Op bezoek in de nieuwe school

Ik liet de kinderen uitslapen deze ochtend en nadat ik Mats naar de opvang bracht begaven we ons naar de 'nieuwe' school.
Zowel voor de kinderen als voor mij heel onwennig. Allemaal nieuwe gezichten.
Ons Lies vond het nog het leukste van al en trok als eerste elke klas binnen met een big smile op haar gezichtje. Niet alle klassen. De twee kleuterklassen en het eerste leerjaar.
Ik besloot dat het die school moest worden met de tuin met de appelbomen in.
Genoeg ruimte voor de kinderen om te spelen en mooi gedachtengoed. We geloven er in.  Al denk ik stiekem dat het nooit zo goed kan worden als op hun huidige school.
Dus na Pasen gaan ze naar school in De Appelboom. 1,5 km van ons huis, 5 minuten met de auto, 10 met de fiets (maar dat is voor na de zomer).
Ergens knaagt een ambetant gevoel dat ik ze niet hun schooljaar laat voltooien in de andere school, maar sinds zaterdag kan ik fysiek amper uit de voeten en ik moet toch nog een dikke zes weken 'dragen'. Het lange autorijden is me echt teveel. En vooral: ook de kinderen hebben er last van. Ze zijn meer vermoeid dan ooit. 

De tweede opvangdag van Mats verliep al beter. Volgens K&N voelde hij zich al supergoed thuis. Fijn!

En deze middag speelden de kinderen veel buiten. De was hing lekker te drogen ook buiten en er kwam een mevrouw langs om de kraamzorg definitief te regelen. Waarschijnlijk krijg ik nu al zorg voor de bevalling omdat het wat moeizamer gaat. Het is mijn bekken dat niet echt meer mee wil. Uit een stoel, zetel, auto of bed komen is pijnlijk en gaat zeer moeizaam. Ook is koken, bukken, stappen lastig. Zelfs proberen slapen is niet zo evident.
En het is niet zo dat ik zomaar kan rusten. Rusten is trouwens ook niet zo goed eigenlijk :-).
Ik heb de komende twee dagen nog een paar dingetjes te regelen. Zoals enveloppen ophalen, naar de jeugddienst gaan, naar Ava en Ikea voor geboortecadeautjes.
In het weekend vieren we nog de verjaardag van Niels en dan is 't gedaan.
Dan ga ik enkel nog naar de gyn, de manicure en de echt noodzakelijkste dingen doen en hang ik voor de rest de luie moeder uit. Daar heb ik eigenlijk best wel zin in.

Reacties

  1. Bekkeninstabiliteit is heel pijnlijk, herken dat bij elke zwangerschap werd het erger, na de derde is het nooit meer goed gekomen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn bekken is door invloed van de hormonen inderdaad wat slapper geworden en bij momenten is dat pijnlijk en ook wel raar dat je opeens niet meer je stoel uit geraakt.

      Verwijderen
  2. Goed dat jullie die keuze gemaakt hebben Sandra....kinderen zijn doorgaans
    heel flexibel ....
    En de tijd die je wint met minder lang in de auto zitten kunnen de kids lekker
    buiten spelen....en er zal minder stress zijn en dat is goed voor iedereen
    ook vooral voor jou op dit moment....
    Hopelijk komt er nu meer rust voor jou...
    Sterkte met de laatste loodjes van je zwangerschap!
    liefs


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Greet

      Ik heb veel nood aan rust de laatste weken. Laten we hopen dat ze op komst is ;-).

      Groetjes

      Sandra

      Verwijderen
  3. Ze krijgen zo ook meer kans om vriendjes in de buurt te vinden, jijzelf ook. 3 kwartier enkele reis is ook wel lang voor school.
    Henriette

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goede keuze Sandra. Het is niet slecht om aan jezelf te denken.
    Ik ben trouwens ook weer zwanger;-) (13 weekjes)

    Liefs Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Proficiat Ilse. Ik ben nu 34 weken en weet jij iets van Vera eigenlijk???

      Liefs

      Sandra

      Verwijderen
    2. Nee wat is er met Vera? Mail mij mss eens daarover.

      Weet je al wat het is?

      Xxx

      Verwijderen
  5. En met recht mag jij nu een tijdje de "luie" moeder uithangen!
    Foei wat heb jij veel gedaan de laatste tijd!

    Ik hoop echt dat je nog een beetje rust zal kunnen vinden.

    Liefs Ingeborg

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)