje uit was het weer (kwekkwekkwek, maar ik kom zo nog eens iets te weten), Maar het hangt dus wel in mijn kleren. Sebiet moet ik echt de zetel in. En omdat het hard aan het regenen was nam ik de auto en reden we eerst langs de bakker achter donuts want dat doet deze gemakzuchtige moeder als een zoon gaat trakteren voor zijn verjaardag. De tijd dat ik uren bezig was met een traktatie (meer dan tien jaar geleden) zijn al even voorbij. Ons kinderen malen er totaal niet om. Integendeel. De donuts waren een succes :-). Tegenwoordig kijk ik alleen nog verbaasd naar ouders die er een heel kunstwerk van maken. Dan kinderen afzetten op school en dan dus een snelle date met de man en koffie. Man en ik zien elkaar amper. Soms nachten achter elkaar alleen in bed (en je weet wat daar van komt!), maar af en toe is hij in de buurt en hebben we ongestoord half uurtje

  Na mijn blog van gisteren denken sommigen misschien nu dat ik hele dagen in de zetel lig en werkelijk niets meer onderneem of wil ondernemen. Maar dat klopt niet helemaal. Ik ben bij momenten nog steeds erg actief. Zo deed ik (natuurlijk)alweer een hoop was, ging met een zoon naar de logo, liet mijn gsm repareren (wat ik best jammer vind, maar het moest), brak alvast één van de twee kerstbomen af (de andere mag nog wat schitteren op deze grijze dagen), deed de nodige administratie zodat we weer een dag verder kunnen, zorgde gisteren dat er drie Driekoningen konden gaan zingen enzovoorts.   En ik maak nog plannen voor de komende maanden. Ze gaan uiteraard weer op zwemles. Ik ga dus weg met die Bongo bon, maar ik geraak er moeilijk uit waar naartoe dus ik heb nog niets gereserveerd. En ik moet een afspraak maken met de tandarts voor mezelf, maar ik krijg de tandarts niet te pakken. En ik ga binnenkort naar de vaatspecialist.   Voor de rest plan ik niet te vee

Met dagen zoals vandaag en eergisteren blijf ik het liefste van al gewoon binnen in mijn warme woonkamer en nog het liefste van al in mijn zetel met een boek of een DVD of gewoon met een kind op de schoot. Vorig weekend lukte het me aardig om lekker lui te zijn al moet je dat lui zijn ruim zien. De zaterdagochtend heb ik wel nog als een gek rond gereden om kinderen op zwemles te krijgen en lijstjes af te werken (bakker, apotheek, garage, bij een lieve letster langs), maar nadien ging de knop onherroepelijk OM. Het lukte ja. Ik deed alleen nog wat ècht moest (zie vuile luiers verversen en voor eten zorgen)en voor de rest liet ik de boel de boel. Ook zondag verliep compleet rustig en relax. Werkelijk zalig dat niets moest. Af en toe draaide ik eens een was omdat ik stijf werd van teveel zitten :-). En 's avonds deden de man en ik de kindjes samen in bad en had ik nog de energie en moed om alle lakens te verversen. Olé. Maar natuurlijk start op maandag ook weer gewoon de school

De man sleurde mij afgelopen weekend het huis uit. Eigenlijk had ik zin om in mijn zetel te blijven zitten niksen en misschien wat te lezen en te slapen en natuurlijk was het zalig weer. En had de man niet gezegd: 'Kom! We zijn eens weg!' dan was ik blijven zitten. Maar spijt heb ik er niet van gehad. Het was een zalige middag en achteraf gingen we nog pannenkoeken eten. En de buitenlucht deed ongelooflijk veel deugd. Wat ik de afgelopen week geprobeerd heb is een versnelling lager te leven. Ook al moest ik daar veel telefoontjes voor doen en gaat het wat meer geld kosten. Vanaf deze week heb ik meer hulp in huis. En ga ik hopelijk ook wat meer tijd voor mezelf hebben. Lezen bijvoorbeeld schoot er serieus bij in. Wanneer ik dan toch kon lezen viel ik na een paar bladzijden bijna in slaap. Ook kan ik mijn Spaans niet goed oefenen, maar ik doe het gelukkig zo graag dat ik mezelf verplicht om het ter hand te nemen. Ook wandelen deed ik weer niet meer. En ik at

Ik genoot gisteren nog van een heerlijke dag in Zeeland. Ondanks de ferme wind ginds was het zalig. Weer ijsjesweer dus. Ik zondigde er alweer aan. Dagen als vandaag zijn dan weleens welkom. Op de foto zie je de kleinste meisjes. Made in Belgium. Al jaren bekijk ik vaak een product om te zien waar het gemaakt is en vaak is dit in China. Hebben jullie weleens geteld hoeveel spullen jullie hebben Made in China of India? Vandaag keerde ik de Stokke eetstoelen ondersteboven. Ergens dacht ik dat het Made in Sweden zou zijn, maar er stond Made in Bulgaria. Hm. Ik ben in Bulgarije geweest en volgens mij is dit ook niet zuiver. Ook de Kartell eetstoel keerde ik om. Made in Italy. Dat is al beter! Van mijn favoriete eetstoel (HAY)kon ik de herkomst zelfs niet terug vinden.   Maar keer eens ander soort spullen om. Schrik niet hoeveel spullen er gemaakt zijn in lage loon landen waar mensen werken onder vreselijke omstandigheden. Kinderen ook. Zelfs Belgische ondernemers/collega

 De dodentocht in Bornem was een succes. Van de 12000 deelnemers waren er maar 2000 'opgevers'. Als je bedenkt wat een tocht dit is was het een succes. Ergens was ik wel een tikkeltje jaloers wanneer ik al die wandelaars zag omdat ik aan de zijlijn stond, maar een mens moet realistisch zijn. Ik trok dan maar met Wouter, Niels, Thijs en Liesje naar Herselt. Waar we bij Mie Maan een rugzak vol proviand gingen ophalen voor een picknick in De Hertberg.  Ik had dat al een paar dagen geleden gereserveerd en betaald zonder het weerbericht in de gaten te houden en zo kwam het dat ik deze natte zaterdag een beetje verplicht naar Herselt trok om te wandelen en te 'picknicken'.  De regen viel echt met bakken uit de hemel. Ondanks de aangepaste regenkledij en waterdichte schoenen werden we heel, heel nat. Gelukkig was het niet te koud. De wandeling maakte ik redelijk kort: 3,7 kilometer door vele plassen. Onderweg amuseerden de jongens zich toch nog met bessen plukken en e