GEKWEK

Het is een feit. Sinds enkele dagen blijkt ook onze Vic een duimer. We hebben de tut/speen geprobeerd, maar die wou hij echt niet en ik hoopte nog dat hij het zonder tut of duim zou doen. Maar sinds enkele dagen vind ik hem steeds terug met die duim in zijn mond. Een duimer weer dus. Hij is nu vier maanden oud. Ons manneke. De grote meisjes zijn weer thuis van hun dagen naar Parijs en Londen en drie anderen komen vandaag weer thuis van hun weekendje weg met de jeugdbeweging. Het is hier dus heel eventjes stiller geweest. Alhoewel. Fee en Mats kunnen er ook wat van. Gelukkig geraken ze af en toe wat energie kwijt op de trampoline. Dat geeft groene energie. Ik ben blij met de wat mooiere dagen. Zo kan ik de was weer lekker buiten drogen. Na één week op Facebook heb ik jammer genoeg reeds 1 vriend verwijderd. Nochtans een vriendelijke vriend, maar als het niet goed voelt....Zoals ik al zei. Ik mijd zeker op Facebook iedere ergernis of negatieve energie. Ik heb ook al meer...

  Gisteren kocht ik wat nieuwe spullen. Zoals eindelijk een nieuwe geldbeugel voor mezelf. Ik heb lang moeten zoeken voor ik één vond die ik mooi vond. Bij deze....Mijn oude is versleten! Er werden ook nog sandalen gekocht voor Fee en nadien ging ik met Fee en Lies een ijsje eten. Mamadochtermomenten. En de man was eens vroeger thuis dan anders en zo konden we nog eens samen eten... Dat was gisteren!  Vandaag zitten drie van mijn andere dochters  in afzonderlijk Leicester, Londen en Parijs. Ze sturen me apps waardoor ik hen een beetje kan volgen en ze delen hun momenten. Dit weekend zouden ze allen weer thuis moeten zijn. Het is het voordeel van de nieuwe tijd. Nog niet zo lang geleden moest je wachten tot ze thuis waren en kon je pas dan de foto's bekijken. Hoeveel anders is het tegenwoordig? Ondertussen zit ik een paar dagen op Facebook. Ik kreeg al veel verzoeken. Ongeveer de helft liet ik toe en de andere helft heb ik verwijderd. Ik bedoel ...

 Buiten spelen is Fun. Weer of geen weer. Vorige woensdag was het buitenspeeldag en daar hield ik een paar toffe foto's aan over. Gemaakt door Nele. Onze Thijs blijkt veel balgevoel te hebben ook. Dat is ons al meermaals gezegd, maar nu mocht ik het in een filmpje met eigen ogen aanschouwen. Toch maar laten voetballen dan. Al wil hij momenteel hockey doen of American football, maar dat ziet deze moeder toch echt niet zitten. Onze Vic groeit als kool. Ondertussen heeft hij al wat inentingen achter de rug en weegt hij een dikke zes kilo. Aan zijn stoel kunnen we ook goed zien dat hij groeit. En aan de kleertjes natuurlijk. Hij slaapt nog regelmatig in zijn wieg. Dus dat bleek dan toch een goede koop. Wat een slechte koop bleek voor Vic is het park/de box. Daar ligt hij niet zo graag in (voorlopig). Misschien wanneer hij ietske ouder is. En de maxi cosi vind ik nog altijd na elf kinderen een noodzakelijk kwaad. Een goede uitvinding zeker wel, maar ik vind die zo onhandig en zwaa...

In de Paasvakantie overleed mijn oma. Zij werd bijna 91 jaar. Precies een week ervoor was ik haar nog gaan bezoeken in het rusthuis waar ze sinds drie maanden verbleef in een mooie kamer met zicht op een tuin die ze nooit gehad had. Ze was helder en reageerde op onze Vic die voortdurend aan het lachen was. Ze merkte op dat hij zo aan het lachen was en at een appelsien. Een week later is ze dan plots gestorven na haar middageten. Toch nog een beetje onverwacht eigenlijk. Ik vertelde al dat ik wat kledij en spullen van haar overgenomen had en dat toen een beetje 'raar' aanvoelde. Haar huis wilde men beetje bij beetje leegmaken, maar er was geen haast. Die is er nu nog niet, maar toch een beetje meer. Zo namen we wat meubeltjes mee en kreeg ik een mooie ring die ik nu elke dag draag. Ik vind hem oprecht heel mooi al zeggen de kinderen dat hij 'speciaal' is. Dat is hij zeker voor mij. Omdat wij naar Zwitserland op vakantie gingen kon ik niet op de uitvaart zij...

Courage doesn't mean you don't get afraid.  Courage means that you Will go on and you don't let fear stop you.       Het waren al zeer vermoeiende dagen. Een leuke vakantie maar de nasleep sloopt me. Momenteel ploeter ik meer dan ooit voort. En toch. Zijn daar dromen. Toekomstplannen.

       Reizen doe ik graag, maar met kinderen is het lange reizen toch ook een hele opgave. Zwitserland is bijna 1000 kilometer ver weg en dat doen we dan in twee dagen. Deze keer gingen we op weg met alleen de zes jongsten en een hoop bagage. We reden helemaal naar Zinal dat in een prachtige vallei ligt. In Zinal zelf lag helaas geen sneeuw meer. Dat vond ik tegenvallen want ik had dat wel verwacht. Wat we kregen was acht dagen prachtig weer. Alle dagen zon, vaak zonder ook maar een wolkje. Warme dagen. Ik ben zelfs zomergerief moeten gaan kopen want ik had enkel winterkledij mee. Gelukkig lag er boven op den berg wél sneeuw en konden ze toch skiën. Hieronder Fee in de bergen. Ik bleef met Vic beneden en maakte elke dag een mooie wandeling. Ook zonder sneeuw de moeite waard en vooral was het ideaal wandelweer. Toch beter dan in het hotel te moeten blijven. Omdat Vic nog borstvoeding krijgt ging ik niet naar de sneeuw en ging ik ook niet skiën. Hier...

Last minute (voor de vakantie) wou of moest ik natuurlijk nog een paar dingen doen die dringend waren. Of ook wel niet zo dringend, maar toch nog graag gedaan had zoals naar de kapper gaan of mijn nagels lakken. Maar ook Nurofen en een koortsthermometer kopen en een zonnebril voor Vic. Of nog meer haarspeldjes en haarrekkertjes kopen want die geraken altijd en overal zoek. Of rekeningen betalen hier en daar. Of plots die ene muts van Vic niet meer kunnen vinden en die toch per se mee willen nemen. Want eigenlijk had ik die wel speciaal voor deze vakantie gekocht (of toch een beetje: heel lekker warm). En toen bleek de man maar 1 gewone broek meer te hebben die hem nog een beetje paste. Een jeansbroek. Dus moest ik nog naar de winkel om een paar broeken te kopen (zonder dat hij ze kon passen want daar had hij geen tijd voor!). Vic viel na een huilmomentje dan maar in slaap op mijn arm. Mama is heel vermoeiend :-). Ik zocht het zwemgerief en de sneeuwsc...

Vandaag vierden wij onze Niels zijn tiende verjaardag. Zijn geboorte is de enige geboorte geweest waar ik het meeste aan te zeggen had :-) dankzij mijn vroedvrouw toen. Hij woog 4,4 kilo en was 53 cm. Een heel gevoelige baby. Niels is ondertussen een hele wijze grappige kerel. Een slimmerd, maar ook heel gevoelig. Hij trekt zich veel dingen aan zoals leed in 't leven. Hij is tevreden over zijn verjaardag. Omdat hij altijd hoge verwachtingen heeft van zo een dag en wil dat alles perfect loopt is het vaak afwachten. Buiten een kleine ruzie op zijn feestje verliep de dag gelukkig vlotjes. We vierden het zoals gewoonlijk met taart, vlaggetjes, zingen enzovoorts. En na lang aandringen gaf hij ook een klasfeestje. Dat doe ik niet zo graag. Maar hij wou het zo graag. En dus gingen we zwemmen met kinderen uit zijn klas en een broer en drie zussen. Het fijne is tegenwoordig dat ik oudere kinderen kan meenemen om te helpen. De oudere zussen hielden in het zwembad een oogje in he...