Dag 61: Déja VU, rode laarsjes en inspiratie.
Het dagelijkse leven is ook heel veel herhaling. Men doet vaak dingen die men al zovele keren eerder gedaan heeft. Het voelt vertrouwd en veilig.
Tijdens het koken had ik zo een déja vu gevoel tot ik besefte dat het dat niet echt was want zo een dag als vandaag. Zo zijn er al veel geweest.
De man zijn wekker stond om vijf uur deze ochtend en helaas waren meteen ook de twee jongsten wakker. Nog blijven liggen had weinig zin en dus stond ik maar op. En deed de dingen die ik zo vaak doe zoals de was en vouwen en de krant lezen. De was in ons gezin moet echt dagelijks gebeuren wil ik ermee bij blijven. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om dit gedaan te krijgen. Bij zijn met de was bedoel ik. Het is echt een gevecht geweest tegen de vele was, maar nu gaat het al heel lang goed. Ik laat niets meer liggen, was bijna meteen alles, vouw het ook meteen op en neem altijd een hoop mee naar boven.
's Morgens trok ik met vier kinderen de baan op. Om de dag te breken zo zei ik het tegen de oudere dochter. We gingen naar de supermarkt en haalden gerief voor 't school in huis. Dat voelde goed. Weer die dingen in huis halen voor brooddozen (blokjes kaas bijvoorbeeld), kinderkoeken en dingen voor het vieruurtje wanneer 't school gedaan is.
Nadien gingen we een Latte drinken, kochten nog van die heerlijke Stabilo stiften voor de lagere schoolkinderen, zochten naar een geschikte pennenzak voor de dochter (die we niet vonden, maar later wel op het internet)en ik kon niet weerstaan aan een paar rode laarsjes voor Liesje.
Tijdens het koken had ik zo een déja vu gevoel tot ik besefte dat het dat niet echt was want zo een dag als vandaag. Zo zijn er al veel geweest.
De man zijn wekker stond om vijf uur deze ochtend en helaas waren meteen ook de twee jongsten wakker. Nog blijven liggen had weinig zin en dus stond ik maar op. En deed de dingen die ik zo vaak doe zoals de was en vouwen en de krant lezen. De was in ons gezin moet echt dagelijks gebeuren wil ik ermee bij blijven. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om dit gedaan te krijgen. Bij zijn met de was bedoel ik. Het is echt een gevecht geweest tegen de vele was, maar nu gaat het al heel lang goed. Ik laat niets meer liggen, was bijna meteen alles, vouw het ook meteen op en neem altijd een hoop mee naar boven.
's Morgens trok ik met vier kinderen de baan op. Om de dag te breken zo zei ik het tegen de oudere dochter. We gingen naar de supermarkt en haalden gerief voor 't school in huis. Dat voelde goed. Weer die dingen in huis halen voor brooddozen (blokjes kaas bijvoorbeeld), kinderkoeken en dingen voor het vieruurtje wanneer 't school gedaan is.
Nadien gingen we een Latte drinken, kochten nog van die heerlijke Stabilo stiften voor de lagere schoolkinderen, zochten naar een geschikte pennenzak voor de dochter (die we niet vonden, maar later wel op het internet)en ik kon niet weerstaan aan een paar rode laarsjes voor Liesje.
Ik heb zelf dol op rode laarsjes, maar het is voor het eerst dat ik ze voor de dochter koop. En ze heeft ze gepast en ze vond ze mooi. Ze moeten wel nog even de kast in :-).
's Middags en de rest van de avond was rumoerig. Weer veel ruzie, veel gegil, veel van alles dus. Ik krijg ze dezer dagen maar moeilijk rustig. Zelfs de TV helpt niet.
Toch kon ik even in mijn boek lezen toen ze een ijsje gingen halen op de kinderboerderij.
En er kwam een meneer iets ophalen van kapaza. Kapaza gaat rustig zoals ik het graag heb. Elke dag zet ik er wel iets nieuws op of haal er iets af dat niet verkocht geraakt en ik beantwoord de reacties. Ik vind het nog altijd fijn.
Momenteel verkoop ik mijn mooie Hay stoel. Ik vind hem nog altijd mooi, maar ik weet niet meer waar hem te zetten nadat we de rieten tweedehandsstoelen kochten.
Opruimen blijf ik ook dagelijks doen. Ik heb altijd wel een bak voor de kringloop of een zak voor de container. Vandaag nog heb ik opnieuw mijn kledingkast op orde gezet en merkte op dat ik wel heel veel zwarte gilets had :-). Dus deed ik diegene weg die bijna nooit draag.
Gisteren leverde Smartmat ook weer dus ik hoef mij een paar dagen ook niet af te vragen: Wat eten we vandaag? En maakte vandaag een lasagne.
Dit blog even schrijven is een tussendoortje en heb ik nodig om even de dag te overlopen. Op andere blogs vind ik inspiratie of ik vind het gewoon leuk om naar hun mooie creaties te kijken.
Ook op Pinterest vind ik nog steeds heel veel inspiratie. Soms doe ik er een paar weken niet aan om dan weer dagelijks te pinnen. Deze pin bijvoorbeeld heb ik al meermaals bekeken. Iets voor onze kleine meisjes? Of deze pin voor de baby.
Ook kun je op mijn Pinterest pagina merken waar ik het dolst op ben. Boeken! Of welk soort series ik graag zie :p.
Ook al vind ik het nu best zware dagen. Donderdag is het inderdaad weer school en heb ik weer tijd om op te laden overdag. Dat zal nodig zijn na deze lange, maar overheerlijke vakantie.
Ah gave laarsjes!
BeantwoordenVerwijderen