De tijd vliegt

Wat vliegen de dagen voorbij.
Ik weet het zeker.
Voor ik het weet ligt onze baby in mijn armen aan de borst.
Van mij mag ze al komen. Ik ben klaar, mijn lijf is er klaar mee. Het mag.
Voorlopig blijft ze rond tuimelen in mijn buik. En heb ik harde buiken aan de lopende band. Oefeningen genoeg.
Vandaag zat ze zo hoog: pal onder mijn borsten. Een gek gevoel. Wat is ze al groot.

Ik doe het rustig aan omdat het moet en omdat het echt niet anders kan. Zelfs iets simpel als een luier verversen kost me heel veel moeite. Het heffen, Mats stil houden met die dikke buik, hem uitkleden, aankleden, ... Stappen doe ik als een eend. Alsof de baby er gaat uitvallen. Ik wou dat ik anders kon stappen, maar het gaat gewoon niet.
Ver stappen lukt ook niet meer. Na 50 meter lijkt het wel of ik lood in mijn benen heb en moet ik weer zitten.
Het is waar: dit is de zwaarste zwangerschap van allemaal. Zowel fysiek als emotioneel (geen zorgen deze keer al is het niet om de baby).

Op school gaat het goed met de kindjes. De jongens gaan graag naar de nieuwe school. Ons Liesje was deze middag moe en bleef thuis om te slapen.

Daarna maakte ik nog onze Post in orde. Er wordt nog veel post gestuurd naar het oude adres en omdat ik er voorheen nog wel kwam en het huis toch niet verkocht was was dit geen probleem, maar deze week ben ik er nog niet geweest (het is van zondag geleden)dus diende dat toch ook eens in orde gemaakt te worden. Het is gedaan! Oef.

Ik denk er ook over om deze keer NIET polyklinisch te bevallen. Ik ga altijd binnen de 24 uur naar huis, maar nu denk ik eraan om minstens één dag langer te blijven. Ergens voel ik dat ik dat nodig ga hebben. Stiekem denk ik zelfs drie dagen te blijven. Maar man protesteert nu al :-) dat ik een dag langer wil blijven... We zullen dus zien dan wanneer ik beval en of alles oké is.

Ja. De tijd vliegt voorbij.

Reacties

  1. Ik wou ook polyklinisch bevallen van baby M, helaas draaide het anders uit. De keizersnee strooide roet in het eten. Maar toch op 4 dagen thuis.
    Wanneer ben je uitgerekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben bij kindje 3 ook poliklinisch bevallen omdat ik gek werd van dat gedoe de hele tijd ( om het uur staan ze aan je bed hé) bij de eerste twee. Ik vond geen rust. Nu overweeg ik thuis te bevallen maar heb wel wat schrik daarvoor.

    In jouw geval zou ik mij ook eens drie dagen laten dienen;-)

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mij laten ze net gerust in het ziekenhuis en dat vind ik super. Ze komen alleen als ik bel :-).
    Bij mij is het thuis dat ik geen minuut rust heb al zal dat nu wel een beetje anders zijn omdat onze Mats naar de opvang gaat.
    Vanavond was het hier weer een herrie: amai. Onze TV is al meer dan 14 dagen stuk dus ze rennen het hele huis door, gillen, springen, fietsen, ....Ik dacht: 'ai ai: wat als onze baby er is'
    Tim komt elke avond thuis als de kindjes allang in bed liggen...en dan zeurt hij over de rommel. Daar krijg ik het van hé!!
    Ik wil er dus eigenlijk idd eens tussenuit haha en ik ga een goeie reden hebben.

    Lieve groet xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het is geen wonder dat de tijd zo snel gaat, je hebt het ook steeds druk gehad met de verhuis.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. geef Tim de keuze : tv niet in orde als je bevalt, mama paar dagen niet thuis. Hij zal zich haasten :p
    Tenminste...als het helpt om de kinderen stil te houden met tv. Hier helpt dat geen zier met onze jongste:)

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)