GEKWEK

2015 was een mooi jaar. Alle jaren zouden voor mij zo mogen zijn. Onze geliefden werden gespaard van groot leed al zagen we vaak heel veel andermans leed. Ik herinner me heel veel mooie momenten met mijn kinderen. Thuis en op vakantie. Ik ben dankbaar voor al dat moois en hoop in het nieuwe jaar veel van hetzelfde eigenlijk. Vandaag is het dan de laatste dag van dit mooie jaar en het is een gewone dag. De zon schijnt en de kinderen amuseren zich alweer met kleine dingen zoals ze ook al deden de rest van de week. Ik kon al wat in mijn boek lezen en af en toe een kind op schoot nemen om te knuffelen. De boodschappen zijn opgehaald. Straks een mooie tafel maken en lekker eten maken en lief zijn voor mekaar. De grootste persoonlijke ergernis van 2015: de smartphones waar ik mee ga moeten leren leven ;-), maar zolang ik ook nog gewoon met mijn dochters kan praten zonder dat die smartphones belangrijker lijken heb ik er vrede mee. Ik noem ze de smartphonegeneratie ...

 Kerst thuis was tof. We hebben ontzettend veel gelachen met elkaar. Op tweede Kerstdag gingen we naar  Planckendael in Mechelen. Het weer was zalig en er was weinig volk. We zagen alles en deden zowat alles wat je er kon doen. Olifanten kijken. Vogeltjes voederen. De koala (kwala volgens Lies)zien eten. Gespeeld en gewandeld.   Ons Fee had geen tijd om te slapen. Ze sloeg haar middagdutje over. Veel te leuk om wakker te zijn. De wasberen, de vos, de giraffen, de kamelen, de slangen en de aapjes. Ogen te kort en iedereen goedgezind. Ook tijd voor wat klimwerk. Ik was er niet gerust in, maar alles kwam goed.  Op een gegeven moment wou Fee ook niet meer de koets in. De bolderkar. Dat was pas plezierig.  Een heerlijke dag alweer in Planckendael. We hebben een abonnement dus gaan we vaker, maar het is een bezoek meer dan waard. Er zijn ook hele leuke speeltuinen, je kan er eten en het is een ruim park. Niet zoals de zoo in Antwerpen. ...

 Wat doen wij nu toch met deze zee van tijd? Deze bijzondere dagen met weinig licht. Met dicht bij elkaar zijn. We zijn met veel dus men doet hier allemaal een beetje andere dingen. Eén dochter moet blokken en is in de week dus naar de grote stad Antwerpen. Vandaag komt ze weer thuis voor even. De andere groten nodigen vrienden uit om te blijven slapen, gaan naar de cinema, gaan shoppen, naar een evenement of eten buitenshuis. Ze hebben het leuk zo. Ons Lies heeft al tientallen tekeningen gemaakt. Aan tafel, in de zetel en op de grond dus.  Onze Thijs kan zich het best vermaken vind ik zelf. Die speelt eindeloos met lego of met de dino's. Hij vermaakt zich vaak alleen of met zijn broers. Maar de broers samen: dan gaat het er wilder aan toe en verban ik ze naar de speelkelder.  Voor Liesje kocht ik deze week een gezelschapsspelletje van Haba bij De Banier en ondertussen speelden we  Eenhoorn Flonkerglans al een paar keer en het is e...

Nog even was ik in twijfel. In mijn zetel binnen blijven en gewoon onder mijn dekentje kruipen en te lezen of toch de wandelschoenen aantrekken en een wandeling maken want het was zo een schoon weer.   Het was zo verleidelijk om te kiezen voor de gemakkelijkste keuze. Maar de man gaf duidelijk aan dat hij ook eens even het huis voor hem alleen wou :-). Dus trok ik alsnog de wandelschoenen aan voor een wandeling in eigen streek. Samen met Mats die met geen stokken binnen te houden was. En zo leerde ik weer nieuwe wandelpaden in eigen streek kennen. Onze Mats zag het helemaal zitten wandelend langs het Nonnenbos waar Fee haar boom geplant is en langs drassige paadjes dat niet zo ideaal waren met de koets, maar ik heb op mijn ééntje mijn plan getrokken. Ik woon in een erg landelijke en mooie streek. Dat besefte ik weer. Het is zo goed wonen hier. Het weer was goed. De zon was wat verscholen, maar de temperatuur was goed. Tegen de tijd dat we aan de...

Eindelijk niet meer zorgen dat ze 's morgens tijdig hun bed uit zijn, ontbeten hebben en hun boekentassen volledig zijn. Zwem- of turnzakken inbegrepen. Geen buitenschoolse activiteiten meer. Alleen wij en ons huis en wij. Geen kleren meer uitzoeken. Ze mogen zelf uitzoeken. En als 't niet lukt mogen ze gerust in pyjama rondlopen. Wie geeft daar om? Efkens 14 dagen mogen laten uitschijnen dat ge echt geen tijd hebt en helemaal van deze wereld bent. Al is dat ook wel een beetje zo. En de ouder te zijn die tijd heeft om in de zetel te zitten zonder schuldgevoel en boeken te lezen, boekskes voor te lezen, tekeningen van commentaar te voorzien,  de was te laten opstapelen, enzovoorts, ... Ik weet niets heerlijkers :-).   Vakantie is altijd heerlijk voor eventjes ;-). Efkens geen structuur en regelmaat. Alles lekker los. Vroeger bleef ik altijd alles hetzelfde doen. School of vakantie, maar mijn ervaring heeft mij geleerd dat het niets uitmaakt eigenlijk :...

 Ik vind de Kerstperiode dit jaar leuker dan anders. In huis deed ik meer mijn best dan andere jaren om er iets gezelligs van te maken. En zowel overdag als 's avonds kan ik ervan genieten. Vandaag hing ik nog wat ballen in de witte boom en ik vond nog ergens een vintage lichtjesslinger. Zalig. Het was schrikken toen ik de rechtse foto zag van mijn twee jongste dochters. Ik trok hem terloops omdat Lies het maar bleef vragen. Maar zien jullie dat ook? Ons Feetje is nu bijna negentien maanden en wat is ze groot geworden !! Bij de vorige kinderen was ik meestal weer opnieuw (goed)zwanger dan, maar dat is deze keer absoluut niet het geval.  Ik vond ook nog ergens een ster :-). Het liefste van al zit ik nu gewoon in mijn huis rond te rommelen. Een beetje het huishouden doen en verpozen met koffie en lezen, veel lezen. Ik kocht nog een paar leuke kussens bij. 's Avonds kruip ik het liefste onder een dekentje. Soms met en soms zonder kinders. En dan het liefste met een boek en...

 Vandaag lagen er blij makende postpakjes in mijn brievenbus. Ook al heb ik ze zelf moeten betalen. Het voelde heel erg aan als cadeautjes voor mezelf na een slapeloze nacht. Die slapeloze nacht had niets te maken met de kindjes, maar alles met het gepieker in mijn hoofd. Ik kreeg het rumoer in mijn hoofd maar niet stil. Deze ochtend liep ik dan ook rond als een 'zombie'. En na een verfrissende douche kon ik de brievenbus legen. De popjes voor mijn huisje (kerststal) waren er! En ze waren zo mooi verpakt. Een pakje bijna te mooi om open te doen. Ik kocht de popjes bij kidsdinge. En in het echt zien ze er nog leuker uit. Ze passen perfect in de Stringkast.   Ook de nieuwste graphic novel van The Walking dead zat in de bus en zo gauw ik kon heb ik me in de zetel genesteld en ja. Hij is al helemaal uit nu. Wat een cadeau.   De kinderen bleven vandaag op school eten dus ik had een heel rustig dagje. Heerlijk om het huis voor mij alleen te hebben. Dat ...

 Dit jaar heb ik er zo een zin in. Ik ben nog steeds bezig met het huis in Kerstsfeer te brengen. En genieten dat ik doe. Ook ons kinderen vinden het fijn dat het dit jaar meer is dan anders. Voortdurend zit ik dingen te veranderen of bij te zetten. Dit jaar staat er ook een stukje in de hal. Over mijn vaas van Pols potten deed ik een groene strik met een tak en dit keer zette ik hem op een krukje in de hoek. Met de ovale dressoirkast van Pascale Naessens heb ik nu meer plaats in mijn woonkamer. De vaas heb ik al vele jaren en heeft al overal op gestaan. Men heeft ze ook al vaak willen overkopen, maar dit een stuk dat ik wellicht nooit zal weg doen. Ik ben ook overal kaarsen aan het zetten al moet ik wel oppassen met de kinderen want die vinden dat altijd zeer interessant. Gordijnen heb ik nog steeds niet. Ik twijfel of het dan niet too much wordt. Maar ik heb nog wat gordijnen uit het vorige huis.  In de keuken is het een rommeltje zoals meestal. Daar zitten we ook ...

Wat ik probeer is om me niet meer anders te kleden wanneer ik: naar de bank, notaris, nagelstudio, kapper, ... enzovoorts op afspraak moet. Ik heb altijd de neiging om mij chiquer te kleden. Opgekleed. Ik probeer nu meer om te gaan in de kledij die ik het liefste draag . Dat lukte me deze week alvast in de bank. Op afspraak verscheen ik in de mij meest geliefde kledij. Het maakte geen verschil. Ik mocht mijn handtekening zetten :-). De bankier deed niet anders dan anders. Cijfers bleken toch belangrijker ;-). Deze avond ga ik naar een receptie. Een vroege Nieuwjaarsreceptie van de Lets. Lets is natuurlijk wel een ietwat gemakkelijke 'groep' om dit te doen. Je bent wie je bent. Dus ga ik echt in de kledij waarin ik mij compleet goed voel. Mensen oordelen snel naar de kledij die iemand draagt. Dat merk ik zelfs in mijn eigen gezin. Of je kan het zelf eens uittesten en een winkel of openbare plaats betreden in verschillende outfits.  Chique, all...

Om de Kerstboom te kunnen zetten moeten wij nogal wat schuiven. De tafel en de stoelen moeten van de mat en dan moet de mat verschoven worden. Die tafel en mat zijn behoorlijk zwaar, maar dat deed ik met een dochter. Nadien kan alles opnieuw terug gezet worden en er is er plaats voor de boom. Wie helemaal geen zin heeft in een boom of er geen plaats voor heeft is een boom op een kast ook nog altijd een oplossing. Op mijn witte kast heb ik bovenstaande vaas staan met takken en kleurrijke versiering. De kader erachter heb ik wel even van de muur gehaald want anders is het ook geen zicht. Met de Kerstversiering ben ik bijna helemaal klaar :-). Dit jaar heb ik mijn best gedaan. Andere jaren doe ik er niet zoveel aan, maar omdat we dit jaar niet op vakantie gaan wou ik eens wat meer... Ook de cadeautjes heb ik bijna allemaal. Voor Oud& Nieuw heb ik nog maar 5 cadeautjes te gaan. Die heb ik zeker begin volgende week en dan hoef ik er totaal niet meer aan te denken ...

Uit mijn eigen kinderjaren herinner ik me de houten kerststal met rieten dakje en de dure breekbare personages. We mochten er niet aankomen want het was o zo breekbaar. Ik weet niet of mijn ouders hem nog hebben. Onze eigen kerststal heeft al veel gedaantes gehad. Maar vorig jaar kocht ik deze toch wel hele aparte kerststal. Hij staat nu weer mooi te wezen op de kast. Met de popjes kan niet gespeeld worden, maar de kinderen herkennen wel de figuren. Verder was het met de dochter (die onder de echo moest)niet goed en niet slecht. Het is niet zo erg als 8 jaar geleden, maar wel ook niet zoals het zou moeten zijn. Maandag bekijken we het verder wat er nu moet gebeuren. Ondertussen ben ik volop met de lijstjes bezig want ik wil alle cadeautjes voor het einde van volgende week in huis om er vanaf te zijn. Soms krijg ik zomaar een ingeving. Zoals gisteren in de Ikea. Daar verkopen ze nu ook verkleedgerief tegen kleine prijsjes. Ik kocht er één ding van (een arend)en meteen ware...

 Dit jaar werd het deze Kerstkrans. Elke keer dat ik naar mijn deur loop is er nu iets meer dat mij blij maakt. Niet alleen het thuis komen dat mij altijd een opgelucht gevoel geeft, maar ook de mooie krans kan mij even doen stilstaan en hem bekijken. Ook mijn boom vind ik dit jaar heel goed gelukt dus daar sta ik ook elke dag weleens bij. Vandaag had ik dus een klein beetje vrij en aangezien de man in de Ikea Gent aan het werk was besloot ik daar nog eens langs te gaan. Het was best wel lang geleden en ik had nog wat diepvriespotten nodig. Maar zoals dat gaat wanneer je naar de Ikea gaat pik je daar nog snel het ontbijt mee (1 Euro) en kan de man snel een koffie komen meedrinken  en dan zie je nog een mooie grote houten kom die mee de kar in gaat en nog een dekbedovertrek voor één der dochters en een babymatrasovertrek en wanneer je aan de kassa komt merk je op dat je dus meer dan 15 stukken in je blauwe zak liggen hebt. Maar ook alvast 1 cadeautje voor Nieuw...

 Gisterenavond zijn we er dan maar eens aan begonnen. Aan de boom optuigen. Geen echte boom, maar wel één die al heel veel jaren meegaat. Dat vind ik alvast profijtiger en duurzamer dan elk jaar een nieuwe boom die het misschien niet overleeft. Vorig jaar is er heel wat decoratie gesneuveld dus vandaag ging ik naar de winkel om alleszins een piek te kopen, maar die verkoopt men bijna niet meer. Zoooo ouderwets ! Maar ik vond er toch één. Keuzestress had ik niet. Er was er maar één :-). Ik kon het me niet laten om nog een paar extra ballen en dergelijke te kopen en zo is onze boom dan eindelijk af geraakt. Prachtig is hij, maar het lukt me maar niet om er een deftige foto van te trekken.   Ik kijk zo uit naar de Kerstvakantie.   Gisteren moest ik voor de tweede week op rij de Spaanse les laten voor wat ze was. Fee was ziek en dat is ze nog steeds. Op de foto van maandag zag het er allemaal nog prima uit, maar nu is ze een vodje.   Zo moest ik haar ...

De Sint kwam langs en is ondertussen alweer het land uit. Hij scoorde hier bij jong en oud met een voetbaltafel. Verder bracht hij auto's, boeken, poppen en veel snoepgoed. Nu is het weer de moment om andere dingen te 'denken'. Examens zijn hier volop bezig terwijl de Kerstkoorts ook al aanwezig is bij de jonge kinderen. Zo was de Sint nog maar net het land uit of daar vroeg er al één of we NU de Kerstboom gingen zetten. Volgend weekend zal het er wellicht van komen. Misschien zelfs twee want ik heb besloten om dit jaar bij wijze van uitzondering gewoon lekker THUIS te blijven. Geen inpakstress, maar lekker veel chillen (hoop ik) onder dekentjes en genieten van kaarsjes en lichtjes. Al was de drang om toch te boeken heel erg aanwezig. Tegenwoordig lukt het beter om gewoon : Nee, toch niet! te zeggen. Ter compensatie 'denk' ik wel aan twee Kerstbomen. Eén klassieke vooraan (zoals ieder jaar!) en één nieuwe witte met kleur zoals bij Anne. Die zou ik dan achte...