Zoveel te doen: zoveel geregel

De afgelopen dagen waren vol, vol, vol.
Niet dat ik het echt zo wil, maar er moet gewoon een hoop geregeld worden en ik snak naar een beetje 'niks te doen', maar het wil maar niet lukken.

We gingen zondag nog naar een schoolfeest van de vroegere school van de kinderen (want dat hadden we beloofd)en dat was supertof. De juffen waren weer zo lief en kwamen allemaal een praatje maken. Echt super! Voordien hadden we nog een fotosessie gedaan met een lieve letster/vriendin die ons gevraagd had om eens foto's te mogen trekken van ons om haar fotograferen te oefenen. Wat ik wel wilde doen. Niet alleen omdat ik haar graag een plezier doe, maar ook omdat ik tegenwoordig overal waar ik kan foto's verzamel van ons kinders omdat ik gewoon graag veel foto's wil in ons huis. Momenten dat ik zelf foto's wil trekken van 'onvergetelijke momenten' gaan zo vaak voorbij.
-Feetje al lachend in bad(ik met haar alleen en dus geen kans om een schoon foto te trekken)
-En dus ook die eerste lachjes: smelt
-Liefde tussen zusjes
-Spelen en spelen en spelen (en het fototoestel vergeten)
-Enz...

En maandag was het een moeder-dochterdagje gecombineerd met 'noodzakelijke' to do dingen.
En dinsdag waren er al drie oudercontacten. Gelukkig drie zeer goede al is dat bij kleuters niet zo moeilijk. Maar als ook je zoon in het eerste leerjaar de hemel ingeprezen word dan groei je als ouder de lucht in. Trots overspoelde mij.
Vandaag ging ik eindelijk een bril kiezen want ik deed al weken met mijn reservebril en het werd toch eens tijd dat ik aan mezelf dacht. Een bril is tenslotte voor mij een noodzakelijk kledingstuk aangezien hij elke dag op mijn neus moet staan. Samen met een dochter koos ik een goede en joepie: ik kreeg er een zonnebril met aangepaste glazen zomaar bij.
De middag was heftig. Gelukkig krijg ik op woensdagnamiddag nog kraamzorg en zij nam de kleine kinders mee naar de speeltuin zodat ik twee uur kon 'alleen' zijn.

Morgen is het opnieuw een dochters en moederdagen. En nog wat oudercontacten. Eén resultaat werd me per brief meegedeeld en dat was negatief. Maar dit was geen verrassing en ik hoop nog steeds dat het eens een positiever verhaal word. Ik heb wel hoop. Altijd wel weer.

Er is ook al veel geregeld voor de vakantie.
Voor de dagen thuis en ook voor het vertrek en de terugkeer naar Frankrijk. Nu ik weet dat ik toch ga naar Frankrijk kijk ik er wel naar uit. Het rare is dat ik momenteel vooral mijn leesvoer zit te bedenken... en de apotheek! En ik vertrek en kom terug met de Thalys. Dat lijkt me fijner met de jonge kinderen.
Zondag bespreken we verder met onze vrienden. Het meer praktische gedeelte.

Maar er naar uikijken doe ik zeker.

En dan is er nog ons oude huis.
En ik lets ook nog redelijk veel. Zowel in de oude stad, als in de nieuwe gemeente. Mijn eerste letscontacten zijn gemaakt. Lets is echt part of my life.

Mijn dagen zijn behoorlijk vol.
's Avonds heeft kleine Fee nu haar huilmomenten terwijl ze overdag echt een engeltje is. Dan kom ik aan niets meer toe en loop ik grotendeels met haar rond. De nachten zijn wel goed al wordt ze wel wakker voor haar voedingen.

Nog twee dagen school. Thijs viert morgen zijn verjaardag op school (want hij is jarig einde juli). En ik ben de cake gewoon in de supermarkt gaan halen. Ik ga echt geen toeren doen om ook nog eens verse cake te presenteren. Vrijdag is maar een halve dag.

En dan : negen (jawel!) NEGEN weken vakantie.

Ik wens iedereen alvast wat rust toe. Fijne vakantie!!