The show must go on


Vandaag is een bijzonder trieste dag. Ik vertel er later iets meer over.

Toch ging het leven gewoon door en pakte ik in voor al de kinderen. Enkel nog inpakken voor de man en mij nu.

Een kind ging naar een feestje, kinderen gingen naar het speelplein, ik belde met mijn mama, de man en mijn oudste, een planning werd gemaakt voor de komende dagen, .... Een dochter zit nog steeds in Spanje.

Er werd gekookt, gewassen en naar de winkel gegaan.

En ik dacht veel na. Herinneringen.



Reacties

  1. Ina4 april 2017 om 11:24

    Elk huisje zijn kruisje, sterkte vandaag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kopka4 april 2017 om 11:39

    Sterkte met de herinneringen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lies K4 april 2017 om 14:14

    Veel sterkte met het loslaten van wat je moet laten gaan.....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Elizabeth4 april 2017 om 16:48

    geen idee wat er is, maar het lijkt er op dat je een dierbaar iemand hebt verloren. veel troost en sterkte
    toegewenst. Als je dan je gewone dingen doet, lijkt het soms net surrealistisch.....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Barbara4 april 2017 om 16:53

    Sterkte 💛

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Afbeelding
Op zaterdag kreeg de tweede jongste zoon Mats nieuwe schoenen en daar maakte ik een uitje van met hem alleen op pad. Want kinderen in een groot gezin moeten heel vaak de aandacht delen. En dus maakte we een wandeling langs de witte paashaas aan de kapel en gingen na het schoenen kopen een taartje eten. Helaas at ie er maar twee happen van en mocht ik de caloriebom verder opeten.  De koffie caramel was ook heerlijk. De paashaas overleefde de nacht niet. Vandalen sloegen hem ondertussen aan diggelen :-(. Op zondag gingen we ontbijten op 't school waar de man plots opperde dat hij best wat meer dingen voor 't school wou doen. Iets wat ik zelf ook wel wou doen. Vrijdag ga ik eten met onder andere iemand uit de ouderraad dus ik ga mijn licht eens opsteken. School vinden we heel belangrijk en met vijf kinderen daar op school willen we iets betekenen voor de school ook. Al doe ik dat ook wel al een beetje. Ook vandaag ben ik RIJ ouder. Deze keer voor de klas van Lies. O
Meer lezen

Campinglife

Afbeelding
 Camping life is geweldig. Acht jaar geleden was geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht naar een camping te gaan of er zelfs maar te vertoeven, maar zie. Ik doe het ondertussen elk jaar weer. Ik ga ! De kinderen vinden dat namelijk altijd weer geweldig. Ik heb nu zelfs een tiener die wel wil blijven zonder ons :p. Ik kan te weinig gaan. Teveel nog thuis altijd. Dat heb je met een eigen zaak en zoveel kinderen ook. Onze oudste kinderen gaan nu zelfs BINGO spelen en naar een dansavond en die vinden dat geweldig. Een jaar geleden moest ik diezelfde tiener nog meesleuren met ketens.  Mijn man bij valavond. Dat vind ik zo jammer. Dat mijn man er zo weinig is. We zouden nochtans goede campingmensen zijn. We vinden feestjes leuk. We zijn sociaal. Maar mijn man werkt veel. Heel veel. Afgelopen zondag zijn we toch nog eens met ons twee (en Mats)gaan eten in het beste restaurant van de streek. Hij liet er voor een keer zijn werk voor schieten want hij had alweer een oproep voor g
Meer lezen

Hoe is 't?

Afbeelding
 Ik ben een dag thuis nu na weer een paar dagen in Zeeland in onze caravan. Ik voel mij daar goed al is slapen ginds een ramp want de matras is versleten en ik heb absoluut slaaptekort door het slechte slapen. Vannacht zal ik weer blij zijn in mijn eigen hemelse bed te slapen. En ik ga vooral naar Zeeland voor de kinderen. Opdat ZIJ buiten zouden kunnen spelen. Want ik mis dan mijn huis en mijn man.  De man ik zijn apart op vakantie geweest. Hij naar het zuiden van Frankrijk met een paar oudere kinderen en ik met de kleintjes naar Zeeland. Ik miste mijn man. Vreselijk vond ik het ! Ik heb er nu nog last van dat wij geen gezinsvakantie samen gehad hebben vind ik zo erg. Maar ja. Er waren natuurlijk wel redenen waarom dat zo gegaan is. Ondertussen bleven ons kinderen wel groeien als kool. Vic ontgroeide de draagmand en Thijs werd negen!  Kinderen gingen op kamp met de jeugdbeweging en het werd even stil in huis en na tien dagen waren ze weer terug. Ik vind de dagen met de ki
Meer lezen