Iets over delen, Lets, tweedehands en voedselpakketten

Dat we af en toe iets totaal niet begrijpen is wellicht normaal in deze wereld.
Zelfs in onze nabijheid staan we soms voor een raadsel of worden we zelf amper begrepen.

Piekeren doe ik zelden nog, maar ik stel mezelf wel regelmatig 'een vraag' om dicht te blijven bij hoe ik me wil voelen en hoe ik verder wil in de toekomst.
Regelmatig moet ik loslaten met zoveel kinderen in huis en een man die nog steeds niet heeft ingezien dat hij door te werken van 's morgens vroeg tot 's avonds laat geen medaille gaat verdienen. Niet dat dat nodig is. We hebben hem thuis meer nodig. Dat heb ik hem vandaag ook nog gezegd.
Maar het zit er ingebakken: 'Hij moet hard werken anders komt ie nergens!'

In De Standaard vandaag fijne dingen gelezen.

Herkenbare dingen van Kim Hertogs. Zij wordt blij van doodgewone dingen zoals urenlang kunnen lezen, eindeloos turen, een reis boeken, voor weinig geld een jurk kopen in een tweedehandswinkel (en inderdaad dan rondlopen in een stuk die niemand heeft), echte post krijgen en zwoele nachten.
Deze rubriek kwam tot stand door Kelly.

Met grote verbazing keek ik ook naar de reuzen in Antwerpen op foto's in de krant. Tenzij ik er toevallig passeer zou ik er nooit naar gaan kijken. Het is iets dat ik niet begrijp bijvoorbeeld. Waarom mensen DIT fantastisch vinden. Wellicht weer iets dat je moet meemaken en zien en dan pas kunt geloven. Net als het Ros Beiaard uit Dendermonde. Als je er bent voel je de spanning, de sfeer, het enthousiasme van de mensen. Als buitenstaander is het amper te begrijpen, maar ondertussen is het Ros zelfs voor mij ook maar een legende als alle andere. Ik ben misschien nooit echt een Dendermondenaar geweest, maar iemand die (bijna)overal zou kunnen wonen en niet in de aarde zit van de grond waar ze geboren is.

Ook ging een journaliste uitproberen welk voedselpakket het beste was. Smartmat kwam hier het beste uit. Dat kan ik alleen maar bevestigen na er zelf een paar uitgetest te hebben. Prijs/kwaliteitverhouding het allerbeste. Veel Bioproducten, gezond en gevarieerd en in de smaak vallend bij de kinderen. Deze week heb ik ook hun ontbijtpakket erbij genomen en ook dat is een blijver. Vandaag ging ik al in herhaling met de advocado's. Morgen is de Smoothie weer aan de beurt.

Maar het beste interview in de krant was toch wel met mijn naamgenoot Juliet Schor: een Amerikaanse sociologieprofessor.


Zij zegt dat een deelplatform een manier kan zijn om duurzamer te leven, maar het vaak niet is
.
Delen van goederen, diensten, auto's zijn in mijn ogen echt de toekomst en een beetje zoals het vroeger was, maar dan met mensen die je soms wel en soms niet kent.

Juliet Schor zegt dat mensen soms het auto delen gebruiken omdat ze daardoor besparen (en niet om duurzamer te leven) en in de stad is dit prima haalbaar, maar dat zij dan met dit gespaard geld een volgende vliegreis maken. Vliegreizen zijn niet duurzaam uiteraard.

Persoonlijk hebben de man en ik besloten om niet meer te vliegen omdat dit slecht is voor het milieu, maar we kunnen bijvoorbeeld deze zomer enkel op onze bestemming geraken met de auto. Met de trein bleek niet alleen duurder met heel onze bende, maar we zouden ontzettend veel moeten overstappen en wie al eens met veel kinderen een treinreis heeft gemaakt zal gerust begrijpen dat ik hier kies voor veiligheid én gemak. We huren dus voor onze zomerreis een tweede auto bij Avis.

Juliet Schor neemt ook Airnb en Uber op de korrel. Mensen gebruiken dit omdat het goedkoop is en niet omdat het duurzaam is. De verhuurders van Airnb zijn soms echt uit op 'geld verdienen'. Sommigen gaan een tijd bij hun ouders wonen om hun woning toch maar verhuurd te hebben of vinden het lastig wanneer hun kamers eens vol zijn met eigen familie want daar verdienen ze niets aan. Gebruikers zijn wel enthousiast omdat ze goedkoop op een plaats kunnen vertoeven: dat dan weer wel.
Airnb is eigenlijk een stap achteruit ecologisch gezien.
Mensen spenderen het extra geld dat ze besparen aan consumeren namelijk.
Uber wordt ook veelvuldig gebruikt wegens zijn goedkoop zijn en liefst boven het openbaar vervoer, maar werkt het mobilteitsprobleem in de hand.
Soit.

En dan over Lets en delen. Zelf ben ik al meer dan vijf jaar lid van Lets waarvan meestal erg actief. Er is een periode geweest dat ik dagelijks aan Lets en delen deed. Het afgelopen anderhalf jaar is het minder geworden omdat we nu in een andere groep zitten, die kleiner is en minder actief.
Maar goed. Lets is voor mij ook realiteit en zou iedereen moeten kunnen doen. Maar Lets is niet ideaal. Diensturen worden hetzelfde gerekend zegt men , maar bij mij kwam men al snel af dat babysitten toch minder gewaardeerd zou moeten worden als in de tuin werken. Tja. Ik vond het toen oké. Nu denk ik. Ik heb in dat uur ook verantwoordelijkheid voor dat kind, geef het iets te eten, speel en steek er dus mijn tijd in,....
Ook met spullen is het soms wat. Zo duurde het soms erg lang voor ik gewaardeerd werd voor iets en moest ik er echt verschillende keren achter vragen.
Ook hadden wij ons oude huis verletst in ruil voor onderhoud, maar in de praktijk was onze tuin compleet verwilderd na afloop, de oven extreem vies en was er qua verbruik ontzettend veel verbruikt. Die mensen betaalden voor het verbruik een kleine bedrage die ik met ons eigen gezin vergeleken had, maar zij verbruikten met de helft aantal mensen dubbel aan water, meer aan elektriciteit en gas evenveel op zeven maanden als wij op één jaar. En dit voor mensen die bezig waren met milieu, gezond leven en ecologie enzovoorts.
Ik kan Juliet Schor goed begrijpen dus wat ze bedoelt.
Het kan tegenvallen.

Zelf vind ik niet dat wanneer je duurzaam wilt leven of groen of wil besparen: je dan compleet fanatiek en consequent moet zijn. Het moet leefbaar blijven en aangenaam en af en toe een folieke moet kunnen.
Maar in ons oude huis bijvoorbeeld brandden elke dag overal de lichten in het hele huis en dat waren er veel en het was altijd dezelfde letser die dit deed.  Diezelfde letser wist het inderdaad altijd beter op vlak van voeding, leven, opvoeding, enzovoorts. Op den duur vind je die dan echt geen toffe meer: geloof me vrij. Gaf je een receptje over advocado bijvoorbeeld dan had zij wel een nog beter receptje :-).
Of er zijn mensen die niet willen letsen met mensen die TE alternatief zijn of TE raar of TE marginaal, ....Ze voelen zich eigenlijk wel beter of vertrouwen het niet.

Ik hou nog steeds van delen en letsen en blijf het doen want de andere kant van de medaille is dat ik er ook gouden mensen ontmoet heb. Het heeft ook mijn leven deels veranderd.

Met mijn tien kinderen ben ik ook niet echt het voorbeeld van hoe het moet.
Ecologisch gezien een platte ramp en een grote voetafdruk.
Toch probeer ik zelf niet 'vals' te zijn.
Vliegreizen maken wij niet meer ook al zouden we dit financieel wel kunnen. En we huren een huis met zwembad, maar ik laat geen vol zwembad thuis vollopen)
Ik koop voor mezelf (bijna)uitsluitend tweedehandskledij (maar af en toe toch nog wel een stuk).
Zo veel mogelijk ecologische, biologische producten.
En ik ga weer meer de fiets nemen. Zonder auto kan ik echt niet en ik ga het voorlopig ook niet proberen. Geen idee bijvoorbeeld hoe ik op de camping zou moeten geraken zonder auto.
Ik ben niet vegetarisch, maar af en toe kook ik wel zo.
Ik zou liever altijd naar de buurtwinkel of Biowinkel gaan, maar dat zou ons een fortuin kosten en ik kan dat niet veroorloven met ons gezin. Dus ik wissel af.
Enzovoorts.

Gisteren verkocht ik mijn park/box van Fee. Tegelijk gaf ik wat speelgoed van haar weg.

Tot slot vind ik ecologisch, duurzaam, biologisch, dicht bij de natuur willen leven geen droomideaal of iets romantisch. Integendeel. Ik kom als big spender al van heel ver en heb het zelfs nu nog moeilijk om ermee door te gaan want consumeren is veel gemakkelijker.

Auto rijden gaat sneller en vind ik veiliger dan met de fiets met kinderen.
De biowinkel is serieus verder rijden en moeilijker parkeren dan de supermarkt.
Bij een mooi kledingstuk wil ik vaak er nog schoenen bij.
We eten nog om de 14 dagen frieten van de frituur nu want geheelonthouders worden kunnen we niet.
Nog steeds krijgen we ontzettend vaak plastiek lelijk speelgoed.
...

Ik heb een hekel aan me verantwoorden voor keuzes die ik maak en vind dat ik dat niet hoef. Ik doe het namelijk voor mijn kinderen en mezelf en omdat ik mij goed voel bij de manier waarop ik het doe. Consumeren maakt mij ziek en neerslachtig bijvoorbeeld. Waarom ik het soms toch doe is onbegrijpelijk.
Achja.

Ik wens jullie een heel fijn zonnig weekend.






Reacties

  1. Weet je wat ik vreemd vind? En neem het nu niet aan als een verwijt he, want dat is het niet. Dat je telkens na het krijgen van een baby, zoveel spullen van de hand doet, om dan weer opnieuw te kopen als een nieuwe brus zich aankondigt? Ik kon me wel voor het hoofd slaan toen ik alle spullen na zoveel jaren had weggedaan van onze kinderen, toen ik zwanger bleek van de jongste! En die zijn spullen heb ik allemaal uitgeleend aan een nichtje, en zijn allemaal teruggekomen voor ons kleinkind. Ik ben zo blij dat de wieg waar Cédric in gelegen heeft, hier nu staat te pronken. Het enige dat we moesten kopen voor Emily was een wandelwagen. Want die was rotversleten. We wandelen dan ook vaak in de bossen en op oneffen terrein (met de honden).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is niet vreemd. Het is juist. Een park bijvoorbeeld gebruik ik maar een maand of zes en vanaf dat Fee is gaan zitten en kruipen zat ze er nooit meer in. Dat is dus ondertussen al een paar maanden dat het in ongebruik staat en ik kocht het zelf tweedehands en dan verkoop ik het opnieuw. En ik denk telkens natuurlijk dat er wellicht geen baby meer komt ;-).
      Dus ik verkoop het tweedehands terwijl ik het eerder tweedehands kocht.
      De spullen die ik nu van de hand doe zijn niet echt babyspullen. Alleen de dubbele buggy gebruik ik eigenlijk al twee jaar niet meer en heb ik sinds 2008.
      De spullen die nu weggaan zijn boeken, cd's, dvd's, kledij van mezelf, ...dat heb ik nooit echt eerder zo fanatiek gedaan. Niet in de twintig jaar dat ik thuis weg ben. Ik heb echt een overdosis gehad op dat vlak.
      Van de babyspullen heb ik nu alleen het park weggedaan. Spreek me tegen als het niet zo is :-). En de dubbele buggy en de babydrager.
      En seg ! Ben jij oma geworden??? Sinds wanneer? Gefeliciteerd !

      xxx

      Verwijderen
  2. Ik dacht dat je zowat elke buggy die je hebt gehad, al verkocht had :D Fout gedacht dus! En ja, wij zijn grootouders geworden gisteren, van een dotje!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dikke proficiat. Ik hoop dat alles goed gegaan is :-).

      Ik heb in die achttien jaar wel een Pericles koets weggeven (compleet versleten), een Koolstra dubbele buggy (tweedehands gekocht)verkocht wegens heel slecht gerief, een zwarte Stokke Xplory (verkocht na het derde kind omdat ik een Stokke Crusi kocht in de plaats: fantastische koets en de Crusi kunnen twee kindjes in) en een paar jaar geleden ook nog een groene lompe koets gekocht tweedehans die heel populair was, maar waar ik nergens een winkel mee in kon. Dus redelijk snel weer verkocht. Nu heb ik nog een zeer goede Urban Jungle buggy (die ik helaas niet gebruik vanwege de Stokke), de Stokke Crusi en 2 garetjes van Prémaman (die fantastisch zijn voor korte uitstapjes en makkelijk op te vouwen voor in de auto).
      Ik denk dat het dit zowat is wat betreft de kinderwagens.
      Wat de bedjes betreft heb ik nog steeds de Leander babybedjes die ondertussen acht jaar oud zijn en waar Mats en Lies in slapen. Voor Fee kocht ik wel een ander bedje.
      De verzorgingstafel van de oudsten is natuurlijk al weg, maar nu heb ik al heel veel jaren die van Ikea (simpel en praktisch). Het is nu mijn tweede en ik kocht ze telkens ook tweedehands.
      De lakentjes van Iris heb ik nog steeds :-), maar de babykleertjes doe ik zoveel mogelijk weg (als ik het over mijn hart krijg). Het neemt teveel plaats in.
      Maar eh. Hebben jullie voor je kleintje niets meer nodig? Ik heb supermooie kleertjes van ons Fee ;-). De kleren voor Mats geef ik nu weg aan de schoolpoort. Er zijn daar twee mama's bevallen van een jongetje.

      Liefs.

      Verwijderen
  3. Interessante post Sandra. Zeker over de deeleconomie. Dat klinkt heel mooi, maar ik had inderdaad ook al eens gelezen dat het niet altijd zo moois is als het klinkt.

    Wij blijven elke vakantie thuis dus wat dat betreft is onze ecologische voetafdruk weer niet zo groot gelukkig.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Over gewoon thuis blijven hebben wij al serieus nagedacht, maar ik weet dat de man dan gewoon verder werkt dus dan is het nooit vakantie.
      En ik droom stiekem nog van Zweden en Italië dus we zien wel.
      Dit jaar is het Spanje waar ik ook nog nooit geweest ben. Het is een heel geregel en dat ben ik best moe.

      Verwijderen
  4. Tot maatje 74 hebben we al veel. Die verzorgingstafel : bedankt voor de tip, die moeten we nog in huis halen! En als Omie shoppen voor je kleinkind is....hoe zal ik het zeggen. Nog erger dan voor je eigen kinderen :D

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een verzorgingstafel hoeft ook niet echt. Je kan ook gewoon een kussen steken in één of andere kast en dat telkens boven toveren en haar op de zetel verschonen. Dat heb ik ook nog een tijdje gedaan :-). Alleen had je dan alles niet altijd bij de hand.

      Verwijderen
    2. O. Oma worden zal er wel van komen denk ik, maar misschien toch liever niet de komende vijf jaar (alsof we in dit leven over zoiets iets te zeggen hebben ;-))

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)