GEKWEK

De kinderen in 't straat speelden weer buiten. Wat is het een heerlijke nazomer. Helaas kan ik er zelf niet veel van genieten. Mijn dagen zijn overvol. Het lukt me maar niet om het wat rustiger aan te doen. Een schoolvrije dag vandaag, maar ik had deze ochtend alweer een afspraak voor één der zonen in het centrum en dat zou ginds twee uur gaan duren. We zitten in de onderzoekfase. Normaal gezien duurt die zo een vijf maanden. Vooral wegens de hoge kostprijs van al die onderzoeken en zo worden de betalingen wat gespreid, maar ik koos ervoor om alles snel achter de rug te hebben dus zitten we nu wekelijks in het centrum. Maar we zijn er nu wel bijna klaar mee. Onze jongste kinderen gingen dan bij mijn ouders waar ze het naar hun zin hadden. Ik ging die 2 uur ergens wat drinken en las de kranten uit. Daarna ging ik de kinderen weer ophalen en maakte nog een hele toer. Niels naar woord brengen, brood halen en de Knack, Fee ophalen, Niels terug ophalen, eten halen, .... Te...

Jarenlang heb ik als ontbijt een bruine boterham met choco of confituur gegeten. Enkel op vakantie at ik weleens wat anders.  En ik maakte dit ook gewend aan mijn eigen kinderen. Wanneer de choco op is komt er nog altijd een hoop gezeur en ze smeren ook rijkelijk. Bij mezelf is de boterham met choco al een hele tijd passé. Maar dat ging niet van de ene dag op de andere. Het was voor mij enorm wennen om afscheid te nemen van de oude gewoonte (en af en toe zondig ik nog eens wanneer ik een overschotje van één der kinders in de mond prop). Dat komt door Smartmat (daar ben ik weer: zie stokpaardje). Zij leerden me eens iets anders op tafel te zetten. Er waren dingen die ik nooit at: advocado's en vijgen bijvoorbeeld. Of Ricotta. Nu is die bruine boterham met avocado en een zacht gekookt eitje zowat mijn favoriet ontbijtje. Afgewerkt met beetje zout en peterselie (zie foto). Om je vingers van af te likken. Je moet dat zeker eens proberen. Nog een...

Er was weer een jarige. 14 jaar! Hoera!Ze had een hele leuke dag met broeders en zusters, vrienden en vriendinnen :-). En de jongste zette op zestien maanden haar eerste stapjes waarvan nog geen foto's. Het zijn nog zeldzame momenten. In de potten roeren daarentegen! Smartmat blijft ons weekmenu bepalen. En ons ontbijt. Zonder hen at ik nog elke dag een boterham met choco. Nu is dat met ricotta en vijgen of yoghurt met granola of toast met advocado en een zacht gekookt eitje. Ik eet dit ook met de lunch ;-). Op vlak van eten is ons leven veranderd in de goede zin. Af en toe kan ik mij iets veroorloven voor mezelf. Een halsketting bijvoorbeeld :-). Ik hou van slapende kinders. Oef! Slaap is rust voor hen en voor mij. De  kinderen die voortdurend in hun eigen fake virtuele werelds zitten is een verhaal apart. Ik hou daar niet van. Ik probeer afspraken te maken in verband met het gebruik van dat ding. Die houden meestal één dag lang stand. Een pogi...

Nostalgie...Jeugd...

Een potje klagen af en toe kan eens deugd doen. En ja. Inderdaad. Soms loopt het allemaal niet echt pico bello. Maar toch schaam ik mij over mijn geklaag. Achteraf dan. Dan denk ik. Hoe kun je dat doen? Je hebt toch alles!! Je bent moe, maar gezond. De kinderen zijn meestal oké. En ja. Die belastingen zijn niet tof. Wat kun jij toch ongelooflijk de dramaqueen uithangen. Jongens toch ! Sorry dus. We trekken er een streep onder en proberen weer alles in een positief daglicht te zien. Kijk eens naar de schone mooie dingen des levens. -De tuinman laat uit zichzelf iets van hem horen -Een spontane knuffel van een kind of twee of drie -Een nieuw boek (Dit is mijn hof van Chris De Stoop) -Goede schoolresultaten -Speciale Tijd met een grote dochter en een kleine zoon deze week -Een teruggave van een redelijk hoog bedrag (niet genoeg om de belastingen te betalen, maar soit: alle beetjes helpen) -Een dochter op kot die alvast een supertoffe week had -Wijn -Een dakwerker ...

Wie mij een beetje kent weet dat ik jarenlang jurken en tunieken droeg. Leuke jurken. Broeken had ik amper. Zelfs na een grote opkuis zag het er ZO uit. Ondertussen heb ik nog eens grote opkuis gehouden. Er waren jurken die echt te klein waren hoe graag ik ze ook had gehouden en hoe lekker ze ook ooit zaten. Ze voelden niet meer goed aan. In sommige jurken leek ik vijf maanden zwanger. Dus ik deed grote kuis tussen de jurken en met spijt in het hart deed ik er velen weg. Maar ik kan niet meer wachten tot ik opnieuw vijftien kilo lichter zou wegen. Misschien zal dat namelijk nooit meer gebeuren. De laatste maanden leek ik vooral zwanger dus in mijn favoriete jurken (op de foto ben ik wel ècht zwanger in 2010). Jurken waarvan ik dacht ze nooit te kunnen missen werden finaal naar de kringloop verbannen.   Tegenwoordig ben ik op kledingvlak weer helemaal omgeslagen. De afgelopen 12 jaar hield ik graag van aansluitend en jurken dus.   Sinds ...

De dagen verlopen hier met veel hoogtepunten, maar ook met tegenvallers. Gisteren was mijn eerste Spaanse les en dat viel ontzettend goed mee. Er werd veel gelachen, Spaans gesproken (jezelf voorstellen) en 't gaat allemaal heel erg ontspannen. Dat ik de op één na jongste ben deert me niet. Al moet ik nog af en toe een drempel over om voor de hele klas Spaans te babbelen :-). Jammer genoeg werd onze nieuwe vaatwasser gisteren dan toch niet geplaatst. Misschien vandaag. 's Avonds kwam er nog een computerspecialist onze PC eens op punt zetten. Joepie! Hij loopt nu niet meer vast. We kunnen weer voort. Deze ochtend reed ik alle vroegte en door de gietende regen naar Gent waar onze Mats voor het eerst naar de tandarts ging. Na alle tandperikelen met onze jongens Niels en Thijs ga ik heel preventief op controle. Super goed nieuws was het daar want zijn gebit is mooi en gaaf. Wat fijn om ook dat eens te horen... Oudste is nu ook gestart op de Hoge School en ik hoor alleen m...

Nadat onze poetshulp is langs geweest denk ik er altijd serieus over om eens een week niet te koken. Want ons kookvuur staat dan te blinken en alles is zo proper ! Zonde om dat weer allemaal te gaan besmeuren. Soms doe ik dat ook ècht en kook ik die dag niet en gaan we wat 'halen'. Maar vanavond heb ik toch maar weer gewoon alles vuil gemaakt :-). Oudste en ik gingen vandaag nog eens naar de Ikea. Vroeger mijn favoriete winkel, maar tegenwoordig niet meer. Ze moest nog een paar dingen hebben voor 't kot en waar anders vind je bepaalde dingen niet te duur in de Ikea die ook nog eens mooi ogen. In de Ikea dus ! We kochten een mat, een kookpot, een spatelsetje en nog wat ditjes en datjes en hm. We gingen er ontbijten samen met honderden anderen waardoor mijn ei kook was toen ik het op at. O. Wat een ellende :p. Natuurlijk liet ik mij ook weer verleiden tot kopen. Een WC mat kocht ik en 2 brooddozen en diepvriespotten en nog maar een houten spatel. Ikea : Ik haat het ;-)...

Er zijn dingen waarover ik denk dat ik dit zeker wil delen met anderen omdat het zo interessant is voor velen, maar dat ik het toch niet doe; En soms denk ik dat iets compleet oninteressant is, maar dat ik het eigenlijk wel wil opschrijven en het dan maar opschrijf zoals nu dus. Er zijn eenzame avonden dat ik alsnog besluit te bloggen zoals alweer vandaag. Zaterdag was al langer de dag dat de weekendkranten in de bus vielen en er dan eindeloos (tussen de wassen door)gelezen werd. Dat veranderde nog niet en dus kun je mijn zaterdag omschrijven als : lezen, lezen, lezen en tussendoor ook nog de kinderen naar de tekenschool brengen en me ergeren aan een dochter die plots veranderd is van lief meisje in een jongenszot (compleet met alle toebehoren). 's Avonds gingen de man en ik dan uit eten in een populair, maar zeer goed restaurant en opperde weer eens tegen elkaar (voor de zoveelste keer)dat we dit elke week zouden moeten doen omdat we dan zonder kinderinmenging een gesprek kon...

    Vandaag Strapdag. Sinds ik de stang van mijn fietskar terug heb proberen we met de fiets naar school te gaan. Voorlopig vind ik de auto nog net iets meer ontspannen dan het fietsen. Fietsen met kinderen wel te verstaan. De hele weg (1,5 km) roep ik : 'Meer naar rechts! Voor je kijken!' Iedere ouder kent het wel. We nemen de veiligste weg met de minste auto's. Voor Liesje was het de eerste keer dat ze zo ver zou fietsen. Maar dat deed ze prima. Alleen moet ik voor haar zeker nog een helm gaan kopen. Verder spendeerde ik vandaag mijn hele ochtend en deel van de middag in Antwerpen. Hoewel ze er niet om zeurde en we zowat 100% overtuigd waren van het feit dat op kot gaan niet hoefde en echt wel teveel geld kostte gaat ze nu toch op kot gaan in Antwerpen. Dat komt omdat zowel zij als ik opeens waren beginnen twijfelen. Zo zou ze nog meer moeten studeren plus dat ze op zaterdag nog werkt. En ze zou minstens 2 uur 'onderweg' zijn elke dag zonder oponthoud (zo...

Eerst en vooral aan allen bedankt die me het hart onder de riem staken, me tips gaven en begripvol waren. Het deed mij veel deugd. Vandaag hadden de jongste kinderen een schoolvrije dag en rende ik de hele dag weer van her naar der, maar het kan ook niet anders. Of wel? Wie anders zou met onze jonge zoon naar een centrum in Sint-Niklaas gaan waar hij nog een paar keer naartoe moet in de toekomst en het enige centrum hier in de buurt. Wie brengt een kind naar een feestje en terug en wie gaat met de dochter de sportschoenen kopen die ze dringend nodig heeft. Wie gaat de fietsenmaker betalen en fietsen ophalen? Wie gaat naar de bank? Ik zou het wel minder druk willen hebben, maar ik weet niet hoe. En ik werk niet eens :-). Koken deed ik dan weer eens niet vandaag. We lieten drie grote pizza's brengen. Maar er staat nog een gigantische afwas en niemand schijnt er zin in te hebben. Morgen moet ik ook echt een vaatwasser gaan kiezen. We hebben het deze keer lang volgehouden zon...

+     Oké. Er is niets aan als ik eerlijk mag zijn. 30 was mijn meest vreselijke verjaardag (doordat ik toen in Turkije was en dat viel me niet mee) en dat had niets te maken met de leeftijd, maar 40 worden werd de tweede vreselijkste verjaardag in mijn bestaan (niet om het cijfer, maar door de loop van omstandigheden) . Is dat genoeg? Of willen jullie meer weten? Oké! Kort dan. Er werd niet gezongen en er was ook geen taart. En er waren bitter weinig cadeautjes (2), kaartjes (4) en sms'n (2). Verder werkte onze man gewoon de hele dag zoals altijd en ik was grotendeels alleen, maar ik las wel veel (positief hé. Op zaterdag had ik de weekendkranten achter de kiezen waaronder vooral het artikel van Joost Zwagerman mij in de hersenen bleef spoken). Zeeland. Ja. Ik wou naar Zeeland, maar dat zag mijn man niet zitten dus werd het Bornem. Mooi Bornem. Jawel. Maar niet wat ik al maanden in gedachten had. Een mens moet leren minder verwachtingen te hebben zeke...

Uitgeput na een schooldag. Kinderpraat vandaag: Liesje aan de telefoon met papa. 'Mijn oortjes doen pijn! Ze zijn versleten. ' Toen één van haar oortjes toch wat ontstoken bleek :-(. Het is me vandaag niet gelukt (en gisteren maar half)om overbodige 'dingen' te vinden. Misschien geef ik te snel op, maar ik stop er hiermee. Ik heb nog een paar dingen die klaarstaan en gaf vandaag nog een opberger mee met iemand en verder zijn er nog een paar zaken zoals een potje (ik heb er drie in huis en dat is teveel)dat een andere eigenaar zoeken. Maar ik weet nu al dat ik volgende week echt niet elke dag 15 of 16 of 17 overbodige dingen ga vinden. Ik heb al zoveel weggedaan en blijf het doen, maar het tempo ligt ondertussen wel al serieus lager en dat is positief want dat betekent dat ik echt al heel erg geminimaliseerd heb. Enkel met de kledij van de kinderen heb ik echt nog een probleem. Het was mijn bedoeling om in september een eerste keer voortijdig af te lossen. Het...

Gisteren vond ik mijn gsm best een bron van ergernis, maar het is natuurlijk gewoon mijn eigen probleem. Af en toe heb ik het gehad met dat 'ding'. Jammer voor mij is het GEEN overbodig ding meer. Ik heb hem nodig ! De scholen van de kinderen bellen MIJ wanneer er iets is en ook de tuinman, de loodgieter, de dakwerker bellen MIJ. Vriendinnen sturen een sms om iets af te spreken en zelfs de boekenwinkel en de brillenwinkel verwittigen via mijn gsm. Ik kan niet meer zonder mijn gsm want wij hebben geen vaste lijn. Vriendjes zullen we nooit worden, maar ik moet leren leven met mijn gsm :-). 17 overbodige 'dingen' vinden was een hele klus en vandaag zijn dat er zelfs 10. Tot hiertoe vond ik er nog maar vier. Het is best een goed teken dat ik ondertussen echt wel op zoek moet gaan naar overbodige dingen. Dat betekent dat veel dingen in huis toch zijn nut hebben. Maar ik ga het toch proberen vol te houden deze maand. In de kelder bijvoorbeeld ga ik zeker nog veel spulle...

Nadat de man enige tijd geleden besloot dat de TV een vergif was en hij het beu was verdween de TV opnieuw uit ons leven. Dat was al eens eerder gebeurd en toen leefde wij twee jaar zonder Tv. Dat was niet ophefmakend. We leefden gewoon zo. Er gebeurde ondertussen niets speciaals bij mijn weten. Natuurlijk vond ik de Tv op sommige momenten vooral irritant en kon ik niet begrijpen waarom ze bepaalde programma's per se wilden zien. Ik ben nooit een Thuis fan geweest bijvoorbeeld en begreep er niets van, maar ook Violetta (uiterst irritant) en andere series gingen aan mij voorbij. Soms kon ik eens ergerlijk uitroepen dat ik het zo een kinderachtige bucht vond op TV, maar nooit zou ik er aan gedacht hebben om de Tv opnieuw de deur te wijzen. Want Kaatje was mijn vriend en Karrewiet ook. En vooral het Weer met Frank. En dus toen de man de TV op zijn arm nam en zomaar weg nam protesteerde ik best een beetje. Maar goed. Ondertussen kunnen we weer leven zonder.... Mijn gsm dan. ...

Een koningswens is het. Vijf zonen en vijf dochters. Toen ik na mijn tweede kind een zoon kreeg  zegden vele (oudere) mensen mij: 'Nu kan je stoppen. Een koningswens.' Ik kreeg echt de kriebels van die uitspraak. Al begrijp ik wel dat mensen beide wel zouden wensen. Een prinsesje en een stoer kereltje. Mij heeft het nooit uitgemaakt welk geslacht het kind zou worden. Voor de kinderen zelf dacht ik weleens: 'Nu een meiske. Dat zou fijn zijn voor Liesje.', maar wat hield ik zelf dan ontzettend veel van dat jongske. Verder ging dat niet. En twee keer was ik overtuigd iets 'anders' te krijgen. Zowel bij de derde (een meisje) als de laatste was ik overtuigd dat ik een jongetje zou krijgen. Ga dus niet af op gevoelens. Bij kindje zeven dacht ik : 'Nu volgen er geen meer.' Ik dacht toen dat het bij zeven ging blijven en aan tien kinderen dacht ik niet eens. Het leek mij een onwerkelijk kinderaantal en al zeker voor mezelf. Bij kind negen( en pril zwan...

 Mijn jongste zoon is zaterdag drie jaar geworden. En dat vierden we met een grote taart, slingers en ballonnen en vele kleine pakjes. Wat ben ik blij dat hij al drie is. Hij is een kanjer ! Helaas weinig 'deftige' foto's omdat de kwaliteit van het fototoestel dat ik nu gebruik niet zo goed is. Daardoor zijn er veel wazige donkere foto's of foto's met wel heel speciaal licht. Bijna sprookjesachtig zoals je merkt op onderstaande foto's. Voor de klas maakten we in de vroege ochtend fruitsaté's. Het is eens iets anders dan taart of cake en nog gezond ook. Ook oogt het veel kleurrijker en smakelijker. Voor de saté's gebruikte ik pitloze druiven, banaan, Galiameloen, aardbei en appel. Voor de versiering rondom rode besjes. Het was eigenlijk de bedoeling dat de stokjes op een halve meloen zouden geprikte worden. Maar een watermeloen konden we nergens vinden. Zijn pakjes waren een T-shirt met 'kleine peer' op , een houten fototoestel (Dille...

De vierde vandaag en dus zocht ik vier dingen bij elkaar die ik niet meer hoef. Dat werden 1)Een volle zak kinderkledij 2)een geel zo goed als nieuw speelgoedje van Fee waar ze nooit naar omgekeken heeft 3)een boek en 4)nog een boek. En ik bracht alles naar de kringloopwinkel. Het was zeer lang geleden. Misschien zelfs meer dan een jaar , maar ik stapte nog eens een kringloopwinkel effectief binnen. De laatste tijd doe ik dat niet meer omdat ik wil minimaliseren, maar ik ben al even op zoek naar autostoelen. Zowel twee lage zitjes voor Niels en Thijs (1 van onze zitjes is spoorloos verdwenen: dat gebeurd hier wel vaker)en een andere stoel voor Fee (de hare is ook door en door versleten). En ja : ik vond een laag blauw autozitje voor 3 euro. Missie geslaagd. Ook kocht ik nog zo een bananenschooldoos voor 0,75 cent. Die komen ook zowat elke schooldag van pas. En ik kocht ook nog een kleine houten auto voor 0,50 cent voor Mats zijn verjaardag. Bij Dille&Kamille vond ik vorige ...

Fee(tje) is nu vijftien maanden en stapt nog steeds niet. De meeste van onze kinderen waren laat met stappen dus dat is niet erg, maar omdat ze aan het handje stapt nu vond ik het wel tijd voor schoentjes. Haar eerste schoentjes dus. Deze ochtend gingen we die kopen. Het was een volle ochtend met gemengde gevoelens. Soms word ik ook boos van de gelatenheid van mensen wanneer ze zeggen: 'Ga jij de wereld verbeteren??' Nee, maar wel mijn eigen kleine wereld hoop ik. Toch zijn er ook vele warme reacties van vrouwen die hetzelfde voelen als ik en zo graag willen helpen en iets doen, maar HOE dan? Gisterenavond laat ben ik een paar keer op de kamer van de kleintjes geweest om mezelf te troosten. Dat je kind veilig is in een warme omgeving is voor een ouder zo belangrijk. Dat het naar school kan gaan, goed voedsel krijgt en veel kusjes op zijn bol. Ik leef mee met al die ouders die hun kinderen dat niet meer kunnen geven en hoe wanhopig die mensen zich moeten voelen. D...

Tien kinderen heb ik. En de afgelopen maanden heb ik al vaak tegen de man gezegd dat ik die mensen wel begrijp dat ze naar hier willen komen. Gisterenavond nog waren man en ik er over bezig... Ik zou dat zelf ook doen !! Maar weten die mensen dan echt wel werkelijk hoe gevaarlijk hun tocht is en hoeveel obstakels er op de weg zullen zijn??? Ik zou het nooit doen dan (denk ik). Onze Mats van drie was vandaag een vrolijke kleuter. Lachen, kusjes geven, gek doen, ... Bij het slapen gaan in zijn veilige bedje volgde nog een kus of drie, vier en nog eens die armpjes rond mijn nek. En toen - PATS-weer achter de PC- zag ik ook die beelden van dat verdronken mannetje. In de late avond. En ik hield het niet droog. Ik wou schreeuwen, huilen, ... Wat voelde ik mij machteloos. Een luis in deze wereld. Hoe vreselijk is dit? Hoe kan men hier onverschillig tegenover staan? Ik ben GVD op vakantie geweest in Bodrum (ooit). Wie is bang voor zijn eigen 'zaakske'? Deze mensen zijn ...