GEKWEK

Gisteren gingen we nog een heerlijke dag naar Zeeland. Helaas vergat ik ginds mijn fototoestel. Al jaren sleur ik dat toestel overal mee naartoe, maar nu ligt het nog in de caravan. Even overwoog ik om heen en weer te rijden naar Zeeland vandaag enkel voor mijn fototoestel, maar dat plan heb ik snel opgeborgen. Slechte timing met de eerste schooldag in het vooruitzicht. Bovendien ga ik de eerste veertien dagen niet terug. Maar vandaag dienen er gewoon andere dingen gedaan te worden. Zoals de boekentassen bijeen zoeken en wassen, wassen, wassen. Onverwachts blijkt het nu toch nog een allerlaatste mooie vakantiedag te zijn. De perfecte afsluiter van een heerlijke vakantie. Toch heb ik me voorgenomen volgende zomer de kinderen die laatste week van de vakantie op één of ander kamp te laten gaan want ik heb ondervonden dat die negende week er één teveel is. De kinderen zijn erg rustig vandaag. Dat mag ook al een keer. Ze hebben al gefietst op straat, gepicknickt in de tuin, ge...

De afgelopen dagen zat ik al behoorlijk in de knoop met mezelf. Geen enkele minuut rust vinden was niet bepaald bevorderlijk voor mijn humeur. Mijn hoofd knetterde bijna letterlijk uit elkaar. Ik begon het met het uur vreselijker te vinden. Ik was alleen. Voelde mij heel alleen. Niet letterlijk alleen natuurlijk. Gisterenavond vond de man het dan toch goed dat hij naar de chiro zou gaan met een paar kinderen. En ik ging een wandeling maken. Mooi weer door drassige paden en langs de Grot van Branst waar deze bidplaats een rustpunt is. Ik ben dan wel niet gelovig. Even ben ik er blijven zitten.  De man had ondertussen een sms gestuurd dat hij het maar alleen zijn vond zo op de BBQ van de chiro alleen met de kinderen. Dus na de wandeling waar ik bijna niemand tegen kwam en langs kleine (soms drassige)paadjes kwam ging ik toch nog eens langs op de chiro. Dat viel tegen. Al snel was de man weg en zat ik daar ook alleen aan een tafeltje met een Feetje dat moe was. De andere...

Monsters. Ik zie overal monsters en bergen. Nadat Thijs ons slapeloze nachten bezorgde (hij is nochtans al zeven)en we eindelijk de reden ontdekte hoe dat kwam vloog de TV buiten. Ik was niet echt voorstander van dit radicale besluit en opperde nog dat ik ook weleens graag kijk naar het weer met Frank, maar Tim was niet voor rede vatbaar. Thijs had een baby in een groen monster zien veranderen op TV en was sindsdien bang wanneer ik niet in de buurt van ons Fee was met veel geween de afgelopen weken tot gevolg. Je kunt er mee lachen, maar grappig was het allerminst. De groten klaagden steen en been. Wat een stom besluit. Ik vond het ook niet de meest ideale oplossing, maar soit. Nadat ik ook nog mijn eigen dromenvanger in zijn bed installeerde keerde de rust bij Thijs terug. Vannacht sliep ie nog eens als een roos. Er zijn veel discussies over alle mogelijke onderwerpen  en veel 'Ik kan er niet meer tegen!' van mijn kant. Het lijkt wel of ik gewoon niet meer rustig ka...

Muziek... Voor een keer. Jij. Jij. Jij.

Ik genoot gisteren nog van een heerlijke dag in Zeeland. Ondanks de ferme wind ginds was het zalig. Weer ijsjesweer dus. Ik zondigde er alweer aan. Dagen als vandaag zijn dan weleens welkom. Op de foto zie je de kleinste meisjes. Made in Belgium. Al jaren bekijk ik vaak een product om te zien waar het gemaakt is en vaak is dit in China. Hebben jullie weleens geteld hoeveel spullen jullie hebben Made in China of India? Vandaag keerde ik de Stokke eetstoelen ondersteboven. Ergens dacht ik dat het Made in Sweden zou zijn, maar er stond Made in Bulgaria. Hm. Ik ben in Bulgarije geweest en volgens mij is dit ook niet zuiver. Ook de Kartell eetstoel keerde ik om. Made in Italy. Dat is al beter! Van mijn favoriete eetstoel (HAY)kon ik de herkomst zelfs niet terug vinden.   Maar keer eens ander soort spullen om. Schrik niet hoeveel spullen er gemaakt zijn in lage loon landen waar mensen werken onder vreselijke omstandigheden. Kinderen ook. Zelfs Belgische ondernemers/col...

Valt het hard op dat ik aan het aftellen ben? Het is nog één week. Of minder dan een week. Nog zes dagen en dan is het weer school. Wekenlang heb ik genoten van de kroost en beleefden wij fijne avonturen. Maar eerlijk is eerlijk. Het mag gedaan zijn nu. Deze ochtend werd ik wakker met hoofdpijn en het is nog altijd niet zoals het zou moeten zijn. Af en toe gil ik de boel bij elkaar. 'OF HET AUB WAT RUSTIGER KAN!' Ik snak naar weer een lege ochtend zonder kinderen. Alleen ik, koffie en de krant. Naar wandelingen helemaal alleen met mezelf en in de zetel ploffen zonder commentaar te krijgen en naar de Spaanse les die ik ga volgen vanaf de derde week van september. Boodschappen doen zonder nadien een kind te moeten gaan zoeken die verdwaalde op de snoepafdeling. 's Ochtends zal het weliswaar weer wat drukker zijn om iedereen tijdig de deur uit te krijgen. En er zal weer verplicht huiswerk gemaakt moeten worden. Er zal weer moeten gedacht worden aan turn- en zwemza...

Ik las het boek van Luc Vanheerentals. Het verslagje kan je hier lezen. Soms vind ik mezelf echt een luxewijf en dan voel ik mij daar best schuldig over. Want waar zaag ik eigenlijk over? Een auto of niet? Man zegt dat ik een beetje 'normaal' moet doen en niet zonder auto kan(en hij spreekt soms zelfs over een andere nieuwere auto, maar dat kan ik nog in de kiem smoren), maar ik heb een hekel aan auto rijden, haat files (waar ik weleens deel van uitmaak: mijn ongeval in Frankrijk was trouwens in de file! tijdens een zware migraineaanvaal en hoewel ik in de fout was technisch gezien blijf ik erbij dat die mannen mij opzettelijk aangereden hebben zeker na hun talloze excuses na het ongeval: 'sorry, sorry, sorrry!' Aan mijn auto was niets en zij hadden een gigantische bluts: Btw: de verzekering heeft dit keer netjes laten weten dat ze alles vergoeden aan de tegenpartij ondanks de 'fout')en rijd vooral met de auto omdat ik denk dat het het veiligste is om d...

Negen weken vakantie vullen is goed gelukt. De oudere kinderen delen hun tijd natuurlijk zelf wel in. De oudsten gaan af en toe wat werken en dit jaar was het zo een prachtig weer en we maakten best wel veel uitstapjes. Meer dan andere jaren. Een week aan zee, meer dan 14 dagen Spanje, tien dagen Chirokamp, de camping, naar het Dranouter festival, wandelen, de Zoo, Plopsa en natuurlijk heel veel buiten spelen. De kinderen groeiden. Fee staat ondertussen weer wat steviger op de beentjes en laat elk hart smelten, maar toch het meeste dat van mij.  De zusjes.   Ik ben nog altijd wat moe en in Zeeland kwam ik amper mijn caravanterrein af. De kinderen waren vaak met hun fietsen weg en ik was dan alleen met Fee wat toch al een groot verschil was. In die zes dagen las ik toch weer twee boeken uit (waaronder leven zonder auto). We sliepen er allemaal als roosjes. Ik geef toe dat ik nu wel verlang naar het nieuwe schooljaar. Zo stilletjes aan. Maar woensdag g...

Ik ga er een paar dagen en misschien zelfs langer van tussen. Het liefste ging ik eens helemaal alleen met mezelf. Alleen aan zee of in het bos is iets dat me tegenwoordig heel erg aantrekt. Ik voel dat ik erg veel nood heb aan eens helemaal alleen zijn. Maar er gaan 8 kinderen mee met mij naar Zeeland en de man blijft thuis met de twee oudsten. Het is dus allesbehalve alleen weg zijn. Een andere optie is er niet. Ik sleur niet alleen heel veel kledij, lakens, gerief en kinderen mee, maar zelfs de fietsen brengt de man naar daar zodat ik daar ietwat mobiel kan zijn. En er gaan nog wat boeken mee. Toch heb ik geen voorpret deze keer. Misschien dat het allemaal wel zal meevallen. Waarschijnlijk wel en maak ik er toch het beste van. Maar onrust is er wel degelijk. Binnen een paar weken word ik 40 en ik wil geen groots feest. Alleen maar eigenlijk alleen zijn die dag. Dat ik 40 word doet me niet zoveel. Het gaat niet om het getal. Ik ben alleen een beetje moe van alle...

 Deze zomer is al voorbij gevlogen. Ik kan amper geloven dat het weekend weer voorbij is en vandaag is het AL 17 augustus. Nog 14 dagen en we staan weer elke dag aan de schoolpoort. Gisteren was het twijfelen. Zondag en wat weer zou het worden? Ga ik de hele dag wassen en opruimen en Tim een kast in elkaar zetten en kaders ophangen OF gaan we naar de ZOO in Antwerpen. Lang werd er niet getwijfeld. De Zoo. Park+ride en dan de tram nemen in Melsele. Avontuur in eigen land. In de zoo was het rustig. Het werd nog erg zonnig en iedereen was weer blij. Na de zoo gingen we nog ergens Mosselen eten. Yammie. Dat was zo lang geleden! 's Avonds werd ik alsnog triest. Zo een bui kan me plots overvallen wanneer ik besef hoeveel geluk ik heb. Want natuurlijk ontsnappen de beelden van al die vluchtelingen (met kinderen)mij ook niet. Wat ben ik blij dat ik in dit land leef en het leed van die mensen raakt mij. Ik leef in een veilig land met goed onderwijs en waar ik mijn kinderen kind ...

 De dodentocht in Bornem was een succes. Van de 12000 deelnemers waren er maar 2000 'opgevers'. Als je bedenkt wat een tocht dit is was het een succes. Ergens was ik wel een tikkeltje jaloers wanneer ik al die wandelaars zag omdat ik aan de zijlijn stond, maar een mens moet realistisch zijn. Ik trok dan maar met Wouter, Niels, Thijs en Liesje naar Herselt. Waar we bij Mie Maan een rugzak vol proviand gingen ophalen voor een picknick in De Hertberg.  Ik had dat al een paar dagen geleden gereserveerd en betaald zonder het weerbericht in de gaten te houden en zo kwam het dat ik deze natte zaterdag een beetje verplicht naar Herselt trok om te wandelen en te 'picknicken'.  De regen viel echt met bakken uit de hemel. Ondanks de aangepaste regenkledij en waterdichte schoenen werden we heel, heel nat. Gelukkig was het niet te koud. De wandeling maakte ik redelijk kort: 3,7 kilometer door vele plassen. Onderweg amuseerden de jongens zich toch nog met bessen plukken e...

 Vanavond wordt het startsein gegeven voor de Dodentocht in ons dorp. De Dodentocht is een wandeling van 100 km die je dan binnen de 24 uur moet afleggen.  Vorig jaar nam ik voor om hem dit jaar te stappen en dus heel veel te oefenen. Maar omdat ons Fee nog zo klein was toen lukte dat helemaal niet zo goed. Maar ondertussen heb ik al best al veel wandelingen gemaakt. Vandaag maakte ik samen met Niels en Thijs alweer een wandeling. Deze keer in onze eigen buurt. We namen eerst het veer (bovenstaande foto)in Mariekerke en stapten de overkant richting Hamme. Onderweg zagen we deze knuffel. Wie hem herkent: hij hangt op knooppunt 141 in Hamme.  We deden drie uur over 11,2 kilometer en af en toe was het lol, maar vaak was er ook dorst en honger. We aten onderweg een hapje. Dat vinden ze meestal het plezantste van de hele toer. De stops. In Hamme lieten we ons opnieuw overzetten met het veer en kwamen dan uit in de Weert. Van daar stapten wij terug richting Branst ...

 Uit de tuin van mijn vader kwam deze reuzekomkommer. Ernaast ligt er één van de supermarkt. We aten hem gisteren op. Gisteren had ik een mindere dag. De zomer is al fantastisch geweest. Hij kan eigenlijk niet meer stuk, maar gisteren was een dag vol 'tegenslagjes'. Zo had ik gisteren mijn auto volgeladen voor het containerpark. Zetels naar beneden, gesleur met papier, groen, plastiek enzovoorts. En dan met een volle auto rijden naar het park. Om daar voor een gesloten poort te staan. XXXX vergeten dat donderdag sluitingsdag is. Dan maar op naar de supermarkt met de lege flessen met statiegeld. Wijnflessen die de man gaan halen is. Bleek de helft ervan uit een andere supermarkt te komen. Ik wist niet eens dat de man daar wijn ging halen ! Maar soit. Dat is maar een kleintje. Ik had in de supermarkt toch ook nog een meevaller. Laten we zeggen dat ik me 5 euro profijt deed op het kassaticket. Deze keer heb ik niets gezegd. De dag verliep verder nog redelijk normaa...

 We hebben jarenlang schoenenrekken gehad in alle kleuren en maten. Houten, witte, rode, ... maar nu hebben we een handgemaakt ijzeren schoenenrek. Nergens te vinden in een winkel. Voor alle duidelijkheid: al die hoge hakken zijn niet van mij (maar sommige wel). En hoewel ik het niet graag toegeef is het rek eigenlijk nog te klein want 1 dochter heeft er haar schoenen nog niet opgezet en Fee heeft nog geen schoenen. Maar ik ga nog eens kuis doen in mijn eigen schoenen en dat zal al wat schelen :-). Eigenlijk zoeken we iets gelijkaardigs voor de jassen. En vandaag was het weer tandartscontrole in Gent voor Niels en supergoed nieuws. Zijn beugel moet hij alleen nog 's nachts in en volgende maand mag hij er uit. We combineerden onze trip met een bezoekje aan de Brielmeersen. Eigenlijk was het idee om het blotenvoetenpad te gaan doen in Gentbrugge, maar dat hou ik voor volgende week want dan moet ik weer naar Gent. Met de dochter deze keer. Alleszins De Brielmeersen is ook s...