Camping life is geweldig. Acht jaar geleden was geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht naar een camping te gaan of er zelfs maar te vertoeven, maar zie. Ik doe het ondertussen elk jaar weer. Ik ga ! De kinderen vinden dat namelijk altijd weer geweldig. Ik heb nu zelfs een tiener die wel wil blijven zonder ons :p. Ik kan te weinig gaan. Teveel nog thuis altijd. Dat heb je met een eigen zaak en zoveel kinderen ook. Onze oudste kinderen gaan nu zelfs BINGO spelen en naar een dansavond en die vinden dat geweldig. Een jaar geleden moest ik diezelfde tiener nog meesleuren met ketens. Mijn man bij valavond. Dat vind ik zo jammer. Dat mijn man er zo weinig is. We zouden nochtans goede campingmensen zijn. We vinden feestjes leuk. We zijn sociaal. Maar mijn man werkt veel. Heel veel. Afgelopen zondag zijn we toch nog eens met ons twee (en Mats)gaan eten in het beste restaurant van de streek. Hij liet er voor een keer zijn werk voor schieten want hij had alweer een oproep voor g
Moedig ben je best wel en van stoppen zal niks terecht komen dus doe maar rustig voort!
BeantwoordenVerwijderenKleine stapjes zijn ook stapjes vooruit
BeantwoordenVerwijderenGoeie moed..... dag voor dag, stap voor stap
BeantwoordenVerwijderenSterkte met alles het komt vast wel goed rustig aan
BeantwoordenVerwijderenDat de hoeveelheid werk ( alleen die was al) je overdonderd na zo'n vakantie , dat kan ik helemaal begrijpen.
BeantwoordenVerwijderenRustig aan komt het ook goed ( en vergeet niet om hulptroepen in te schakelen).
groetjes, Franca.