Opruimdroom en verslaving

Deze ochtend werd ik wakker uit een opruimdroom.
Ja. Lach maar.
Maar in mijn droom kwam ik dus terecht in een huis van een man en de vloer lag bezaaid met allerlei rommel en spullen. De kasten puilden uit.
Ik werd gek.
En toen ging ik aan het opruimen. Eerst de kledij hoorde ik me zeggen in de droom en raapte zijn vuile onderbroek op :-). En je boeken moeten we ook doen en ik  ging voor de boekenkast staan. En nog een beetje verder in de droom smeekte die man mij of ik aub wou komen verder opruimen.
Eigenlijk is het best lachwekkend wanneer ik het lees ;-).

Toen ik wakker werd vroeg ik me af hoeveel opruimdromen ik werkelijk zou hebben.
Ik droomde ook over zombies in mijn zombieperiode (zonder angst), maar ik heb nu al een tijdje al de boeken gelezen van The Walking Dead en alle vier seizoenen gezien dus dat ebt weg.

Alleszins. Je mag gerust spreken van een nieuwe verslaving. Ook tegen mijn zoon was ik vandaag aan het zeggen: 'Ruim eerst je kleren op en dan je strips!'

En zelf ging ik natuurlijk weer lekker door.
De medicijnen zijn opgeschoond en ik had een volle zak wegwerpmedicijnen. Die gaan morgen naar de apotheek.
 De kast in het washok. Je ziet meteen wat je hebt zo. Teveel inlegkruisjes bijvoorbeeld. Die moet ik alvast de komende maand niet inslaan.
 Ondertussen deed Liesje sinds lang nog eens een dutje.
 De 'ontbijtkast'. We hebben inderdaad veel mokken, maar zijn natuurlijk wel met twaalf waarvan er al elf elke dag een mok nemen of twee, maar aangezien je de mokken moet houden waar je blij van wordt (volgens Marie Kondo) kan ik wel zeggen dat er bij bijna elke mok een soort van verhaal hoort of dat ik er inderdaad gewoon blij van word. Dat heeft natuurlijk te maken met mijn koffieverslaving.
Ik deed trouwens ook de koelkast :-).
Dit is het grootste werk. De keuken dus met al zijn keukengerei en voedsel.
De reacties van de huisgenoten zijn hilarisch. Er zijn zelfs grote kinderen die in geuren en kleur vertellen over de opruimgekte van hun 'mama'.
En thuis komt vaak de reactie: 'Amai. Wat is dat? '
De man had eerst gezegd dat hoe meer ik weg deed , hoe liever hij me zag.
Maar hij bekijkt me elke dag nog steeds of ik 'anders' geworden ben.
Hij gelooft zijn ogen niet !
En dan is mijn vriendin jarig en koop ik haar bijna het boek 'Opgeruimd' , maar bedenk me. Misschien beledig ik haar er door :-).
Ik heb het al een paar keer geschreven, maar ik heb nog nooit in mijn leven zo opgeruimd. Het lijkt op een nesteldrang X 100.
Dat de spullen waar een emotionele band mee is het moeilijkste is heb ik vandaag meermaals ondervonden.
Spullen die je 'samen' gekocht heb of van op vakantie. De superlelijke mok bijvoorbeeld gegeven toen de man zijn been brak bijna vijf jaar geleden. Gegeven door de dochter. Ik kan dat dus met geen mogelijkheid wegdoen ondanks de pijnlijke herinneringen. Ik weet nog precies de dag waarop ze dit kocht en het moment dat ze dit gaf. Zolang die mok dus niet breekt blijft ze gebruikt.
Ook een luchter die we samen kochten in een tweedehandswinkel toen de man nog niet zoveel werk had en we nog samen winkels afschuimden op zoek naar leuks voor ons huis. Nu heeft de man nooit meer tijd om met mij te gaan winkelen (ik winkel alleen nog alleen zonder dat erg te vinden), maar die keren dat we dit dan kozen en kochten. Ik kan daar geen afstand van nemen, maar ik vind hem wel ook nog altijd mooi: die luchter.

Ik ben dus nu in de keuken bezig.
Morgen volgt de kruidenkast onder andere.
En een ritje naar de kringloop.
Er staat weer een volle doos gerief klaar en een zak vol kledij.

Dit is zo fijn.

Net zo fijn als dit liedje. Mooie tekst.

Reacties

  1. Inderdaad mooi liedje, ik vind de lichteffecten ook wel mmoi.
    Opruimen kruipt in het bloed he.
    Hier beginnen we dit weekend te verven en daarna worden de verhuisdozen leeg gemaakt. Benieuwd wat er dan nog allemaal gaat verdwijnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hihihi, heel herkenbaar. Ik heb soms nachtmerries over men huishouden of dingen waar ik mee bezig ben, momenteel is het vooral kjell zijn kamer omdat het maar niet opschiet.grts

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik kan me Tim zijn gezicht ZO voorstellen :D Hier ook flink kasten uitgemest, en eigenlijk kwam er enkel uit de apotheekkast veel vervallen medicatie. Voor de rest viel het nogal mee, buiten de kledij van mezelf : allemaal te klein. Met spijt in het hart : weg ermee. Ik doe jaarlijks een rondje (nuja, rondJE?) opruimen in de kasten, het geeft me een klaar gevoel in m'n hoofd. Onze verbouwingen zijn bijna rond (datgene wat we dit jaar wilden doen toch). Ik zou zeggen kom nog eens af he, als je tijd hebt!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat je droomt houdt ook in dat je slaapt. En al is t offtopic, ik wil graag vragen hoe dat gaat bij je grote gezin. Mijn drie kinderen hebben allemaal moeite met doorslapen. Ik heb DE oplossing nog altijd niet gevonden. Al moet ik zeggen dat de oudste na vier jaar begon door te slapen. Heb jij als zeer ervaren moeder adviezen voor mij?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heerlijk dat opruimen. En daarna weer overnieuw beginnen. Die Lies toch. Is dat al weer 5 jaar geleden, waar blijft de tijd. Mooi liedje maar het filmpje is ook mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het opruimvirus heeft je echt flink in z'n greep! Maar wel fijn dat je nu zo'n opgeruimd huis krijgt zeg.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)