Structuur brengen in de chaos en schuldgevoelens

Af en toe word ik verwend.

Gisteren gingen de man en ik onze kleine Vic aangeven op het gemeentehuis. We bleken een papier vergeten (oeps)waardoor we alsnog langs het moederhuis dienden te passeren.
Van het dorp Bornem kregen we een cadeautje. 75 euro aan cadeaucheques.

Nadien gingen we een Latte drinken en wat eten. Beetje quality time en wat rondwandelen langs de winkels. Het was de eerste keer dat ons Vicje buiten kwam, maar hij sliep de hele tijd.  De man en ik hadden deze week meermaals dezelfde gedachten wat we soms vreemd vonden, maar ons ook veel lachen oplevert. Het was dan ook bij momenten heel grappig. Onze relatie lijkt weer wat inniger geworden.
Het wandelen ging heel goed na 14 dagen.

Ik kreeg nog een laat Nieuwjaarsgeschenk van de man. Een DVD speler. Mijn oude was al enkele jaren oud en kon ik alleen nog afspelen met de stekker in het stopcontact dus het werd tijd voor een nieuwe. De prijs vond ik meevallen: 89 euro.
Dus ik kan weer Tv reeksen kijken.
Ook maakte ik twee afspraken. Voor de manicure en om foto's van Vic te laten trekken.
Zo komt er stilaan weer beweging in mijn leven.

Gisteren kreeg ik een straffe kraamverzorgster over de vloer. Een oudere zeer energieke vrouw. Ze is zo oud als mijn mama (63). Wat zij allemaal doet buiten haar werk en dan heb ik het niet eens over wat ze bij ons doet in huis :-). Amai. Petje af.  Ze porde me ook aan om meer structuur te brengen in mijn huishouden. Tja. Dat is er inderdaad wat bij ingeschoten de afgelopen maanden. En ook om veel strenger te zijn voor mijn kinderen. Ook voor de ouderen. Want anders bijvoorbeeld is je grote tafel nooit eens leeg en proper. Nu erger ik me daar ook aan dat de ouderen maar blijven aanschuiven in het weekend bijvoorbeeld.
Met andere woorden: meer structuur.
Om 10 uur niet opgestaan? Tafel leeg en er wordt niet meer gegeten tot 12.30 uur in het weekend.
En een takenlijst MOET er weer komen...enzovoort, enzovoort, ...
Soms heb je iemand anders nodig om je een ZET te geven denk ik maar.

Eerst was ik wat overdondert want ik zat daar maar met onze Vic in mijn armen. Ze zei trouwens nog veel meer waar ik nadien onder de douche eens serieus moest over nadenken :-).
Niet dat ze betweterig is. Ze is wijs en ik kan het goed verdragen van haar.
Maar inderdaad kan ik er beter weer zorgen dat er zo snel mogelijk bepaalde regels en taken ingevoerd worden. Dat zorgt voor meer regelmaat en structuur en minder chaos.
Niet dat het perfect moet zijn, maar ietske meer zou gewoon voor iedereen beter zijn.

Al vind ik al bij al dat het allemaal redelijk vlotjes loopt (behalve de was dan). Vandaag heb ik ons kinders alleen en op tijd klaar gekregen voor school en moest ik Vic en Fee meenemen en dat ging vlot zonder hulp. Tussendoor had ik Vic zelfs nog eens gevoed. Zo slecht zal het dus ook weer niet gaan hier.
Ik sprak ook de juf van Fee die nog steeds thuis is en vrijdag kan ze eens proberen. Zindelijk of niet. Misschien zegt de juf zelf maakt ze toch snel 'de klik' en (O. wonder!)toen we nadien een uur weer thuis waren deed ons kleine Fee plots toch die langverwachte drol op het potje. Ze heeft dat precies goed begrepen van de juf :-). Morgen dus nog niet, maar vrijdag heeft Fee een halve probeerdag op school.

Gisteren voelde ik me plots ook schuldig ten opzichte van ons Fee. Zij is altijd ons middelpunt geweest. Onze kleinste prinses. Op handen gedragen door iedereen en nu is daar plots die kleine schattige broer waar iedereen Oooo en aaaaa over kirt en plots had ik te doen met dat arme kind. Meteen heb ik de andere kinderen (en mezelf!)opgedragen om ons Fee en de andere kleintjes niet te vergeten. Meer knuffelen en meer aandacht geven!
Ieder kind verdient aandacht al is het wel zo dat onze Vic vaak moet eten, in de armen ligt en ik daar gewoonweg meer mee bezig ben. Ons Fee blijft ook onze mooie lieve kleine prinses.
Met deze nog twee superleuke foto's van onze Fee. Op de voeten van zus Nele. En na het badje.

 
 
 

 Cadeautje van Thijs zijn klas :-).

 Op de buik van zus Esther.
Ook deze keer kocht ik de Milestone kaarten om de mijlpalen te dateren. Je kan dit uiteraard ook zelf maken, maar ik ben wat lui op dat vlak. Er zijn nog een paar lieve mensen die ik ook nog een kaartje moet sturen....

Vandaag is onze Vic al 14 dagen jong. Dat vliegt ongelooflijk.

We zijn fan van de stoelen van een Noors merk die we al jarenlang gebruiken. Ik kan dus gerust zeggen dat ik ervaring heb met deze stoelen. Een echte aanrader. De kinderwagens trouwens ook!  Dit merk heeft ondertussen ook een babyzitje voor baby's ontworpen tussen 0 en 6 maanden. Onze Vic zit er voorlopig nog niet langer in dan een tien minuten :-) en alleen als we aan tafel zitten en hij wakker is (wat hij dus amper is). En je mag gerust zijn. Het is niet schadelijk voor het kind (zijn rugje ofzo).
Wellicht is het fijner wanneer hij gaat rondkijken.
Omdat dit zitje hoger is vind ik dit handiger dan een relax aan tafel en zo kan hij toch meegenieten van de ambiance aan tafel ;-).
O. Het truitje dat hij aanheeft kocht ik ooit in de kringloop (geloof ik) en was altijd te klein voor onze andere kinderen, maar ik bleef het bijhouden omdat ik het zo mooi vond. Voor Vic past het perfect. Zo zie je maar.

Zo. Vandaag is het dus woensdag. Nog een uur en ik haal de kinders weer op.

Fijne woensdag !

Alsook bedankt aan allen die me kaartjes stuurden. Ik ben er heel blij mee en ook voor de prachtige zelfgemaakte kousjes Johanna. Zoiets koester ik echt (ik stuur nog een foto).