Dag 15 tot 36: In Frankrijk: 1000 km van huis

Drie weken lang verbleven wij in een vakantie/zomerhuis in Frankrijk.
Te midden van een prachtige natuur met heel veel dieren die we bij ons nooit zien (dikke padden en slakken zo groot!), herten en vossen, heel veel vleermuizen, krekels natuurlijk, wilde katten, salamanders, enz...).
Voor afkoeling was daar een schoon blauw zwembad waar vooral de kinders zich naar hartenlust vermaakten en een bruin kleurtje kregen.
Frietjes aten wij daar niet , maar wel veel (hard) brood, veel kaas en veel wijn (dronken wij) ontstaan op de flanken van de Mont Ventoux waar wij  in de buurt verbleven het zoveelste jaar op rij.
En kaas en baguettes en hapjes en ook gewoon eten zoals ook eens spaghetti of gewoon petatjes met iets bij.

We zagen heel veel bergen en ook weleens een onweer dat altijd heftiger is tussen die bergen.
De kinderen moesten zich zelf weleens alleen amuseren want wij zaten niet in een vakantiepark , maar in een pittoreks dorpje met amper 200 inwoners dus als het zwembad niet genoeg soelaas bracht had je nog de loombandjes (echt wel de hype, uuuuuuren waren ons kinders zoet) of gewoon een versleten buggy die dan diende als 'attractie' op keihard 'den berg' af te racen.

Drie weken vond ik eerlijk gezegd wel lang. Twee weken is lang genoeg.
Drie weken waren wij zonder internet en de gsm op afstand en zonder TV of radio en na een 14 dagen wilde ik weleens weten hoe het in de wereld eraan toeging (al was het dezelfde sores). en dan kocht ik eens een krant waar iedereen dan vocht om de spellekes (zie kruiswoordraadsels enzo) Ook werd ik het luilekkerleven zo stilaan moe. Dat had ik nooit van mezelf verwacht. Op vakantie had ik mezelf enkel de noodzakelijke dingen toegelaten: eten inslaan, koken en een was draaien, maar dat ging ondanks het vele lezen al snel vervelen en mijn hoofd geraakte vol van van alles.
Ik begon het maar saai te vinden...en bedacht dat als je een ander leven gewend bent je nooit zou kunnen wennen aan dit soort van leven.

En dus kwam de dag dat we uiteindelijk weer naar huis moesten/mochten.

Home Sweet Home. Hoe zoet was dat.
Na drie weken sliep ik weer in dat heerlijke eigen bed.

Home West, Thuis Best.

Reacties

  1. Wat je vroeg op onze blog... Bij ons hadden het gerust vier weken mogen zijn! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vorig jaar voelde ik dat ook zo. Volgend jaar drie of vier weken zei ik..., maar het viel dit jaar toch wel wat tegen. Al kunnen andere factoren ook meegespeeld hebben, maar daar ga ik niet over uitweiden op mijn blog :-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)