Herfstige dagen & Time OUT

De man sleurde mij afgelopen weekend het huis uit.

Eigenlijk had ik zin om in mijn zetel te blijven zitten niksen en misschien wat te lezen en te slapen en natuurlijk was het zalig weer. En had de man niet gezegd: 'Kom! We zijn eens weg!' dan was ik blijven zitten.

Maar spijt heb ik er niet van gehad. Het was een zalige middag en achteraf gingen we nog pannenkoeken eten. En de buitenlucht deed ongelooflijk veel deugd.

Wat ik de afgelopen week geprobeerd heb is een versnelling lager te leven.

Ook al moest ik daar veel telefoontjes voor doen en gaat het wat meer geld kosten.
Vanaf deze week heb ik meer hulp in huis. En ga ik hopelijk ook wat meer tijd voor mezelf hebben.
Lezen bijvoorbeeld schoot er serieus bij in. Wanneer ik dan toch kon lezen viel ik na een paar bladzijden bijna in slaap.
Ook kan ik mijn Spaans niet goed oefenen, maar ik doe het gelukkig zo graag dat ik mezelf verplicht om het ter hand te nemen.
Ook wandelen deed ik weer niet meer.
En ik at teveel. Daarom niet ongezond, maar wel te veel. En ik kwam bij waardoor ik me niet al te best in mijn vel begon te voelen. Mijn kleren passen niet goed meer. Ik heb nog nooit zoveel gewogen als nu en ik vind het vreselijk.
Daarom moest er dus ècht eens iets gaan gebeuren.

Meer tijd voor mezelf creëren begon met veel rondbellen en vragen om meer hulp in huis.
Hulp met dienstencheques, maar ook zocht ik iemand die me op woensdagmiddag wat kon helpen want als er drie kinderen tegelijk ergens moeten zijn en ondertussen de jongste een dutje doet kreeg ik het gewoon niet klaargespeeld of na veel, heel veel moeite.
Ook de man begon het redelijk irritant te vinden dat ik maar bleef doorzeuren over veel werk, moe zijn en geen tijd voor mezelf.
Ik was de afgelopen tijd niet het meest aangename lief.

Ik wil ook minder moeten, maar dat is niet zo gemakkelijk want morgenavond MOET ik naar drie oudercontacten en elke zaterdagochtend MOET ik naar de zwemles al is dat soms ook heel plezant. Na de zwemles is mijn grootste deugniet namelijk zoooo moe dat ik wat dat betreft even rust heb.

 De kinderen MOETEN ook naar de tekenschool en ik vind het spannend om ze te brengen tegenwoordig.
Maar door mijn gewichtstoename durf ik amper buiten te komen, maar ik MOET elke dag naar school en ik MOET naar de winkel.

Het klinkt een beetje dramatisch, maar ik hoop dan dat ik niemand bekend tegenkom tegenwoordig.

Aan dat gewicht moet dus dringend gewerkt worden en als ik een gaatje zie ga ik echt wel lezen en mijn Spaans oefenen.

Dat gaat hier goed komen hoor.
Er gaat zelfs iemand komen om mij te helpen met mijn was. Je wilt die echt niet zien (mijn was!).
En onze TV heb ik ook terug want ik vond dat niet meer zo plezant om op zondagochtend een uur of drie alleen te zitten (meestal van 6-7uur tot een uur of 10) met de vijf jongsten en al gapend de tijd te verdrijven. KETNET helpt mij nu ook weer :-).

Verder probeer ik toch de genieten van de herfstige dagen. Ik vind dit zo een mooie tijd. Toch wel ! Al is de herfst ook een mooie tijd om heerlijk in de zetel te niksen en te dromen.

Je hoort er nog van.