GEKWEK

 De boekentassen werden al weggezet. Nu was het nog tijd voor sportdag mèt zwemmen en verplicht met de fiets naar school. Ik fiets opnieuw en mijn conditie is niet zo best dus ik moet terug opbouwen. Ook de geschenkjes voor de juffen en meester Arne werden meegenomen. De grote kinderen hebben al vrij en de jongste kinderen gingen blij en opgewekt naar school. Zelf ging ik met één van de dochters nog wat laatste kampspullen inslaan zoals een slaapzak , een zaklamp, een extra valies, enzovoorts.  Na de middag echter kwam er telefoon. Wouter was gevallen en overgebracht naar het ziekenhuis. De meester is al die tijd bij hem gebleven en daar ben ik erg dankbaar om want voor mij was het een hele opgave om voor iedereen op de laatste moment opvang te zoeken en kinderen van school te halen. Het moet wel schrikken geweest zijn daar op 't school te horen naar het verhaal. De ambulance en de mug want hij was bewusteloos geweest. Hij mist zijn eindhappening nu na zes jaar lagere s...

Maandag: Tandartsbezoek Thijs in Gent en 's namiddags zijn feestje op school                  's Avonds Smartmatlevering Dinsdag: Drie oudercontacten Woensdag: Fietsen ophalen bij de fietsenmaker                    Thijs naar een klasfeestje                    Beetje tuinieren Donderdag: naar de kapper                     Proclamtie met receptie van onze oudste dochter. Zij sluit haar ASO bij deze af. Het diploma is behaald. Vrijdag: Traditioneel: Shoppen met mijn dochters en iets gaan eten. Ik heb veel geld opgedaan want ze hadden jassen en schoenen nodig. Alleen al voor de schoenen was het rond de 350 euro. Slik !E...

 Fee mocht deze ochtend haar ochtendfles drinken op het bankje langs het Jaagpad van De Schelde in Mariekerke. Lekker in het zonnetje zaten wij zo nog een kwartiertje bij elkaar voor ze naar de opvang zou gaan omdat ik naar de kapper wou  (vanavond proclamatie van de oudste). De opvang is precies 50 meter verder. Hun tuin geeft uit op het Jaagpad. Het is een opvang waar de kindjes heel veel buiten spelen. Zalig.  Nog deze ochtend waren er kampeerders in de tuin. Een dochter en een buurmeisje besloten om de nacht buiten door te brengen. In het kapsalon ging het over auto's en fietsen en voetgangers. Wanneer ik een stokpaardje heb kan ik er niet over zwijgen. En dan zat er Power Post in de bus. Dat is post van Ecopower. Nieuws dat ik altijd zeer aandachtig lees. Ecopower is onze leverancier van elektriciteit al leveren we die eigenlijk zelf want op ons dak liggen voldoende zonnepanelen. Ecopower is een Belgisch bedrijf en levert 100% groene stroo...

 Het is de week dat Thijs zijn verjaardag alvast vierde op school. In juli word hij zeven. De week van de vele oudercontacten, proclamaties van twee kinderen en diploma uitreikingen. De week van schoolreizen, nieuwe kids ID's aanvragen en een begin maken van tuinieren. De week dat alle fietsen bij de fietsenmaker langs gingen (of toch bijna allemaal). En ik een deal kon sluiten met de fietsenmaker omdat een voorzitje voor mij echt niet werkt en we dus voor een andere oplossing gaan. Het is een belangrijke week waarin ik al vaak opgewonden en tot tranen toe ben geweest (maar niet van verdriet). Waarin ik eindelijk iets meer contact legde met de ouders op het schoolplein omdat ik dacht dat het er anders nooit van zou komen. De week van het actie ondernemen. En tijdens deze week kwam er ook nog een heel lief cadeautje toe van Debora, een lezer van mijn blog. Kaartjes, een armband en een prachtige ring. Dankjewel hoor. Ik ben er ontzettend blij mee. Er zijn ook nog twee lez...

 Wanneer men mij de vraag stelt wat het ergste is aan een groot gezin is dat bij mij telkens weer: DE WAS ! In ons vorig huis hadden wij twee wasmachines en twee droogkasten, maar dat is in het nieuwe kleinere huis niet meer mogelijk dus er rees al gauw een probleem. De was stapelde zich op. Want hoe ik ook verschillende wassen per dag draaide het bleef maar komen als een lekkende kraan. Zo kwam het dat ik gisterenavond tegen de man zuchtte dat er ondanks de grote verandering in ons huis qua opruimen (Leve Marie Kondo) er met de was toch nog altijd een groot probleem was. En daar kwam de man uit het niets met DE oplossing (dat ik daar zelf niet opgekomen was). We rijden morgen met alle (Ikea)zakken die we kunnen vinden met zoveel mogelijk was naar het wassalon en vullen alle vrije machines en dat deden we. Van 10 uur 's ochtends tot kwart voor drie 's middags deden de man en ik niets anders dan wassen, drogen en opvouwen. Van Teamwork gesproken. En we werkten (bijna)al o...

Dat we af en toe iets totaal niet begrijpen is wellicht normaal in deze wereld. Zelfs in onze nabijheid staan we soms voor een raadsel of worden we zelf amper begrepen. Piekeren doe ik zelden nog, maar ik stel mezelf wel regelmatig 'een vraag' om dicht te blijven bij hoe ik me wil voelen en hoe ik verder wil in de toekomst. Regelmatig moet ik loslaten met zoveel kinderen in huis en een man die nog steeds niet heeft ingezien dat hij door te werken van 's morgens vroeg tot 's avonds laat geen medaille gaat verdienen. Niet dat dat nodig is. We hebben hem thuis meer nodig. Dat heb ik hem vandaag ook nog gezegd. Maar het zit er ingebakken: 'Hij moet hard werken anders komt ie nergens!' In De Standaard vandaag fijne dingen gelezen. Herkenbare dingen van Kim Hertogs. Zij wordt blij van doodgewone dingen zoals urenlang kunnen lezen, eindeloos turen, een reis boeken, voor weinig geld een jurk kopen in een tweedehandswinkel (en inderdaad dan rondlopen in een stuk...

Wandelen doe ik echt nog liever dan fietsen. Maar mijn fiets werd een hele tijd geleden al gestolen en een andere kwam er maar niet van. De jongste kinderen bleven maar zeuren om naar school te fietsen (anderhalve kilometer verder), maar dat kon dus gewoon niet. Meestal ging ik te voet en fietsten zij dan telkens een stuk, maar ideaal was dit niet. Het is ondertussen ook al eventjes geleden dat ik op een fiets zat en dat terwijl ik ooit èlke dag overal heen ging met de fiets. Naar de opvang, naar school, naar het werk, naar de winkel, ... Ik reed toen amper met de auto. Maar goed: ondertussen ben ik dus luier, dikker, verwender geworden. En daar steekt het ook een tijd. Vandaag kocht ik dus tweedehands een fiets voor mezelf. Onze krantenmadam deed haar fiets waar ze toch amper mee reed van de hand en ik kon hem overnemen. Ideaal ! En haar man moest zijn fiets ook niet meer hebben dus die nam ik ook over. Ideaal voor de man of de oudste zoo...

 Ik stel me de laatste tijd heel veel de vraag: Waar word ik nu gelukkig van? Of blij want gelukkig zijn is geen constant gevoel of ben je toch ook nog gelukkig wanneer je eens een dip hebt of tegenslag. Wanneer je het overgrote deel van de tijd moogt zeggen dat je je gelukkig voelt dan ben je denk ik toch wel heel erg gelukkig. Of tevreden. Of blij. En dat ben ik dus. Ik vind het leven echt veel te kort om 't leven niet te leven op mijn eigen manier. De afgelopen jaren ben ik steeds meer gaan houden van koken terwijl ik daar pakweg tien jaar geleden nog een hekel aan had. Dat ik een potje moest koken voor de kroost nadat ik al moe was van het werken was van moetens en compleet inspiratieloos. Een jaar of vijf-zes geleden ging ik me meer bezig houden met gezonde voeding en de dingen des levens die er echt toe doen. En ik keek naar de basisbehoeften van een mens. Een dak boven je hoofd, gezond en genoeg voedsel en nog een paar zaken. De rest was allemaal bijzaak. Koken werd ...

 Ons kinderen lachen veel en spelen veel buiten. Daar kan ik alleen maar blij om zijn. In onze (speel)straat wordt er al veel buiten gespeeld met de buurtkinderen, maar ook naar de camping gaan we om veel buiten te zijn. Thuis zit ik meer binnen. Dat is gewoon zo en de kinderen ook.  Thuis valt ze na een vermoeiende schooldag weer eens in slaap. Het is al tijd voor vakantie (denk ik). Zo vaak ze moe is. Gisteren ging ik nog een keer bij mijn ouders langs. Altijd fijn bijpraten. Ik doe het veel te weinig. Nochtans vind ik het belangrijk, maar ook toen we nog in dezelfde stad woonden kwam het er maar niet van. In een groot gezin is er natuurlijk altijd wel wat, maar ik moet en zal er tijd voor vrij maken de komende tijd.  Gisteren werd ik door Smartmat verwend. Ik bestelde niet alleen het Quick&Easy menu zoals gewoonlijk, maar deze keer ook het ontbijtpakket. Zoals je Hier   al eens kon lezen hoe saai ontbijten bij ons eigenlijk is. Verder dan ...

Vandaag won ik 141 Euro met de lotto. Kreeg ik telefoon van onze bankier dat we volgende week woensdag mogen langskomen om de documenten te ondertekenen van de herfinanciering en dit aan een rentevoet die de helft zal zijn van onze huidige. Belde ik naar Center Parcs en geraakte eens zeer vlug binnen, werd supergoed geholpen en 'mijn probleem' werd in vijf seconden opgelost. Center Parcs en ik hebben een liefde/haatverhouding. Vond ik een papier terug waardoor ik nog terug kan trekken van een verzekering en deed alles op de post. Ben ik klaar met onze keuken opruimen en ben ik uitgezonderd van de garage (en de hoop was wegwerken)zo goed als klaar met de benedenverdieping. Missie geslaagd ! Of toch bijna. Ons huis onderging al een grote metamorfose en dit geeft mij zoveel rust en geluk zelfs dat ik er nog mee doorga. Is het stralend weer en kunnen we morgen opnieuw naar de camping. Is dit niet allemaal fantastisch? Fijn weekend.

  -Dan schrijf je een blog op een 'slecht' moment en schaam je je achteraf rot om zoveel drama (ook al was het echt zo) -Dan drink je een paar glazen wijn en weet je achteraf niet meer wat je gepost hebt en verwijder je je blogberichten (Wat heb ik gedaan gisteren?) -Dan bedank ik diegene die de moeite namen om lieve antwoorden te posten en me moed in te spreken ook via mail. Dankjewel, maar ik voel me weer helemaal happy vandaag. -Dan besef je dat het precies elf jaar geleden is dat je eerste man overleed en vraag je je af of dat er misschien ook iets mee te maken had. Onbewust dan wel. -Dan vraag je je af of een blog de plaats is om je gevoelens te ventileren en hoop je dat er niet al te veel mensen hem gelezen hebben (voor deze keer dan toch!). En ben je toch ook opgelucht dat je niet op Facebook zit. Stel je voor dat ik daar mijn gal was gaan uitspuwen.   Hm. Gisteren had ik het goed te pakken. Maar dat was dus gisteren. Vandaag vliegen we er weer in.

1, 2, 3 en nu kruipt ze vrolijk rond. Wat is het een wonder en wat doet ze het zelf ook graag. Ze kan nu overal komen waar ze zelf wil. Héérlijk. En altijd met een big smile.  Er bloeien weer rozen in de tuin.  En Mats speelt heel graag met de 'kwakjes'. Ik heb hem dat woord niet aangeleerd want ik zeg altijd eendjes, maar zelf maakt hij er de kwakjes van en dat vind ik heel grappig. Ook de manier waarop ze hier met die eendjes spelen is aandoenlijk. O. Levenslessen. Voor een keer verwijs ik naar de blog van Kelly die de levenslessen van Thomas Siffer opschreef en omdat ik het alleen maar 100% eens ben met deze man zal het je niet spijten dat je dit eens gaat lezen. Je kan er zelfs heel blij van worden. Zelf ben ik meestal ook wel blij en tevreden. Jezelf de vraag stellen. Waar word ik gelukkig van? Dat is belangrijk ! De dag dat je sterft geen spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt of niet gedaan hebt. Zo te leven. Fijne dag nog.

 Bovenstaande poster hangt ginds in de mini gang van de slaapkamers. Het andere hangt dan weer in de woonkamer. Dat vat ook samen wat Zeeland voor ons een beetje is. Een beetje op reis, liefst zon en lezen en samen zijn. Nele leert de jongsten bloemstukjes maken. De andere dochter probeerde wat te studeren. We hadden ook vlinders op bezoek.  We gingen wandelen en onderweg ijsjes eten. Minigolf werd er ook gedaan. Op onderstaande foto zie je links het natuurgebied. Er naast rechts is het park waar onze caravan staan. De Pluimpot heet het.  Wandelen is er heerlijk.  Wouter kon er zijn eigen skelter uittesten en dat ging zeer goed.       Kibbeling is favoriet eten, net als gerookte paling en mosselen. Yammie.  Hoewel het 'maar' 20 graden was voelde het warmer aan tussen de caravans en dat was dus ideaal voor een minibadje dat ik nog vond in het tuinhuis. En ja. We hebben er ook weer opgekuist. Voor we er heen...