Nog altijd zwanger

Het leven valt zeker en vast niet stil als je opeens bijna niets meer kunt doen.
Dat weet iedereen natuurlijk wel.
Het is wel veel beperkter.
En het is niets vergeleken met wat andere zwangere vrouwen meemaken in landen als Pakistan, Syrië, Afrika, ....
Wat dat betreft leef ik hier in een bevoorrechte positie en ben ik alleen maar dankbaar.
Maar hoe gaat het nu?

Simpele dingen als was naar boven dragen, een nieuwe keukenrol nemen, in en uit de auto stappen, je kind opheffen om in de autostoel te zetten, de sjaals en mutsen nemen, ... Dat gaat allemaal heel moeizaam en anders denk je daar gewoon helemaal niet bij na en doe je dat gewoon.
Nu schuifel ik voort en moet ik oppassen dat ik niet val. Af en toe krakt er iets of schiet er een steek in het bekken.

Naar de supermarkt gaan is uitgesloten. Gisterenavond is oudste nog eens gegaan. Dat kan ik niet meer.  Kinderen in bad doen. Ook niet meer. Er is heel veel dat niet meer gaat.

Wat ik wel nog kan.
Zitten in de zetel of aan de pc. Ondertussen sorteer ik weleens kousen of schrijf kaartjes en werk administratie bij.
En op het gemak de was doen.

Autorijden lukt nog net. En dat is een groot geluk dezer dagen. Zo geraak ik ook tot bij mijn favoriete broodjeszaak waar ik dan nog eens iets kan gaan drinken of eten. De parking is voor hun deur :-).
En tja. Ik surf veel online. Af en toe word ik dan verleid tot het kopen van iets moois. Ik wijt het dan aan een soort van compensatie kopen.

Mensen denken of dachten dat de baby vroeger zou komen omdat ik het zo lastig heb, maar dat heeft er helemaal niets mee te maken. De baby komt wanneer hij zin heeft. Zo simpel is het en die trekt zich helemaal niets aan van mama's pijntjes :-). En dat wist ik voorhand. Hij blijft mooi zitten.

Straks moet ik ook nog eens naar de oudercontacten van vier kinderen. In extremis vroeg een juf nog of ik woensdagochtend  om 8 uur kon komen voor bespreking van de zoon die logo volgt, maar ik geraak nu al met veel moeite klaar en op tijd op school. Acht uur lukt totaal niet. Al wil ik nog zo graag. Dat lukt gewoonweg niet.

Als de mensen vragen of het nog gaat zeg ik : 'Neen, maar het gaat voorbij.'

Ik loop deze zwangerschap ook nog wel volledig uit hoor, maar ben echt wel ontzettend blij dat ik het daarna nooit van mijn leven nog eens over hoef te doen.
Nieuw leven is geweldig en ook zwanger zijn is erg speciaal. Ook voor mij nog steeds, maar met een gezin als het onze zijn deze weken er teveel aan.

En het is lang wel goed gegaan. Zeker tot week 28 had ik nergens last van.
Ook heb ik nu geen last van 't zuur of voortdurend naar de WC moeten. Integendeel.

Ik ben volledig klaar voor de baby. Helemaal en volgens mij is ons zoontje ook helemaal klaar.
Wachten doe ik niet echt, maar nu het zover is begin ik toch wel de verlangen naar het einde van de zwangerschap.
Woensdag heb ik opnieuw een afspraak met de dokter.

En mijn 'datum' is er nog niet. Dat is namelijk op Kerstdag.
En omdat er twee zonen elf dagen na de uitgerekende datum zijn geboren en nog twee andere zonen negen mag ik daar bij deze zoon misschien ook wel van uit gaan. Of niet soms?