Waar ik warm, blij en gelukkig van word

Liesje van zes die me nadoet en haar pop knus in een dekentje draait en nadien haar hemdje opstroopt om 'de borst' te geven. Later vond ik haar ook slapend met de pop vlak naast haar. Zo schattig.

Feetje uit school halen tijdens de middag en met ons twee eten en babbelen. Ze is gevallen zegt ze, maar de juf is wel leuk. Wat een fijn gesprekje was dat met onze 2 jarige.
En spelen met grote dozen vinden alle kinders hier leuk :-).

De man verslag doen van mijn afspraak met de diëtiste (per sms) en zijn lieve woorden nadien lezen.

Bij de diëtiste op de weegschaal staan en merken dat ik wel degelijk zes kilo lichter ben dan voor mijn zwangerschap. Nu een BMI van 26. Nog ongeveer vijf kilo te gaan nu, maar ik mag maar een halve kilo per maand afvallen nu (voor de borstvoeding)en mag nog meer eten. Dat is toch fantastisch nieuws. En als je een selfie doet nog vinden dat het inderdaad goed meevalt allemaal.
Eén nadeel. Mijn kleren zijn nu allemaal te groot want ik heb een kledingmaat kleiner dan voor mijn zwangerschap.

Eindelijk ons Vicske getroost krijgen na herhaalde huilbuien. Vicje heeft de laatste drie dagen last van 'iets'. Hij moet dan ook vaak mee naar buiten. Deze ochtend moest ik hem weer wakker maken om de kindjes naar school te brengen. En zie hoe vredig hij daar lag in ons grote bed. Zo ligt hij de hele nacht eigenlijk.
 Minstens een half uur heeft ie nadien geweend . De hele ochtend was ie wat uit zijn doen, maar tegen de middag kreeg ik hem wat getroost. Oef ! Hij gaat niet zo graag mee op stap de afgelopen dagen. En weent veel. Daarom mag ik nu echt ook niet meer afvallen. Misschien is het door de borstvoeding...Ik let nu nog extra op!

Nachtzoenen van de oudere zonen.
Of van de grote dochters. Zoenen van je kinderen = onbetaalbaar.

De zon die schijnt en het een beetje opwarmt buiten. Geeft meteen een ander soort gevoel. Maar alleen wanneer je je niet goed voelt kan het weer invloed hebben op je humeur. Wie zich goed voelt in zijn vel gaat met alle weer om.

Warme handschoenen terug vinden en genieten van een heerlijke warme muts op mijn kop.

Genieten van een proper en opgeruimd huis nadat de hulp geweest is.

En eindelijk tot in het ziekenfonds geraken en tot in de Hema (voor onderbroeken voor Fee). Ook al weent Vic dan bijna de hele tijd. Het moest gebeuren en in het ziekenfonds had ik een hele aardige mevrouw aan het loket. Nadien gaf ik er nog de borst.

Beseffen dat het vrijdag is en je vandaag eens een keer niet naar de logo moet want je bent gisteren al geweest met het kind dus vandaag heb ik gewoon een vrije avond. Joepie! En kunnen we eens vroeger eten op vrijdag.

Toch besluiten dat ik in februari uit eten ga met 'de mama's.

Blij zijn met een nieuwe grote vuilbak nadat de andere niet meer proper te krijgen was en een voet miste waardoor die krassen maakte op de vloer.

 Nog blijer zijn met het Mozes mandje waar ik Vic in leg als hij niet meteen de wieg in kan om één of andere reden. Dit was eigenlijk een uitspatting eerlijk gezegd: deze Mozes mand. Af en toe koop ik iets dat eigenlijk overbodig is, maar ik te mooi vind om niet te kopen. Maar ik leg hem er toch minstens één keer per dag in .

En dan nog: bladeren in tijdschriften zoals de Flow en daar blij van worden of geïnspireerd raken. Geven mij soms een kriebel in mijn buik en dan moet ik dat noteren.
Ook Pinterest kan mij soms dat gevoel geven. Zoveel mooie dingen op Pinterest. Zoals beddengoed en slaapkamers. Die inspiratie haal ik grotendeels op die site. Maar ook gewoon in een email van een bekend woontijdschrift.

De afgelopen weken heb ik al vele fijne mensen mogen ontmoeten. Of misschien ga ik eerder naar zulke mensen en negeer ik negativisme. Alleszins. Het helpt op mindere momenten want die zijn er ook.
Ik praat ook weleens over minder fijne zaken en gisteren op de kalender stond:

Laat wat komt, komen. Laat wat gaat, gaan. (Isaac Shapiro).

Zoiets helpt om te lezen.
Er komen nieuwe dingen en mensen in mijn leven en ik laat anderen gaan die zelf willen gaan. Zo is 't leven.

Meer dan een week geleden kreeg ik ook de vraag : 'Waarom in godsnaam krijg je elf kinderen? ' Niet meteen iets waar ik zelf een antwoord op wist te geven.
Er zijn veel antwoorden op denk ik. Ik kan er veel geven alleszins.
Ik kan ook terugkaatsen. Waarom heb jij er maar 1?

Maar wat is normaal? Wat voor de ene normaal is is dit niet voor een andere. Voor mij voelt mijn gezin heel normaal. En het maakt mij heel blij dat het zo is. Zo groot en zo uniek.
Maar nu ben ik afgeweken van mijn blogbericht :-).

Ik word ook blij van een warme kop koffie. Of van lachen.
Van bijten in een praline.
Van onze zoon in ons bed of de meisjes Lies en Fee in ons bed.
Van Mats tussen vijf en zes naast ons bed (stiekem toch!).

O. Van zoveel. Zoveel.


Reacties

  1. Ik word vaak blij van jouw berichten, waarvoor dank. Anne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een heerlijke opgewekte blog vandaag ! Ik zit hier met een glimlach op mijn gezicht, geniet met je mee. Wat een prachtige Mozesmand voor Vic, kan mij goed voorstellen dat je die niet kon laten staan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een leuke blog Sandra! ik werd er instant gelukkig van! Inderdaad een mooi mandje waar Vicje in slaapt..liefs en fijne avond!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een lief mandje en wat een leuk verhaal ik wordt er blij van fijn weekend Jannie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een positifiteit, en je ziet er erg goed uit! We hebben dezelfde BMI. Ik ben wel benieuwd wat je dan allemaal eet om meer van je gewicht af te krijgen. Prachtig die mozesmand lijkt me ook erg handig.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. FIjn dit te lezen en och t wenen gaat over misschien beetje reflux heb ik ook gehad borstvoeding is lopend hè en kan je niet indikken.Een spurtje die ze dikwijls maken tijdens de borstvoeding komt allemaal goed en je doet het goed.Die vraag van waarom zoveel kids krijg ik ook geregeld en vroeger liet ik op mijn kop zitten maar inderdaad jou antwoord is een regelrechte bal weerkaatsen.fijn weekend en leuk je gezin te volgen.gr Marina mama van 9.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)