Fabulous mama on a windy day

Wat een dag al.
Ik tel de minuten letterlijk af tot bedtijd.
Om zeven uur gaan er al twee naar bed. Dat is zeker en een half uur later de andere twee jongens want sinds vier uur deze middag is het hier 'ambiance'.
Nee. Niet gewoon ambiance. Het is meer herrie dan anders. Er wordt meer gerend, gegild, gegooid, gevochten, .... dan op een gewone dag. Een sos sms naar de man gestuurd. Antwoord terug: 'Het is door de wind!' Ze vallen, ze wenen, jongste trekt de natte doekjes doos volledig leeg, er hangt kaka aan de muur in de wc en ja. Ze hebben ook ontzettend veel plezier, krijgen de slappe lach en ik snap er niets van. Ik gil dat het stiller kan aub!!!!

Het kan me eerlijk gezegd niet al teveel schelen of het echt waar door de wind komt.
Ik ben snipverkouden. Mijn ogen tranen constant, mijn neus loopt constant (de zakdoekjes zijn niet aan te slepen), mijn gezicht ziet rood en is gezwollen, ...

Ik ben naar de manicure geweest, maar zat daar te snotteren en verdwaasd te wezen. Omdat ik me zo slap voelde kreeg ik er koekjes en koffie. De afspraak verzetten was nu geen optie.

Thuis kon ik nog even rusten , maar na schooltijd brak de 'hel' dus los.
Toen de oudste kinderen anderhalf uur later thuis kwamen werd één dochter samen met mij 'gek' en zwoer: nooit kinderen te willen! Ik gaf haar groot gelijk. Ook de groten beginnen onderling nog eens keihard ruzie te maken. Toch de wind dan? Of ligt het dan toch aan mij?

Maar ondertussen ben ik zelf nog altijd ongelooflijk erg zwanger.

Het goede nieuws is: het doopsuiker ziet er prachtig uit (dank I.). De zon schijnt en ik blader in Fabulous mama (een tijdschrift)en 'droom' even weg. Mijn nagels zien er schitterend uit, ik sta mezelf toe een Dafalgan te nemen en de rest van de avond te niksen. En de man vindt het oké dat ik morgen NIET mee zal gaan naar het schoolfeest (fantastisch).

Ik ga me straks fabulous voelen....