Kleine meisjes worden groot, verven dan hun lipjes rood. Trekken mooie kleertjes aan, lopen achter de jongens aan. Zo ongeveer ging een gedichtje dat in een Kerstboek van mij stond toen ik zelf nog klein was. Zo vaak wil ik nu zelf de tijd stil zetten omdat de kinderen zo snel groot worden. Ik klik en klik en klik met mijn fototoestel om dingen vast te houden en achteraf de foto's bekijkend schrik ik nog. De vakantie komt er nu in snel tempo aan. Morgen moet ik nog twee valiezen maken. Ik kijk wel een klein beetje uit naar de vakantie. Vandaag was een flopdag. Lag het aan het grijze weer dat de mensen mij zo zuur en egoïstisch leken of lag het gewoon aan mijn eigen. Ik weet het niet. Feit is dat het na minstens 20 minuten aanschuiven in een rij in de Ikea aan mij was toen ik plotseling misselijk van de pijn naar buiten moest mijn volle kar (met spullen voor de tienerkamer) achterlatend (en ja: ik was alleen in de Ikea). Niemand had mij al die tijd voorgelaten wat
Moedig ben je best wel en van stoppen zal niks terecht komen dus doe maar rustig voort!
BeantwoordenVerwijderenKleine stapjes zijn ook stapjes vooruit
BeantwoordenVerwijderenGoeie moed..... dag voor dag, stap voor stap
BeantwoordenVerwijderenSterkte met alles het komt vast wel goed rustig aan
BeantwoordenVerwijderenDat de hoeveelheid werk ( alleen die was al) je overdonderd na zo'n vakantie , dat kan ik helemaal begrijpen.
BeantwoordenVerwijderenRustig aan komt het ook goed ( en vergeet niet om hulptroepen in te schakelen).
groetjes, Franca.