Een speciaal oudercontact

Uitzonderlijk gingen Tim en ik eens samen naar een oudercontact. Ik kan me zelfs niet herinneren dat hij ooit mee geweest is.
Hij is wel paraat op de eerste schooldag, maar een oudercontact? Neen. Hoe ik mijn hersens ook pijnigden nergens kon ik een moment opdiepen dat hij er bij was.
Wanneer een schoolfeest op zondag is lukt het hem te gaan, maar op een zaterdag zoals dit schooljaar. Ook dan dien ik (meestal) alleen op te draven.

Soms heb ik het daar moeilijk mee, maar soms vind ik het ook oké zo.

Maar goed. Gisteren gingen we naar vier oudercontacten. Mats, Lies, Thijs en Niels. Mats zit in de eerste kleuterklas, Lies in de derde kleuterklas, Thijs zit in het tweede leerjaar en Niels in het derde leerjaar. Het goede nieuws is dat ze allen 'overgaan' :-). Wat ik grappig vind voor een kleuter. Zijn er dan kleuters die blijven zitten?
Ik hou niet van oudercontacten, maar ik vind ze wel nuttig in sommige gevallen.

Zo kregen we deze keer twee verbazende zaken te horen over onze zonen. De ene juf dacht dat onze ene zoon misschien wel hoogbegaafd is en de andere juf sprak over dyslexie bij de andere zoon. Beide dingen had ik niet zien aankomen (en de man al zeker niet).

Nu is het zo dat de ene zoon inderdaad getest geweest is bij een centrum waar men zijn IQ getest heeft, maar dat hij daar als gewoon gemiddeld begaafd uitkwam. Maar ook kwam uit die testen uit dat hij zwak was voor rekenen tot de juf me eens bij haar riep (samen met de directrice en CLB medewerkster)en bleek dat het eigenlijk net het omgekeerde is. Die zoon blijkt meer dan goed te kunnen rekenen. Supergoed zelfs! De logo werd toen onmiddellijk stopgezet uiteraard.
Dat is natuurlijk geen slecht nieuws en ik ga hem niet opnieuw laten testen. Alleen zou het verklaren waarom onze zoon vaak gefrustreerd of verveeld is. En waarom hij niets hoeft te doen voor school en toch nog hele goede cijfers haalt.

De andere zoon was altijd al wat traag, maar de juf zei dat er drie zaken op wijzen dat hij dyslexie zou kunnen hebben. Lezen gaat helemaal niet goed (terwijl dat bij de andere kinderen vlot tot zeer vlot ging: sommige zaten in leerjaar 2 al aan niveau 9)en ook bij rekenen zijn er zeker zaken die er op wijzen.
De raad was om het toch te laten testen want het zou veel verklaren. Dus dat ga ik nu doen.
Hij mag wel overgaan.
Mijn zoon laat ik verder over gerust. Het is tenslotte bijna vakantie nu!

Man en ik hebben er verder ook niet meer over gepraat omdat hij na het oudercontact gewoon weer verder gaan werken is.
Want de verdere zorgen zijn voor mij. Ik zal weer alles regelen zodat we zekerheid hebben want ik wil niet dat mijn zoon het steeds moeilijker krijgt op school om de rest bij te benen.

Veel zorgen maak ik me niet. Ik denk dat wanneer je veel kinderen hebt de druk niet zo groot is. Het loopt zoals het loopt. De oudste weet vandaag haar uitslag. Zij heeft het tot op de Hoge school geschopt. Ik ben zeer trots, maar ik zit er niet met mijn neus op. Het is altijd haar eigen verdienste geweest en dat zal het blijven.
Er zijn ook kinderen die niet graag naar school gaan en bij wie het ploeteren was of is.
Ze zijn allemaal zo anders, maar ik hou geen handjes vast, maak geen voorbereidingen voor hen, ... Ik lees hoogstens een tekst na.
Wat mijn kinderen presteren is hun eigen verdienste. Het mag, maar voor mij hoeft het ook niet. Ik ben een moeder die weinig druk zet op haar kinderen. Misschien soms iets te weinig.

Het belangrijkste voor mij is echt dat ze gelukkig worden met de keuzes die ze maken en een fijn leven kunnen leiden. Een goed leven met een goed dak boven hun hoofd, elke dag voldoende eten en een fijne familie- of vriendenkring.

Vandaag een halve dag school en morgen nog één en dan is het eindelijk zover.

Zomervakantie...Negen week lang.