Nachtblauw, make up en moedeloos worden van veel te veel was

Nu is het zo dat ik me nooit opgemaakt heb eigenlijk.
Zowel in mijn jeugd of als twintiger en dertiger. Ik gebruikte buiten eens een potloodje voor een lijntje en wat lippenstift nooit wat.
Het was altijd puur natuur wat de klok sloeg wat make up betreft.
Naar een feest en tijdens op mijn trouwdag. Ja. Dan kon het eens, maar dan nog zo naturel mogelijk.

Ik las eens ergens dat je eens de veertig gepasseerd best wat hulpmiddeltjes gebruikt, maar ook toen gebeurde het bij mij niet.
Eigenlijk is het nog maar zo een maand of 2 of 3 dat ik dagcrème ook dagelijks gebruik en niet af en toe wanneer ik er aan dacht. Dat ik bijna dagelijks een potloodje trek en mijn lippen stift.
Plots kreeg ik interesse in 'hoe me op te maken'.
Ondertussen heb ik een fantastische lippenstift die mijn lippen precies voller maakt want ik heb erg dunne lippen en vandaag gebruikte ik voor het eerst oogschaduw :-).
Alles staat mooi uitgestald op de badkamer.
Ik lijk wel een kind met nieuw speelgoed.
Wat doen jullie zelf? En hoe lang al?

Ook verzorgingsproducten na het douchen gebruik ik nu zoals een voetencrème. Ja. Het helpt echt dus. Mijn lijf voelt zachter en ruikt lekkerder (al zeg ik het zelf). Niet dat het voorheen het tegenovergestelde was, maar wel anders.
De adventskalender helpen momenteel ook hoor. Daar komt de lippenstift uit. Wat een luxe!!

Ach.
En verder heb ik momenteel een boon voor blauw. Nachtblauw of donkerblauw. Maar ook lichter blauw.
Voor op de tafel bijvoorbeeld.
Maar ook kocht ik een feestjurk in 't blauw. Wel. Eigenlijk is het een zomerjurk die ik als feestjurk ga aan doen en natuurlijk heb ik rekening gehouden met het borstvoeding geven. Het is dus een jurkje dat ik veel ga kunnen dragen (hoop ik).
En nu ik toch plannen heb voor een derde dekbedovertrek. Waarom niet in het donkerblauw?

Welke kleur heeft momenteel jouw voorkeur?

Vandaag heb ik het zwaar. Ik kan niet meer stappen.

Toch heb ik het washok uitgemest. Uren ben ik bezig geweest. Niemand anders deed het dus ik moest het wel doen. Samen met Niels van 9 en Lies van 6 hebben we gesorteerd, gesorteerd, gesorteerd, ....want iedereen bleef maar was bijbrengen en ook al waren de bakken leeg. Niemand deed de was in de bakken en ook de poetshulp gooide alles (natte handdoeken, vuile en propere kledij, zelfs mutsen en sjaals) het bij den hoop in het washok. Alles door elkaar. Was, lakens, knuffels, ...en zelfs schoenen, papier, ....gevonden in de was. Het was één grote berg was. Ik werd er vreselijk moedeloos van en had vaak zin om een potje te huilen wanneer ik die berg zag, maar het lukte me niet meer om meer dan 2 wassen per dag te doen.
Vandaag besloot ik toen man en oudere kinderen nog heerlijk tussen de lakens lagen om de koe bij de horens te vatten want hoe kan ik nu bevallen als ik al zo een achterstand in de was had.

Dus had ik me op een krukje gezet in het washok en zei dan tegen Niels en Liesje: bovenste bak rechts 40, onderste bak links 30, in de vuilbak, naar de keuken.
De donkere was op 40 stak ik in grote Ikea zakken. Ik vulde zo vier zakken :-).
Ondertussen liet ik natuurlijk de machines draaien.
De wasmand zelf opheffen kan ik niet meer dus dat moesten ze wegbrengen. Ophangen kon ik met veel gesukkel nog zelf.

Een dikke twee uur later was ik klaar. Niet in snel tempo want onmogelijk, maar rustig.
De man is deze middag met de donkere was naar het wassalon samen met een oudste dochter. De rest doe ik ondertussen zelf al is het één grote marteling. Bukken, stappen, ...het lukt echt niet. Ik vraag me af hoe ik ga moeten bevallen op deze manier. Ik krijg mijn benen niet omhoog :-).

Alleen zittend in mijn zetel heb ik geen pijn als ik stil zit want ook liggen is niet aangenaam. Ik kan dus geen dutjes doen al liggend.

Maar goed. Nu is het echt niet meer lang...En de was zal weggewerkt zijn.