Het verdronken kind

Tien kinderen heb ik.
En de afgelopen maanden heb ik al vaak tegen de man gezegd dat ik die mensen wel begrijp dat ze naar hier willen komen. Gisterenavond nog waren man en ik er over bezig...
Ik zou dat zelf ook doen !!
Maar weten die mensen dan echt wel werkelijk hoe gevaarlijk hun tocht is en hoeveel obstakels er op de weg zullen zijn???
Ik zou het nooit doen dan (denk ik).

Onze Mats van drie was vandaag een vrolijke kleuter. Lachen, kusjes geven, gek doen, ...
Bij het slapen gaan in zijn veilige bedje volgde nog een kus of drie, vier en nog eens die armpjes rond mijn nek.

En toen - PATS-weer achter de PC- zag ik ook die beelden van dat verdronken mannetje. In de late avond.
En ik hield het niet droog.
Ik wou schreeuwen, huilen, ... Wat voelde ik mij machteloos. Een luis in deze wereld.

Hoe vreselijk is dit? Hoe kan men hier onverschillig tegenover staan?
Ik ben GVD op vakantie geweest in Bodrum (ooit).
Wie is bang voor zijn eigen 'zaakske'?
Deze mensen zijn bang voor bommen, voor moorden. Zij zoeken veiliger oorden voor hun kinderen en dan verdrinken of stikken hun kinderen.
Hoe erg is dat?
Héél erg is dat ! Héél erg.

Deze mensen hebben ook recht op een menswaardig leven.
Zou jij willen ruilen misschien?
Je moet maar het geluk hebben hier geboren te zijn hé?
En natuurlijk ben ik dankbaar en blij.
Mijn hart bloedt.

Die kleine jongen. Het had mijn jongen kunnen zijn!
Lief jongetje. Jij hebt nu rust. En zal je nooit nog iets moeten aantrekken van bommen, conflicten, onzinnige godsdienstoorlogen, moorden, ...
Ik zal jou in mijn hersenpan bewaren zolang ik zelf leef....
Je zal ook nooit meer lachen, spelen, zingen en dansen.
En ik hoop dat vele kinderen het wel nog zullen kunnen in jouw plaats.
We hopen op een betere wereld waar iedereen welkom is zoals het zou moeten zijn want wij zijn allemaal hetzelfde. Mensen.
Jij bent er zo kort geweest. Maar ik zal jou nooit vergeten.
Lief jongetje.
Slaap nu maar...

Reacties

  1. Ja wat afschuwelijk, gruwelijk. Eigenlijk zijn er gewoon geen woorden voor.
    En ik denk dat God inderdaad de mensen vervloekt die dit op hun geweten hebben.
    Ooit moeten ze zich daarvoor verantwoorden.
    En intussen zitten we met de brokken van dit hemeltergende onrecht.
    Laten we zoveel als mogelijk helpen waar kan. En onze rijkdom delen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn rijkdom delen doe ik al. Helpen is nog wat zoeken hoe het kan.
      Het is een gruwel.

      Verwijderen
  2. Vreselijk, afschuwelijk gewoon....geen woorden voor....we krijgen dit gewoon op onze schermen maar kunnen zo weinig doen;....ik voel me machteloos ....wat heeft dit lieve jongetje misdaan?....ook bij mij tranen van verdriet , onmacht....boosheid ook om zoveel onrecht ...Waarom kan dit nog gebeuren in deze tijd?
    Voel me ook verlegen omdat wij hier niks tekort hebben en soms liggen te zagen over het weer of andere onbenulligheden.....ik schaam me diep....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij hebben luxe problemen Greet. En zolang we daar van bewust zijn is dat goed.
      Maar ik schaam me ook weleens. Dan klaag ik en denk ik vlak daarna. Waar maak ik me eigenlijk druk om potverdorie!
      Ik voel me ook zo vaak machteloos.
      Ik zou willen dat iedereen mijn leven gewoon had. Want ik ben blij en dankbaar dit leven te mogen leven.
      We zijn 2015 en we leven in Europa.
      Mensen mogen niet bang zijn om te verliezen aan eigen luxe want we hebben al zoveel ...

      Verwijderen
  3. De beelden op tv zal ik niet snel vergeten. Zo erg...wie blijft hier onbewogen bij?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tim heeft de Tv weggedaan enkele dagen geleden. Gelukkig maar. Ik weet niet hoe erg het anders zou gesteld zijn met mijn gemoed. Je moet al geen gevoelens hebben om onbewogen te blijven bij zoiets. Potverdorie toch.

      Verwijderen
  4. zo'n mooi kindje, onbegrijpelijk afschuwelijk

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je woorden roeren mij tot tranen toe, evenals de foto's van het jongetje. Vreselijk. In wat voor wereld leven wij. Waar zelfs de allerkleinsten niet meer beschermd kunnen worden. Ik voel me zo machteloos. Ik wil iets doen. Maar waar te beginnen....
    In ieder geval gaat mijn draagdoek naar Weert in Nederland. Google eens op dragenenzo te weert. Dan vind je vast het initiatief dat ik bedoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik moest er ook zo van huilen toen ik dit zag en ik ben boos heel erg boos op Wilders die deze kinderen niet wil.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja het heeft ook mijn hart gebroken.....:-(

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)