Een dubbel gevoel (maal 2)

 Mats is jarig vandaag. Hij is vier jaar geworden. Vier jaar geleden werd dit knappe jongetje geboren. De dokter had hem de dag ervoor nog gedraaid want hij lag dwars en 's nachts kwamen de weeën. Rond een uur of half zeven is hij dan geboren. 4,5 kilo en 53 cm. Wat was hij mooi. Ik was het bijna al vergeten...
Ondertussen is hij dus een ferme kleuter en een grote klimmer. Maar ook een grote deugniet (eigenlijk zoals al zijn broers). Ik ben fier op mijn jongetje. Gisteren vierden wij hem al. Vandaag is er enkel nog een extra cadeautje en trakteren op school (mini cakejes).
 Deze ochtend bracht ik oudste naar Sint-Niklaas dan weer toen ik opgebeld werd door de opvang waar ons Feetje was. Ze was tegen een hoek van een muur gelopen en had een diepe snee. Men bracht haar naar het ziekenhuis.
Toen snelde ik me naar het AZ. Overmand door emoties was de man daar al met ons kleintje.
Het was een serieuze snee. En ze is gelukkig genaaid door een plastisch chirurg. Ze gaf geen kik. Niets. Nog geen traan. Nadien was ze weer volop aan de babbel en kon ze niet snel genoeg naar huis en nu slaapt ze in haar bedje.
 Weer zo trots. Nu is het tijd voor de ventilatie.

Toen ik op weg was naar het ziekenhuis dacht ik natuurlijk aan mijn kind en hoopte ik vooral dat het zo meevallen. Die snee. Dat deed ze. Het was een serieuze snee, maar een mooie en het komt wel goed.

Waar ik ook aan dacht was het waarom ik ooit gestopt was met Facebook. Ondertussen is dat al een paar jaar geleden en ondanks de weerkerende vraag of ik Facebook heb is er geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om opnieuw te beginnen. Zelfs al zou ik dan veel missen.
Voor mij is Facebook veel fake en veel onechte mensen. Nee. Nooit meer.

Dat gevoel heb ik de laatste tijd ook vaker met bloggen. Ik volg een aantal blogs, maar inspireren doen ze mij niet meer. Integendeel. Ook daar heb ik het gevoel vaak  te lezen bij onechte mensen. Mensen die perfect lijken of gezinnen die perfect lijken. Mensen die het allemaal perfect op een rijtje lijken te hebben en die ook vinden dat wat ze krijgen keihard verdienen want ze werken er toch hard voor.
Natuurlijk hebben mijn hormonen de laatste weken weer aardig wat invloed op mijn humeur en gedachtengang. Tijdens een zwangerschap heb ik daar blijkbaar meer last van :-(.
Maar toch... Toen ik enkele mensen er uiteindelijk over vertelden gaven ze me de ferme raad er beter niet meer te gaan lezen want inderdaad is het zoals Facebook. Het lijkt allemaal zo mooi en jij ploetert en doet ook maar wat. Maar je krijgt het no way zoals die bloggers. Gewoon...omdat jij/ik zo niet ben natuurlijk :-).
De blogs gingen dus uit de leeslijst en toen vroeg ik me af of ik zelf niet op een andere manier kon gaan schrijven.
Misschien gewoon elke maand een maanddagboek maken met foto's en al. Want uiteindelijk schrijf ik vooral om mijn kinderen een soort van 'erfenis' na te laten en niet omdat het een uit de hand gelopen hobby is (ik moet er nog niet eens aan denken).
Misschien kan ik dat ook gewoon op een andere manier. Schrijven zonder bloggen. Iemand tips?

Langs de andere kant zou ik het wel missen. De mails van de vrouwen of de reacties van mensen die me al sinds 2009 volgen.  De tips die ik ongewenst krijg , maar soms wel gebruik.  De raad van sommigen volg ik ook effectief op.

Dubbele gevoelens dus vandaag.
Ik ga alvast mijn blog weer in boekvorm laten drukken. Dat doe ik al sinds 2009 en ik heb al een hele stapel.
De rest zien we wel weer.

Mijn maandag was alvast vol met van alles. Meer moet het zeker niet zijn.

Groetjes, Sandra.

Reacties

  1. Aan je schrijfsels weet ik of je zwanger bent of niet:). Het valt heel hard op, misschien omdat wij elkaar irl kennen? Ik weet het niet. Maar dit is dus een 'sandra-is-zwanger-blog. Niet stoppen joh! De fake perfecte gezinnen, daar loopt ook niet alles van een leien dakje hoor. Ze schrijven er gewoon niet over. Veel mensen, ook ik, appreciëren je (h)eerlijke schrijfsels. Erkenning alom. En da's plezant!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkig dat het meegevallen is met je dochter!! Wat een schrik!
    Wat je schrijft over facebook en bloggen, voel ik precies zo. Daarom ben ik met beiden gestopt en heb alleen nog maar een account op Instagram. Die heb ik vooral voor de hobby-inspiratie, want zodra je daar verder kijkt, kom je hetzelfde tegen als bij facebook en andere bloggen. Jouw blog is één van de weinigen die ik nog lees en ondanks dat ik, afgezien van deze keer, nooit een reactie achterlaat, vind ik jouw blog fijn om te lezen en heel herkenbaar !! Groetjes, Jacomijn

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh, wat erg voor je dochtertje! Mijn zoontje is enkele jaren geleden tegen de salontafel gevallen en had op precies dezelfde plaats een snee. Het is wel mooi genezen, je ziet enkel nog een lijntje dat wat witter is dan zijn huid. Ik was toen ook zo geschrokken en vond het heel heftig. Wel stoer van je dochtertje dat ze geen kik gaf!
    En dan wat FB betreft: zoooo herkenbaar!! Al dat fake en hypocriet gedoe, en dan vooral van mensen van wie ik pertinent zeker weet dat ze het helemaal niet zo goed voor mekaar hebben als ze ons willen doen geloven. Ik heb momenteel ook heel veel zin om mijn account op te doeken, dan ben ik gelijk van die ergernis af.
    En over het bloggen: er zijn inderdaad nog heel weinig authentieke blogs tegenwoordig en de goede stoppen er veel te vaak mee! Vaak zijn blogs gewoon een vorm van verkapte reclame voor allerlei producten en daar heb ik heel weinig behoefte aan. Ik lees net graag bij jou omdat je zo eerlijk en oprecht bent, een vrouw van vlees en bloed. Dus doorgaan zou ik zeggen. Want ook al reageer ik niet altijd, ik ben wel een trouwe lezeres :-) Groetjes, Milla

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Sandra..ik lees je blog ook graag en heb bewondering voor je manier van leven..Hoe je jullie grote gezin verzorgen en begeleiden.Je schrijft erleuk en vol zorg over.Mijn complimenten heb je.

    Groet Corry

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey Sandra, ik lees je blog graag omdat alles wat je schrijft echt is. Je laat merken wat voor jou belangrijk is en je kan heerlijk relativeren. Groetjes, Griet

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik lees al een tijdje jouw blogs (nog nooit gereageerd) maar ik zou het erg missen wanneer je stopt. Ik geniet van jouw verhalen en waarom.....omdat dit eindelijk eens een gezin is waar niet altijd alles rozengeur en maneschijn is. En dat is voor mij (eindelijk) heel herkenbaar. Alvast bedankt daarvoor. Groetjes Hedy

    BeantwoordenVerwijderen
  7. niet stoppen hoor ;-) je schrijft zooo leuk! !!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. en wat fijn dat t meeviel met je dochter.en gefeliciteerd met je zoon!!!

      Verwijderen
  8. Schrikken van je meisje zeg. Kan me je zorhen goed voorstellen. Ik zou het heel jammer vinden als je stopt, je bent een van de vij blogs die ik nog elke dag bekijk. Maar ik begrijp je heel goed. Ik dacht vandaag ook serieus over stoppen met fb en mijn blog. Dan zou ik tijd over houden voor al die fotoboeken die ik nog moet maken of voor mijn studie of voor....een van die duizend andere dingen die ik nog zo leuk vind. Over een week neem ik een besluit. Kan ik nog even nadenken.
    Succes voor jou!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Mats. Ik weet nog dat hij ter wereld kwam. Ik lees al heel lang mee en hou van de eerlijke manier van schrijven. Vooral niet stoppen. Al ligt de keuze natuurlijk bij jou. Facebook is een heel ander verhaal iik heb een account om op pinterest te komen maar meer niet. Sterkte met Fee, knap dat ze zich er zo goed door heen sloeg.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Gefeliciteerd met Mats zijn verjaardag! en wat zal je geschrokken zijn door de val van Feetje...niet goed voor een moederhart hé en zeker niet nu al die hormonen door je lijf gieren! ik hoop ook dat je blijft schrijven...ben altijd benieuwd naar jouw verhalen ook al reageer ik niet altijd..

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Nee, niet stoppen! Ik vind het 'echte' net zo leuk aan jouw blog. Je doet het goed, op je eigenste manier..
    Veel liefs
    Liselore

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik reageer nooit, maar ik lees wel al je bogs.
    Jouw blog hoortbij de blogs die ik het liefste lees. Juist omdat het zo eerlijk en echt geschreven is, zonder reclame.
    Ik vind het ook dijn dat je zo vaak schrijft.
    Ik hoop echt dat je wel door blijft gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik was nog iets vergeten bij mijn reactie: Groetjes van jolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ook hier een lezer die al meelas ( en leefde) bij de geboorte van Mats.
    Van harte gefeliciteerd. Veel sterkte voor de kleine Fee ( al blijkt ze zelf al een kleine sterke dame te zijn, petje af).
    En als het je allemaal blijft lukken ( over petje af gesproken), blijf ik graag van je ( hele echte) blogjes genieten!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. ohhh Sandra,wat een leuke reacties allemaal hierboven!!dus..we blijven je volgen meid!!!je hebt een blog met heel veel afwisseling en de realiteit!ik zit daarom niet op facebook en ik weet gerust welke blog je bedoelt,als ik die lees heb ik heel vaak zin om te zeggen is er bij jullie nooit eens ruzie tussen de kids,altijd gemaakte lachende foto's..wij mama's weten beter,hee!trek het je niet aan,je doet het heeel goed en die blogs...minder lezen en eerlijke zoeken,knuffel voor Feetje(en jou)ocharme de kleine meid x debora

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Facebook da's stoefboek hé, heel veel meelezers en nen hoop opscheppers maar toch hou ik mijn pagina want het is ook praktisch voor bepaalde zaken. Blijf jij maar lekker bloggen ! groetjes ! Stine

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik lees hier heel graag. Ik vind je een (h)eerlijk mens zover ik dat via dit medium zou kunnen beoordelen.
    Is instagram niets voor jou? Voor mij is het een soort foto dagboek nu het b loggen niet zo loopt door allerlei verhuizingen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)