GEKWEK

Ons zoontje VIC werd dan toch geboren op woensdag 28 december om 15.40 uur. De bevalling werd ingeleid en was daardoor erg heftig. Maar eindelijk was de kleine man er dan toch. Hij woog 3,860 kg en is 50 cm en is daarbij onze kleinste zoon bij de geboorte. Hij was meteen klaarwakker na zijn geboorte en dronk na een kwartiertje aan de borst. Precies zoals ik gewenst had. En hij is gezond. Een mooi mannetje is het, helemaal gaaf. We zijn natuurlijk heel opgelucht en heel dankbaar en blij Gisteren kwamen wij weer thuis. Ik bleef deze keer een dag langer in het ziekenhuis omdat het deze keer echt nodig was. Nu ben ik wel heel blij dat ik weer thuis ben bij mijn gezin en alles loopt gelukkig allemaal prima. De borstvoeding gaat prima en Vic is een pracht van een zoontje. Vandaag is de laatste dag van het jaar. Die laatste dagen zijn voorbij gegaan met vooral opluchting. Het bevallingsverhaal vertel ik volgende week wel een keer, maar is toch ook weer heel bijzonder en ap...

Ondertussen is beslist dat er op Oudejaarsavond niet zal gekookt worden zoals elk jaar, maar gebakken. Dat heeft alles te maken met de ontplofte keuken en woonkamer op Kerstdag. Dat nog eens zag ik echt niet zitten. Als er niet kan opgekuist en af gewassen worden na 't feestje hoeft het voor mij echt niet meer. En dus kwam ik gisteren op de proppen met: 'Laten we eens iets anders doen want in Nederland doen ze toch ook gewoon oliebollen/smoutebollen op Oudejaarsavond.' Er werd eerst wat gefronst want wat wou ik dan? Wel. Laten we pannenkoeken en wafels bakken met lekker veel slagroom en suiker en in mijn nieuwste boek las ik nog een recept voor smoutebollenpudding. Leek me meteen ook heel lekker. En dat vonden ze toen meteen prima. En zelf was ik meteen veel geruster...Weg stress. Het boek dat ik deze week kocht heb ik gisteren uitgelezen. Er stond ook nog iets leuks in om te doen op Oudejaar. Een grote bokaal nemen en iedereen mag dan wat wensen. Dan doe je die w...

Na Prince, David Bowie en Leonard Cohen is ook George Michael er niet meer. Elke dag sterven mensen, maar sommigen hun liedjes zijn zo legendarisch. Zo mooi ook. Laten we nog even genieten van dit mooie liedje. Al is het Kerstliedje van Wham toch het allerbekendste van hem. Wat hebben we dat liedje oneindig veel mee gekwekt en nog steeds. Dat hij net op die dag sterft... Wat een Last Christmas.

Kerstdag zelf verliep iets minder gezellig.  De kleintjes maakten veel ruzie en de groten zeurden op de kleintjes en de man zeurde op het gsm gebruik van de groten. En het was niet zo gezellig al kreeg ik van één mijn dochters een heerlijke hand -en voetmassage en die deed ongelooflijk veel deugd. Het was dus een OP en AF dag. Het eten was wel lekker :-). Vandaag. De dag nadien. Ik stond op alleen met Mats en het huis was een bende. Ik was vroeg naar bed gegaan, maar niemand had nog opgeruimd nadien dus de feesttafel, de vloer, de keuken, enzovoorts, ...er leek een bom gevallen. Ik kreeg er de tranen van in de ogen. Werd er zo moedeloos van dat ik meteen begon op te ruimen. Man kwam op het lawaai af en deed dan toch ook nog iets, maar ik kan natuurlijk ook niet alles meer. Na een uur was ik al gebroken. De rest van de dag doe ik het weer wat rustiger aan en werk de was bij en ga de kamer van de jongens nog wat opruimen. Het is te zeggen : ik ga hun gewassen kledij in hun...

Mijn zicht heel vroeg vanuit mijn favoriete plekje op  Kerstavond. Mijn nieuw tafellaken ligt op de tafel en ik geniet van al dat moois. Nog wat wilde spelletjes op Kerstavond. Paardje rijden is hier een favoriet spelletje. En de etagère met lekkers was in een mum van tijd geplunderd. Gelukkig koop ik altijd drie (!) dozen koekjes.  Kerstavond was heerlijk. Het was een heel gezellige avond voor de stoof met het hele gezin en kaarsjes die brandden. We hebben gelachen, gebabbeld, heel veel pakjes open gemaakt, .. Precies zoals ik het gewenst had was het. Een ideale avond. Iedereen was gelukkig en blij. Ik wenste me vooral veel meer van zo een avonden toe.  Ook gewoon zonder Kerst.   Poseren voor den boom is altijd eens leuk vooral als je een mooi kleedje aan hebt en je haren eens goed liggen :-). Rechts is de dochter van vijftien. En deze ochtend op Kerstdag zijn we op bezoek geweest bij mijn ouders. Mats bij de diertjes. Strak...

Time you enjoy wasting, was not wasted (John Lennon). Ik was al vroeg uit de veren na een ietwat slapeloze nacht. Ik dacht rustig op te staan en te ontbijten, maar de vier jongsten besloten om mee op te staan (hoe stil ik ook was). Er was meteen veel ambiance in huis. Dus deed ik maar wat ik op elke dag van de week doe. Bokes smeren, ruzies sussen, tekeningen bekijken, een was insteken of ophangen, .... Uiteindelijk kon ik toch naar de manicure vertrekken. Daar keek ik toch naar uit. En ik ben zo blij dat ik nog heb kunnen gaan. De nagels zijn nu heel kort en nachtblauw (momenteel mijn kleurke). Gisteren ging ik alsnog naar het ziekenhuis waar alles nog steeds hetzelfde bleek. Baby met het hoofdje naar boven en geen enkele andere verandering. We wachten dus geduldig af al kreeg ik duidelijke instructies wat te doen moest er opeens 'verandering' plaats vinden. Ach. Ik zal me de komende dagen niet vervelen ook al heb ik niets gepland. Wachten heeft weinig zin. Wat ik...

De manicure kon gisteren niet doorgaan. Door de feestdagen waren de komende twee dagen volzet en ze werkten al met een man minder. Ik ga namelijk altijd zonder afspraak omdat ik nooit op voorhand weet of het me gaat lukken om te gaan. Daarom moest ik nu toch een afspraak maken. Dat wordt zaterdagochtend. Want die nagels moeten echt weer een keertje kort. In de shopping was er veel te veel volk, maar ik dronk Lattes terwijl de dochters wat rond hosten. Om 12 uur had ik er schoon genoeg van. Ik voelde mij echt bekeken (maar dat is misschien alleen maar het gevoel dat ik had :-)). Je kan ook moeilijk naast mijn gigantische buik kijken en mijn zeer moeizame gang. 's Middags sliep ik nog een uur in mijn bed omdat er een vriendin van de dochters kwam en ik niet wou dat ze me zou zien slapen in de zetel. Vandaag de allerlaatste dag voor de vakantie. De kinderen hebben feestjes op school en vieringen. Zelf wil ik het huis opgeruimd wat een hele opgave is. Eén zoon is thuis en za...

Het is weer van dat. Baby is opnieuw gedraaid. Gisteren bij de gyn lag ie compleet met zijn hoofd naar boven en een beetje scheef. Toen ik nadien thuis kwam en nog wat ging rusten in de zetel kreeg ik om de 8 minuten ferme harde buiken en bleek het hoofdje (naar ik denk)weer opzij te liggen. Helemaal dwars dus. Twee uur later hielden de harde buiken op. Vrijdag moet ik weer voor de monitoring gaan en misschien ook een echo. Volgende week woensdag heb ik weer een afspraak met de dokter. We hopen dan dat de kleine tuimelaar weer goed gedraaid is en de dokter zou eigenlijk liefst hebben dat we dan meteen kiezen voor een bevalling om te vermijden dat hij opnieuw gaat tuimelen. Wanneer hij toch nog altijd dwars ligt gaan we nog wat afwachten. We kunnen nog gerust een week langer wachten dan... Toch maakt het mij onzeker, teleurgesteld, beetje bang, ongerust, enzovoorts en vooral omdat ik merk dat ook de dokter er niet gerust in is. Wanneer de bevalling spontaan be...

Gisteren in de late namiddag ging ik dan nog  (alleen want de man was nog altijd aan 't werk)naar de vier oudercontacten van de jongste kinderen. Mats zit in de tweede kleuterklas, Liesje in het eerste leerjaar, Thijs in het derde leerjaar en Niels in het vierde leerjaar. Op iets meer dan een uur was het klaar en tussendoor schreef ik ons Feetje ook nog even in want vanaf januari is er een kleuter bij in huis. Dan gaat ook deze kleine engel naar de eerste kleuterklas weliswaar maar drie halve dagen de eerste maanden. De contacten waren zeer aangenaam. Over alle vier de kinderen was er niets dan lof. Goede of goed genoeg resultaten en ook op school zelf zijn het aangename, sociale, toffe, ....kinderen die zich erg goed voelen. Dat hoor ik graag natuurlijk want net als iedere ouder laat ik weleens een serieuze steek vallen. En vraag ik me weleens af of ik ze wel genoeg aandacht geef, genoeg met hen bezig ben of ze zich wel goed gedragen op een ander, .... Dat blijkt red...

Het leven valt zeker en vast niet stil als je opeens bijna niets meer kunt doen. Dat weet iedereen natuurlijk wel. Het is wel veel beperkter. En het is niets vergeleken met wat andere zwangere vrouwen meemaken in landen als Pakistan, Syrië, Afrika, .... Wat dat betreft leef ik hier in een bevoorrechte positie en ben ik alleen maar dankbaar. Maar hoe gaat het nu? Simpele dingen als was naar boven dragen, een nieuwe keukenrol nemen, in en uit de auto stappen, je kind opheffen om in de autostoel te zetten, de sjaals en mutsen nemen, ... Dat gaat allemaal heel moeizaam en anders denk je daar gewoon helemaal niet bij na en doe je dat gewoon. Nu schuifel ik voort en moet ik oppassen dat ik niet val. Af en toe krakt er iets of schiet er een steek in het bekken. Naar de supermarkt gaan is uitgesloten. Gisterenavond is oudste nog eens gegaan. Dat kan ik niet meer.  Kinderen in bad doen. Ook niet meer. Er is heel veel dat niet meer gaat. Wat ik wel nog kan. Zitten in d...

Het is dan toch eindelijk gelukt. De Kerstversiering is tot in de woonkamer geraakt. Er waren nog wat dozen achter met gerief in de kelder en op zolder, maar die geraakten niet tot bij mij en zelf kon ik ze niet meer halen. De rest van de familie was er precies niet echt mee bezig, maar mij stoorde het want ik heb zoveel mooie dingen verzameld de afgelopen jaren. Uiteindelijk kwam de zoon van acht met een doos uit de kelder naar boven en werden afgelopen weekend ook de dozen van de zolder gehaald. Zo was er eerst een half gedecoreerde Kerstboom en nadien een vollere Kerstboom. En wist ik dus op den duur niet meer waar ik alles moest zetten haha. Ook de tweede witte Kerstboom kwam tevoorschijn die ik in de keuken zet en die wat kitscherig is, maar die geraakte nog niet aangekleed. Tegen Kerst is de decoratie misschien compleet. Dit jaar lukt het gewoon niet. Ik hou me rustig bezig met de was en blijf de komende dagen gewoon thuis. Ik kan ook niet anders. Zelfs al zou ik w...

Nu is het zo dat ik me nooit opgemaakt heb eigenlijk. Zowel in mijn jeugd of als twintiger en dertiger. Ik gebruikte buiten eens een potloodje voor een lijntje en wat lippenstift nooit wat. Het was altijd puur natuur wat de klok sloeg wat make up betreft. Naar een feest en tijdens op mijn trouwdag. Ja. Dan kon het eens, maar dan nog zo naturel mogelijk. Ik las eens ergens dat je eens de veertig gepasseerd best wat hulpmiddeltjes gebruikt, maar ook toen gebeurde het bij mij niet. Eigenlijk is het nog maar zo een maand of 2 of 3 dat ik dagcrème ook dagelijks gebruik en niet af en toe wanneer ik er aan dacht. Dat ik bijna dagelijks een potloodje trek en mijn lippen stift. Plots kreeg ik interesse in 'hoe me op te maken'. Ondertussen heb ik een fantastische lippenstift die mijn lippen precies voller maakt want ik heb erg dunne lippen en vandaag gebruikte ik voor het eerst oogschaduw :-). Alles staat mooi uitgestald op de badkamer. Ik lijk wel een kind met nieuw speelgoed....

De vrijdag was eigenlijk te vol. Hoewel ik wel meer zou willen rusten en lege dagen hebben slibben sommige dagen toch dicht. Al was het wel een goed nieuws dag. In het ziekenhuis was alles goed en ook bij de diëtiste was het heel goed. Ik ben tijdens mijn hele zwangerschap maar 4,8 kilo bij en maximum 6 kilo was het vooropgesteld doel dus ik heb het gehaald kunnen we wel zeggen of ik moet nu de komende week nog ruim meer dan een kilo bijkomen wat ik niet meteen zie gebeuren. Het kan dus. Dat had ik nooit gedacht acht maanden terug. Dat het ook werkelijk ging lukken. Want ik kwam altijd zoveel bij... Dat gaat me hopelijk ook helpen om straks weer wat beter op gewicht te komen. Midden januari heb ik een nieuwe afspraak. Momenteel heb ik amper nog beweging. Stappen lukt amper nog dus ik ben blij dat mijn gewicht binnen de perken blijft. Ik deed ook nog een goede verkoop op kapaza. Ik verkocht een hoop kleedjes van ons Fee en Lies en ook nog één van de kinderstoelen. Goed voo...

Kleine baby's hebben dunne lakentjes, maar vanaf een jaar mag je een dekbed gebruiken en dat doen wij hier ook. Ik slaap al heel mijn leven onder een dekbed. Geen dik dekbed. Gewoon een licht, maar ik vind het zalig. Ook de kinderen hebben dekbedden. Door de jaren heen heb ik dan ook heel wat dekbedovertrekken versleten. Sommige zijn letterlijk uit elkaar gescheurd :-). Ook mijn smaak veranderde door de jaren heen en ik heb dan ook zowat alle kleuren van de regenboog gehad qua dekbeddenkleuren. Van paars tot geel tot effen of met veel bloemen. Van spotgoedkope tot iets duurdere ook (zie die van Desigual). Tegenwoordig slaap ik niet zo goed, maar kan ik wel genieten van mooi beddengoed. Mijn kleurrijke periode is weer voorbij dus het paarse en het Desigual dekbed is aan vervanging toe. Ik wissel die twee om de 14 dagen af. Onlangs kocht ik dan ook een lichtgrijs dekbed met zwarte dotjes op (zie foto). O. Heerlijk. Ik kan daar van genieten. Het is van katoen. Op bed ligt het...

En is er nog iets leuker dan vaststellen dat zelfs op één van je favoriete maandbladen ook een mini advents staat op de voorpagina. Op de voorpagina van de Flow staan luikjes waarvan je dan elke dag één kan openen. Onthaastluikjes. Vandaag staat er: Vandaag is traag...  Niet dat het veel anders gaat bij mij dezer dagen. Ik doe dezer dagen alles heel traag behalve typen. Als er één is die dezer dagen verplicht wordt tot onthaasting ben ik dat wel (als ik dat al nodig had!), maar ik vind het gewoon leuk. De Flow lezen maakt blij vind ik, is leuk. Ik kende het maandschrift al toen het nog niet in België te krijgen was. Heerlijk boekje. Ik sukkel er op los. Kan amper mijn bed uitkomen, schuifel dan naar de badkamer en dat gaat zo de hele dag door. Ik zit dus redelijk veel neer. En ik heb nog nooit in mijn leven de dingen zo traag gedaan als nu. Ik voel mee met mensen voor wie dit dagelijkse kost is voor de rest van hun leven. Hopelijk ben ik zelf nadien snel weer 'op de been...

De hele woensdagochtend stond in het teken van mijn doktersbezoek. Eerst kinderen naar school brengen en dan met Fee eerst naar de boekhandel om het nieuwste seizoen van Vikings te gaan kopen. Ik heb al voorpret. Stoere mannen, sterke vrouwen, mooie landschappen en mooie kleren, .... Die kleren zou ik ook zo dragen moest ik durven. Ik vind die vrouwenkledij zo mooi, maar ik hou het wel bij onze mode :-). Ik kocht ook nog twee maandbladen.   Dan naar de dokter dus. Netjes onze beurt afwachten. Dat was meer dan een uur wachten ongeveer. Gesprekjes hebben met mama's die net na mij uitgerekend waren. Eén kon absoluut niet wachten en wou het liefst meteen ingeleid worden. Daar hoopte ze erg op. Zelf wil ik het liefste tot 2017 wachten :-).   Bij de gyn bleek alles in orde. Ons zoontje ligt ondertussen braaf met zijn hoofdje naar beneden. Weliswaar met een afwijkende hoofdligging, maar als de gyn zich daar geen zorgen over maakt dan ik ook niet. Ook bleek er al 1 c...

Ons Liesje is een tweede tand kwijt. Deze keer vooraan van boven en nog geen tien minuten nadien was ze de tand al kwijt. Ze wou hem in het doosje steken en oepsakee. In de mat. Deze keer hebben we hem terug gevonden al moesten we daarvoor de hele mat ondersteboven houden. Zo geraakte de tand toch nog in het tandendoosje.  Er is ondertussen dus nog een mama van 't school voor mij bevallen (en eerlijk waar: ik wist niet eens dat zij zwanger was :-)). Deze ochtend na het naar school brengen en Fee naar de opvang boodschapjes gedaan en een koffie gedronken. Maar wat is het een gesukkel. Af en toe verlies ik mijn evenwicht (sommige 80 jarigen zijn mobieler dan ik) en ik werd zomaar misselijk tijdens het koffie drinken. Lichte paniek bij mij natuurlijk (straks lig ik hier nog op de grond in mijnen toestand) Gelukkig had ik snel mijn ademhaling onder controle. Toch maar naar huis dacht ik en rustig aan doen vandaag. Ik smeerde dit goedje op mij. Magic cream...

We zijn halfweg de advents en het is niet te geloven hoe snel dat al gegaan is. Had ik geweten hoe plezant adventskalenders waren was ik er al veel eerder mee begonnen. Ik weet niet of ik het wel ga beseffen wanneer ik opeens weer een baby in mijn armen zal houden. Het lijkt nog zo ver weg en onwezenlijk terwijl het toch heel kortbij is en er zo snel gaat zijn. Natuurlijk wel. Het zal weer heel gewoon en normaal aanvoelen. Soms valt het niet mee om ook nog voor de andere kindjes te zorgen. Ik zeg regelmatig: 'Dit kan ik nu even niet hebben!' Gelukkig krijg ik in de Kerstvakantie hulp in huis. Ik hou het nu wel erg rustig, maar saai is het nooit. Nadat ik de kinderen naar school bracht deed ik even wat boodschappen (en kapte op de parking een discussie af: een vrouw wou in discussie gaan omdat ik mijn auto te ver van de meet parkeerde, maar anders kan ik er echt niet meer uit met mijn buik:-). Dat heb ik haar rustig en vriendelijk uitgelegd en toen is ze zich elders gaan p...

Vandaag dan toch maar eens poseren met buik en kind voor de half afgewerkte Kerstboom en al de rommel her en der want anders komt het er toch niet van. En niet iedereen is een keer hoogzwanger in deze speciale periode. Van de zowat 20 foto's heb ik er veel moeten verwijderen en helaas waren diegene die ik uiteindelijk koos ook niet van al te beste kwaliteit. We zijn er het hier thuis over eens dat ik dringend eens iets moet doen aan de kwaliteit van mijn foto's :-). Zelfs jaren geleden waren er betere foto's.  Nog steeds verkouden en eerst ging de dag precies niet goed vooruit, maar toen besloten we om toch maar naar de Ikea te rijden terwijl de kinderen naar de chiro waren. Niet voor ons plezier want we vreesden de massa. Maar de man kan al weken een kast op de jongenskamer niet in elkaar zetten wegens een tekort aan schroeven en vijzen (Ikea hé!)en is al een keer moeten terug gaan, maar nu kwam het er maar niet van. Zelf had ik dan weer een theepot gekocht die een mis...

Ik voel me zo een beetje zoals de dag eruit zag vandaag. Donker, grijs, geen zon, wolken, weinig licht, ... Gelukkig kunnen we binnen de lichten aansteken zonder schuldgevoel (en 's avonds de gordijnen dicht trekken) want het is den tijd van het jaar en kaarsjes en lichtjes laten branden. Mijn hoofd zit vol met wolken door mijn verkoudheid. En ach. Het is maar weer een verkoudheid. Sinds kort heb ik  een roze Neon licht in mijn keuken. Ik ben altijd al dol geweest op Neon licht. In mijn eerste huis had ik zelfs een complete inham in de muur met roos neonlicht in mijn slaapkamer. Ik was dus al fan voor het mode werd. Tim vond dat altijd wel grappig en zo jammer dat het in de huizen nadien niet meer was. Nu doe ik het met dit roze hart in de keuken en op mijn slaapkamer heb ik nu een geel Neonlicht (LOVE)dat dienst doet als nachtlampje. Zoveel fijner dan het gewone licht.  Ik ben dus weer eens snipverkouden. En dat is ook alweer iets dat niet al te vaak g...

Zoals in heel veel Belgische gezinnen is het hier op vrijdag ook frietjesdag. Het briefje wordt al gemaakt na school, maar nadien moet ik zelf weg met een zoon naar logo dat ik dan altijd combineer met een boodschap doen en rond zes uur moet één van de groten dan achter de frietjes rijden zodat we nadien enkel hoeven aanschuiven. Zo gaat het elke vrijdag. Omdat we met zovelen zijn is het briefje natuurlijk een hele lijst al mogen ze maar één stuk vlees bestellen. Zo komt hier van alles op tafel. Van bitterballen tot kipfingers tot bitterballen en stoofvlees. Soms eens een kaaskroket of een cervela... Het nadeel van zo een lijst is dat diegene die de lijst maakt (verschilt van week tot week)weleens iemand vergeet of het vergeet te noteren of soms wordt het eens vergeten in de frituur. Altijd balen voor diegene die zijn stuk vlees mist. We nemen ook altijd gewoon het allergrootste pak friet en onze frituur is populair. Vandaag waren er acht wachtenden voor de dochter :-). Voor de...

Ik ben begonnen aan de geboortecadeautjes, maar al snel bleek ik te weinig gerief in huis te hebben om alles op te vullen. Dus dat wordt morgen weer de baan op. Ik misreken me wel vaker. Ik kon bijvoorbeeld nu maar 14 zakjes vullen van de 100 voor de kindjes. Voor de grote mensen had ik er tekort voor vijf doosjes. Onderstaande is maar een piepshow want de labeltjes moeten er nog op. Het is wel een leuk werkje om te doen.   Verder ging ik vandaag naar de kinesist. Ik voel me heel goed. Alleen ongelooflijk moe. Maar met mijn bekkenpijn is het aanzienlijk beter. Dat vind ik zelf erg raar, maar het is zo en zoveel te beter. Ook al kan ik amper nog bukken en waggel ik rond als een eend. De pijn is veel en veel minder en zo fijn. Beebje is nog steeds enorm actief in mijn buik, maar mag nog lekker blijven zitten.   Deze week was ik uitgenodigd voor een wintersale én een receptie met presentatie van de zomercollectie. Normaal gezien laat ik zulke uitnodigingen aan ...

Ons kinderen zouden elke dag willen spelen nu met de Puur Plezier speelgoed box, maar nadat de Sint nieuw speelvoer bracht kwam dat eventjes op de achtergrond. Maandag kwam de Sint en deze middag mochten ze van mij de grote doos van Playmobil uitpakken. Het is het cruiseschip en ik vond het meteen leuk toen ik het zag. Het roept vakantiesfeer op en met een zwembad er in dat je echt kan vullen. Er horen nog zes bijhorende dozen bij dus ik weet met wat ik de kinderen verder nog kan plezieren. De jongens maakten het samen en Thijs bleef er de hele middag mee spelen. Een aanrader toch wel en leuk voor jongens en meisjes. Nog meer dankbaar speelgoed bleek het poppenhuis waar ze ook al elke dag mee gespeeld hebben. Dit vond de Sint op Kapaza met meubeltjes en popjes inclusief en voor echt een heel klein prijsje. Ook hier spelen zowel jongens en meisjes er mee al vind de jongste het vooral plezant om alle meubels en popjes uit het poppenhuis te halen. En daarom staan niet ...