Een steekje van jaloezie


Het is een lastige emotie.
Iets om zeker en vast niet trots op te zijn.
Jaloezie.

In mijn jeugd had ik er weleens last van. Dat iemand populair was of ongelooflijk knap.
Ik heb uit jaloezie nooit echt iets 'raars' gedaan en de emotie ging altijd wel voorbij.

Ik ben nooit jaloers geweest omdat iemand een mooiere auto of een mooier huis had. Nee. Dat kon mij gestolen worden.
Ook nooit wat betreft een job. Ik was altijd zeer tevreden met mijn gewone job.
Soms vond ik het wel jammer dat het anderen wel lukten om te leren naaien, maar dat was geen jaloezie. Ik vond het eerder jammer (voor mezelf).

Tijdens mijn twintiger jaren was ik wel eens jaloers op andere werkende moeders die het in mijn ogen makkelijker hadden. Alle dagen gaan eten bij hun moeders tijdens werkdagen, een schoonmoeder die de strijk deed en ook nog eens kwam poetsen, een zuster die kwam babysitten elke vrijdag van de week zodat die persoon metime had, ....Ik had niets van dat alles en dat vond ik jammer want ja. Ik wou dat ook wel, maar voor een poesthulp was er geen geld, mijn schoonmoeder had zelf een fulltime job en ik had geen broers en zusters die kwamen babysitten. Ik deed dus alles zelf en ging nooit uit.

In mijn dertiger jaren kon ik de emotie jaloezie nog makkelijker achter me laten.

Ik was tevreden, meestal gelukkig, ... Ik nam het leven zoals het kwam. Jaloezie kon ik ervaren doordat anderen jaloers waren. En dat vond ik weleens zielig voor hen.

En toch is er soms dat steekje van jaloezie. Misschien zo even één keer per maand. Wat ik ervaar als telkens zeer vervelend, zeer lastig, ...
Het gekke is dat het nu telkens met bloggen te maken heeft.
Op de buren, op familie, op vrienden, ....er is geen jaloezie.
Maar soms lees ik een blog en BOEF. Daar is het !
Akelig komt daar een steekje van jaloezie.

Ik vroeg me af waar het NU om ging.
Het is aandacht.
Iemand heeft MIJ over het hoofd gezien. Mij, ons.
Ik voelde mij pissig.

Wat ik er aan doe?
Proberen te begrijpen hoe dat komt hoe ik me voel en waarom mij die dingen ergeren.

Helaas ben ik echt een 'lastig wijf ' reagerend op deze waardeloze emotie.
Ik neem dan een beslissing die ik natuurlijk alleen maar deel met enkelen.
Achteraf krijg ik er ook nooit spijt van. Dat weet ik. Omdat veel vervangbaar is en vluchtig.

Het zij zo. Ik ben zo. Ik kan er ook niets aan veranderen (denk ik).

Reacties

  1. Jaloezie is een lelijk groen beest, maar ja... Ik kan best jaloers zijn op rijke mensen! Niet dat wij arm zijn, maar als ik vb The Sky is the Limit zie, dan vraag ik me soms af "Die verdienen dat toch niet?" Pas op, er zijn er die hard gewerkt hebben voor hun centen, maar soms is het toch buiten proportie... Soms ben ik nog jaloers hoor, op mensen die goed kunnen koken bijvoorbeeld, of op mensen die altijd ad rem zijn en een gevat antwoord hebben... Of op iemand met weelderige blonde krullen! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er zijn veel mensen die niet krijgen wat ze verdienen en mensen die veel krijgen zonder het te verdienen. Dat is heel oneerlijk, maar helaas wel heel erg het echte leven. Er kunnen elke dag voorbeelden zijn uit 't leven, maar daar wil ik mijn leven niet door verzieken.
      Eigenlijk heb ik zelden last van jaloezie. Maar als ik er al eens last van hebt kan ik mijn kas wel eens opvreten.
      Dat mijn gezin en ik wel iets verdiend hadden (zoiets als tweede worden in een tekenwedstrijd, maar de eerste wint omdat ze niet alleen een mooie tekening heeft, maar ook een schone snoet) en niet kreeg en het ook altijd dezelfde personen zijn die het krijgen wat niet wil zeggen dat ze dat niet verdienen, maar het steekt.
      Het voelt een beetje zoals vroeger op school dat net JIJ niet gekozen bent op een feestje terwijl jij altijd diegene was die nooit de verjaardagen vergat van alle klasgenootjes en altijd aan cadeautjes dacht en zorgde dat er een pot werd belegd. Maar toen het jouw beurt was is men dat vergeten. Dat heb ik nu een beetje voor :-).

      Verwijderen
  2. Ik heb daar eigenlijk best dikwijls last van. Meestal kan ik het verbijten, maar soms glipt er toch een jaloerse opmerking voorbij m'n lippen...en dan voel ik me zo'n jaloerse trien die iemand z'n succes niet gunt :-) Bij mij gaat het meestal om mensen die een job, opdracht, bepaalde voordelen krijgen puur door wie ze kennen, niet persé omdat ze er beter geschikt voor zijn. Kan ik zeeeerrrr jaloers om zijn. Ik denkt dat iedereen die emotie wel kent hoor. Zolang we er niet teveel over zagen ;-) En die quote aan het begin van je blog is een waarheid als een koe, die moet ik ergens opschrijven!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik voel mij ook vreselijk wanneer ik die emotie voel en ervaar ze totaal niet als positief :-).
      Wat jij zegt gebeurd ook erg vaak. Ik kan me inbeelden dat dat steekt.

      Verwijderen
  3. Jaloezie is lastig. Heb er weinig last van. Al ben ik nu wel af en toe jaloers op mama's die vanaf dag 1 kunnen doorslapen ;)
    We zijn ook maar mensen hè, wees niet te streng voor jezelf.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb erg weinig last van jaloezie. Dat mijn vriendin een man heeft die elke dag supergoed meehelpt met de kids-daar ben ik totaal niet jaloers op (want stiekem wil ik dat zelfs niet) en ook niet dat iemand een superdure prachtige auto heeft want ik zou me niet op mijn gemak voelen en ook op mensen die ontzettend veel reizen ben ik niet jaloers ook al zou ik dat ook wel willen. Alles komt op zijn tijd denk ik .... en sommige dingen heb ik echt niet nodig.
      Deze jaloezie is niet dat soort steekje en nieuw voor mij. Ik moet zelf nog zien hoe ik het een draai geef zodat die negatieve emotie positief wordt.
      Al weet ik wel iemand die wel heel blij gaat zijn met de beslissing die ik nam voortkomend uit deze steek. Ze zal me heel graag zien terug komen...
      Ik heb ook beseft dat ik er ooit goed aan gedaan heb om niet meer op facebook te gaan (al 2,5 jaar niet meer ondertussen) en je betert je centen (en je tijd)spendeert aan mensen die het verdienen.
      Niemand wordt graag over het hoofd gezien.

      Verwijderen
  4. Op een blog zie je wat mensen willen tonen hé (ook op de mijne hoor), en dat zal nooit zijn hoe de werkelijkheid echt is. Dat helpt altijd wat relativeren :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)