+ Oké. Er is niets aan als ik eerlijk mag zijn. 30 was mijn meest vreselijke verjaardag (doordat ik toen in Turkije was en dat viel me niet mee) en dat had niets te maken met de leeftijd, maar 40 worden werd de tweede vreselijkste verjaardag in mijn bestaan (niet om het cijfer, maar door de loop van omstandigheden) . Is dat genoeg? Of willen jullie meer weten? Oké! Kort dan. Er werd niet gezongen en er was ook geen taart. En er waren bitter weinig cadeautjes (2), kaartjes (4) en sms'n (2). Verder werkte onze man gewoon de hele dag zoals altijd en ik was grotendeels alleen, maar ik las wel veel (positief hé. Op zaterdag had ik de weekendkranten achter de kiezen waaronder vooral het artikel van Joost Zwagerman mij in de hersenen bleef spoken). Zeeland. Ja. Ik wou naar Zeeland, maar dat zag mijn man niet zitten dus werd het Bornem. Mooi Bornem. Jawel. Maar niet wat ik al maanden in gedachten had. Een mens moet leren minder verwachtingen te hebben zeke...
Eerst en vooral heel veel dank voor alle verjaardagswensen. Een mens groeit ook van complimenten heb ik ondervonden. De afgelopen dagen liep ik dan ook al glunderend rond. Sinds gisteren is het weer de gewone gang van zaken en ook gisteren was eigenlijk veel te vol met van alles. Maar ik ontmoet alleen maar fijne mensen dus ik geniet. Een naam kiezen voor je kind vind ik redelijk moeilijk. Zeker wanneer je al kinderen hebt. Wanneer je eerst kind Wolf heet bijvoorbeeld kan je volgende kind onmogelijk een Victor zijn of als je dochtertje Bloem heet kan je nadien het zusje toch geen Marie laten zijn... Namen die bij elkaar passen is moeilijk. Mijn smaak veranderde op dit vlak ook met de jaren en ik moest vele namen schrappen daardoor. Ook heeft mijn tweede man een erg lange familienaam dus ik heb de voornamen daar kort gehouden. Niels, Thijs, Lies, Mats en Fee. Korte namen dus. Nu wil ik dus weer een korte naam. Dan is er nog de populariteit van een naam. De namen van ons ...
Samen met de eerste 'pijntjes' kwamen ook de stemmingswisselingen in snel tempo na elkaar. Geloof me. Ik kan mezelf dan amper verdragen. Vreselijk vind ik het. Eerst waren daar een paar nachten waar ik ongeveer ieder uur wakker werd en niet meer goed kon inslapen (en ik ben ook een buikslaper en dat kan nu niet meer) en na afgelopen nacht ben ik zowat een zombie. Het zwakkere bekken zorgt dan weer dat ik mijn huishouden niet naar mijn zin kan doen. En ik pieker erop los. Het is zolang goed gegaan en ik ben echt wel in beweging gebleven en nog steeds, maar ik mank nu soms weer. Vooral nadat ik uit bed kom of gezeten heb of lang moet wandelen of staan. Ook aan het gewicht ligt het niet. Nog steeds is er amper 2 kilo bij. Toch heb ik sinds deze nacht zure oprispingen. Gisteren na school bleek ons Liesje dan ziek. Buikpijn, hoofdpijn, overgeven, koorts, ...Het voordeel ervan was dat ze snel in bed lag. Het nadeel dat de tweede dansles al niet doorging. De planning door elka...
Kampen bouwen onder de tafel of bureau dat deden ons kids ook graag. Ze konden zo dagenlang spelen zonder ruzie te maken, echt super!
BeantwoordenVerwijderenBij ons werd dat ook wel gedaan dat bouwen onder de tafel of een trein maken met de stoelen. Ze kunnen er tijden mee zoet zijn.
BeantwoordenVerwijderen