En we gaan door en door en door.

Het zijn weer overvolle dagen hier met veel afspraken (tandartsen, dokters, school, ...) en de was blijft liggen. Gelukkig heb ik wat hulp in huis want anders zie ik het me niet gedaan krijgen (iedereen klaar voor school, huiswerk, koken, opruim, Vicje eten geven en verzorgen, ...). De man en kinderen hebben dezer dagen geen kousen meer en elke dag is het dus gezoek naar 'ergens' nog een paar of toch maar twee verschillende aantrekken. Deze middag schiet ik dus nogmaals in de was en opruim.

Ik heb de laatste dagen ook weer hartkloppingen. Wellicht door de stress want het is nu toch lang geleden want ik wil me dan engageren voor het één of ander en dit weekend doe ik mee met een tweedehandsbeurs en ik heb nog amper wat bijeen gezocht van kledij en spullen. Dat geeft wat onrust precies naast de dagdagelijkse dingen.

Vicje kreeg vandaag zijn eerste inentingen en dat maakt mij altijd een beetje triest. Het doet zeer aan mijn moederhart, maar het is om ziektes te voorkomen. En nadien was hij het snel vergeten want er is geen betere troost dan de moederborst.  Hij is ook een beetje ziek waardoor hij moet puffen. Geen enkel van onze kinderen was tijdens zijn of haar eerste zes levensmaanden ziekjes en ik zei altijd dat dat door de borstvoeding kwam, maar onze Vic snuft al sinds zijn geboorte en nu piept hij ook wat op de luchtwegen dus moet hij puffen. Iets wat ons kindjes nog nooit gedaan hebben.

Maar met zijn 10 weken vandaag is hij toch een flinke kanjer van iets meer dan vijf kilo nu en 60 cm. Hij doet het dus zeker wel heel goed.

Ik ben nog steeds elke dag ontzettend dankbaar dat ik onze Vic , mijn elfde kind OOK gezond en veilig op de wereld mocht zetten. Ik ben tijdens mijn zwangerschap van hem zo vreselijk ongerust geweest dat er wat zou mis gaan en in de media is dezer dagen een beetje te doen om beebjes die kort voor de geboorte overlijden. Dat raakt mij diep.
Hoe meer kinderen ik kreeg hoe meer ik me bewust werd van de risico's want meestal gaat het goed, maar soms ook niet. Ons Vicje was een tuimelaar en vaak heb ik me afgevraagd of dat geen kwaad kon voor de navelstreng of door de bewegingen voor de moederkoek.
Ik geef het toe: ik was bang om te bevallen ook.
Tijdens de bevalling ook. Ik heb het ondergaan omdat ik geen keuze had, maar ik rilde en had koorts. Ik was heel gespannen.
Onze Vic is uiteindelijk ontzettend snel geboren en nog elke dag denk ik daar aan en ben ik zo dankbaar.
Ik begin soms bijna te wenen wanneer ik mijn kleine manneke zie. Zo dankbaar ben ik. Hij is prachtig.

Natuurlijk kan er ook wat mis gaan tijdens de jaren die volgen. Een moeder is nooit meer gerust natuurlijk. Loslaten heb ik goed geleerd, maar gerust ben je nooit. Elke dag is er mijn dankbaarheid om mijn rijkdom (ook al kan ik ze soms achter het behang plakken of gil ik het huis bijeen dat ze eens moeten ophouden nu!).

 Ons Feetje dan weer gaat heel erg graag naar school, maar soms heeft ze nog een ongelukje en toen keek ze laatst zo sip dat we allen de slappe lach hadden. Ze vindt het zelf namelijk niet leuk! En ik had echt met haar te doen en heb wel tien keer gezegd dat het niet erg was :-). Mijn jongste kinderen ervaar ik als de slagroom op mijn taart. Iets wat het leven mij nog extra gunde.

Verder lees ik regelmatig in mijn zwarte beertjes pockets. Vooral tijdens 'wacht' momenten.

Maar ook mijn tijdschriften groeien aan. Zie foto op de achtergrond!

Er is dezer dagen weinig Me time. Ik geniet van Vic zijn eetmomenten. Dan zit ik :-). En Pinterest ik effe of lees men boek want hij valt vaak in slaap dan (tijdens dit schrijven heb ik hem ook slapend vast: dan tik ik met 1 hand).Of ik ga ergens een koffie drinken. Een gestolen moment.

 

Ik ben best moe dezer dagen. Het kan alleen weer beter worden.

Tegelijk ben ik blij met super simpele geluksmomenten. Ik kan in de winkel kopen wat ik wil en lekker eten. Ik kan gewoon naar de dokter. Ik voel mij veilig. Ik heb een mooi huis. Ik draag goede kleren. En niet alleen ik, maar mijn hele gezin. Mijn gezin is het belangrijkste in mijn leven.

Mijn geluk is hoog. In cijfers zeker een 9.

Ik besef hoeveel geluk ik heb.

 

Fijne woensdag.