Als een echt gezinnetje

 Gisteren waren er ondanks het vele inpakken (ik pak in voor zeven personen) toch nog vele mooie momenten.
Zoals het gewoon samen zitten bij het ontbijt. Nog slaperig en dwaas en alleen met de jongsten want de tieners slapen tot hun bed ze eruit zwiert. En met de weekendkranten en een verdwaalde drinkbus. En toast maken voor iedereen en koffie drinken. Heel gewoon, maar het voelde heel bijzonder. Ik zou iedere ochtend wel zo willen...

We zijn niet uit eten gegaan gisteren dus maakte ik zelf savooisoep en hamburgers met petatjes en veenbessen.
Ondertussen speelde de man met de kinderen. Zalig zo.
Doen wat ik het liefste doe (na lezen): koken. En intens genieten van de snijplank nemen en de potten en het schillen en hakken. Genieten van de geur en ondertussen het gelach van de kinderen.
Het voelde weer als een gezinnetje. Deze momenten wil ik meer en koesteren.

Gaan wandelen heb ik niet gedaan. Ik ben zelfs mijn huis niet uit geweest. Gewoon omdat het anders niet gelukt was met al dat inpakken.
Hoewel ik er al heel bedreven in ben is het toch altijd weer hoopjes maken per kind en tellen. 7 broeken,  8 onderbroeken en evenveel paar sokken, 2 onderhemdjes, nog een extra gilet. En dat dan maal zeven.

Eigenlijk was dat zonde met dat prachtige weer, maar de kinderen hebben wel buiten gespeeld.
En ik troost me met de gedachte dat ik de komende week wel vaak buiten zal zijn om rond te wandelen. Ik zal daar tijd in overvloed hebben want ik moet gewoon niets behalve zorgen dat er eten is :-) . Op vakantie kook ik meestal niet uitgebreid omdat ik er 'mijn eigen gerief' niet heb dus eten we er meestal simpele dingen als spaghetti, ravioli, soep uit brik, pannenkoeken (!), appelmoes uit een pot met gebakken petatjes  enzovoorts.

Ik ga er dus tussenuit voor een week.

Hasta la proxima.