Nog even nagenieten: A good life

 Nog even wat nagenieten. Veel te snel voorbij. Dit zou ik gerust een week of meer aan een stuk kunnen of willen.
We hebben het ginds amper over de vreselijke gebeurtenissen in Parijs en de rest van de wereld gehad. We waren letterlijk weg van de wereld.

Ondertussen ben ik weer in het dagdagelijkse ritme van school , de was, koken, afspraken maken, administratie bijbenen enzovoort.
Vandaag teisteren zware hoofdpijnen me. Weer iets teveel aan mijn hoofd met de kinderen.

Vandaag ook weer naar de Spaanse les. Ik vind het best moeilijk worden. Ook omdat ik niet zoveel tijd heb om er thuis nog eens naar te kijken of om te oefenen. Ik merk dat de oudere mensen het al veel beter kunnen dan ik zelf :-).

Mijn auto is ook in de garage sinds gisteren. En ik ben autoloos tot donderdag. Gisterenochtend deed ik de kinderen te voet naar school, maar 's middags nam ik de auto waar de dochter mee rijdt. Vandaag nam ik 's ochtends opnieuw die kleine Opel Corsa wat echt een gek zicht is al die kinderen in die piepkleine auto. Het is niet zo ideaal. Naar de Spaanse les ging ik met de fiets.
Wanneer je een auto gewend bent is het echt een serieuze aanpassing wanneer je er plots geen meer hebt.

Mijn ambitie is opnieuw om soberder en langzamer te leven.
Eenvoudiger. Het zou simpel moeten zijn, maar dat vind ik het niet.
Ik streef daar al zolang naar en af en toe doe ik wel stappen in de goede richting, maar het lijkt wel of ik telkens 'herval' in oude gewoontes en bijvoorbeeld teveel koop.

Ik denk dat ik het boek van Scott Nearing opnieuw ga lezen.
En opnieuw de Marie Kondo manier ga toepassen.

Een afspraak morgen is alvast verzet.

Hasta la proxima !