Over toeval en ditjes en datjes

Nog een paar weken en onze dochter van 18 vertrekt op uitwisselingsproject naar Griekenland.
Dat is spannend en ik gun het haar heel erg. Zo een ervaring!
Toch pink ik tranen weg bij de crash met het vliegtuig in de Franse Alpen.
Het leven. Soms zo wreed, soms zo schoon, soms gewoontjes, soms spannend, ...
Elke dag een nieuwe dag die alle kanten op kan.
Deze peuter is al achttien dus ondertussen ;-).


Ze leert nu autorijden. Deze week ben ik een andere auto gaan ophalen. Een Opel Corsa van vijftien jaar oud :-). Schoon bakje vind ik en als nummerplaat heeft die geen gepersonaliseerde. Alhoewel. Wat een toeval dat er KAS op staat. Dat is de naam die we aan Fee wilden geven moest ze een jongetje zijn geweest. Tien maanden later komt de nummerplaat toe met KAS op.
Moet ik er daar een teken in zien of is het gewoon heel erg toeval.

Deze week aan de schoolpoort had ik ongelooflijk veel medelijden met een grootmoeder die het wat moeilijk had met haar twee kleinkinderen die maar niet wilden luisteren. Toen dacht ik terloops: 'Weten die ouders eigenlijk wel wat ze hun ouders aan doen? Die grootouders die élke dag aan die schoolpoort staan?' Zonder te willen veroordelen want wellicht zijn er grootouders die het met veel liefde, geduld en plezier doen, maar die dag dacht ik er even compleet anders over.
Zelf kijk ik zelfs al een beetje uit naar de dag dat ik eindelijk NIET meer aan de poort hoeft te staan.
'Ga je dat niet missen dan? ' vroeg een vriendin. 'Neen, dus. Het heeft lang genoeg geduurd!'.
Ik word geen ploeteroma. Toevallig staat er vandaag een artikel over in De Standaard.
 Daar ben ik zeker van. Hoe graag ik mijn kinderen ook zie.

In diezelfde krant ook nog iets over facebook.
Mis je iets wanneer je geen account meer hebt?
Zoals ik het zelf een aantal weken geleden zelf zei tegen de verkoopster in één van mijn favoriete winkels. 'Ik heb nu eindelijk het gevoel dat ik NIETS mis!' Ze zei iets over dat je dat kan volgen op fb en toen ik vertelde dat ik al meer dan twee jaar geen account meer had ging daar al snel een gesprekje over.
Geen facebook meer voelde als een bevrijding.
Deze week heb ik zelfs amper op het internet vertoeft.
Ik deed lekker veel andere dingen.

Zoals vandaag De Standaard Weekend lezen.
Vandaag weer TOP met zeer veel interessante artikels.
Soms ook gewoon foto's kijken bij Isolde Lasoen of de foto van A.L. Snijders in zijn interieur. Daar kan ik ook van genieten.

Er zijn nog andere toevalligheden. Zoals dromen dat een politiecombi voor je deur staat. Opstaan en een brief van de politie in je bus vinden dat de Buzzy pass van één der zonen gevonden is op het kantoor ligt.  Is dat toeval?

Maar het kan altijd nog alle kanten op dus.

Fijn weekend!




Reacties

  1. Wat een grote dochter al!
    Hier wel FB, maar geen mobiele telefoon! Ook rustig:)
    En toevalligheden? Ik zie ze meer als aanreikingen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aanreikingen? Dat vind ik ook mooi. Mooier dan toevalligheden.

      Verwijderen
  2. Ja ik kan me je gevoel goed voorstellen. Hier zijn we de ramp ook nog niet vergeten. Al waren het verre familieleden die omkwanen maar toch. Dit gun je niemand, wat een verschrikkelijk drama. Wat toevallig met die naam op de nummerplaat en fijn dat de pas weer terug is. Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. fijne geschreven blog en ook een fijn weekend gewenst groeten debora

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)