+ Oké. Er is niets aan als ik eerlijk mag zijn. 30 was mijn meest vreselijke verjaardag (doordat ik toen in Turkije was en dat viel me niet mee) en dat had niets te maken met de leeftijd, maar 40 worden werd de tweede vreselijkste verjaardag in mijn bestaan (niet om het cijfer, maar door de loop van omstandigheden) . Is dat genoeg? Of willen jullie meer weten? Oké! Kort dan. Er werd niet gezongen en er was ook geen taart. En er waren bitter weinig cadeautjes (2), kaartjes (4) en sms'n (2). Verder werkte onze man gewoon de hele dag zoals altijd en ik was grotendeels alleen, maar ik las wel veel (positief hé. Op zaterdag had ik de weekendkranten achter de kiezen waaronder vooral het artikel van Joost Zwagerman mij in de hersenen bleef spoken). Zeeland. Ja. Ik wou naar Zeeland, maar dat zag mijn man niet zitten dus werd het Bornem. Mooi Bornem. Jawel. Maar niet wat ik al maanden in gedachten had. Een mens moet leren minder verwachtingen te hebben zeke...
Moedig ben je best wel en van stoppen zal niks terecht komen dus doe maar rustig voort!
BeantwoordenVerwijderenKleine stapjes zijn ook stapjes vooruit
BeantwoordenVerwijderenGoeie moed..... dag voor dag, stap voor stap
BeantwoordenVerwijderenSterkte met alles het komt vast wel goed rustig aan
BeantwoordenVerwijderenDat de hoeveelheid werk ( alleen die was al) je overdonderd na zo'n vakantie , dat kan ik helemaal begrijpen.
BeantwoordenVerwijderenRustig aan komt het ook goed ( en vergeet niet om hulptroepen in te schakelen).
groetjes, Franca.