GEKWEK

Gisteren zijn we dan eindelijk gestart met de tienerkamer. Die is al meer dan twee jaar in roze en blauw (van de vorige eigenaars die dochters hadden), maar bij ons slapen er jongens op die kamer. Ook de meubels namen we toen over. Maar dat bleek allemaal toch niet zo ons goesting. Vooral de kleur van de muren was niet echt iets voor jongens :-). En de meubels eigenlijk ook niet. Hele grote onhandige meubels. Het is een grote zolderkamer dus de man begon met helemaal van boven in de nok te verven. In 't wit. En zo naar beneden. Wat een werk! Ook de meeste meubels werden al uit elkaar gehaald. Morgen gaat hij verder doen en het zal natuurlijk een heel ander zicht zijn wanneer het af is. Zoals gezegd hield ik mij op de mooie zondag bezig met de was. Ik droogde hem zelfs buiten. Het is stil met de jongens op griezelkamp, maar toch doet het ook eens deugd. Minder gestoei in huis en vooral is het 's avonds sneller stil. Vandaag was de allerlaatste dag dat ik nog naar onze...

Best een raar dagje vandaag. Een zaterdag zoals er niet zoveel voorkomen in mijn leventje. In plaats van naar de zwemlessen bracht ik de twee zonen van 8 en 9 jaar naar Westmalle waar ze op griezelkamp gingen met Kazou voor vijf dagen. Midden in het groen op een groot terrein. Dit is goed voor de jongens. Buiten zijn, buiten spelen, samen zijn, ... Beter dan thuis bij hun vermoeide moeder :-). En beter voor mij ook uiteindelijk want tja. Het is zo. Zonder de jongens is het natuurlijk veel rustiger ook al zijn de kleintjes er ook nog. Terwijl ik weg ben letten de dochters thuis op de kleintjes en krijg ik het plots in mijn hoofd dat ik naar de kapper wil. Het moet weer gekleurd worden (bijna zes weken geleden)en ook wil ik al maanden eigenlijk een bob, maar telkens laat ik de haren weer kortwieken waardoor ik natuurlijk nooit een bob kan hebben. Ik stop bij de kapper en heb geluk want het is meteen aan mij. Een tintje lichter alweer en het wordt nu zo geknipt dat ik kan starte...

Eén van mijn dochters doet momenteel stage in een crèche. Hoewel ze nooit echt creatief was en altijd voor het gemakkelijkste koos ben ik nu net verschoten van haar creativiteit en inzet. Zo zie je maar...kinderen kunnen je altijd blijven verbazen ;-). Ze moest in het thema Halloween activiteiten bedenken met (voornamelijk)peuters en hoewel ze haar inspiratie grotendeels op Pinterest haalde moest ze toch zelf aan de slag om die dingen te maken en te organiseren. Boodschappen doen, spinnen maken, een monster maken en dus schilderen en plakken, gerief bijeen zoeken, enzovoorts. De spinnen waren leuk, het monsterballenspel ook, maar toen ik het monster zag moest ik toch glimlachen en bewonderen. De bedoeling is dus dat de kindjes oogballen in het monster gooien. Er horen dus nog ballen bij. En ons Esther? Die vindt het onverwachts heel leuk om bij zoveel kindjes te staan. En is verschoten van zichzelf. Ze heeft heel wat meer in haar mars dan ze zelf denkt. Ze is nu 16.   ...

Kleine meisjes worden groot, verven dan hun lipjes rood. Trekken mooie kleertjes aan, lopen achter de jongens aan. Zo ongeveer ging een gedichtje dat in een Kerstboek van mij stond toen ik zelf nog klein was. Zo vaak wil ik nu zelf de tijd stil zetten omdat de kinderen zo snel groot worden. Ik klik en klik en klik met mijn fototoestel om dingen vast te houden en achteraf de foto's bekijkend schrik ik nog. De vakantie komt er nu in snel tempo aan. Morgen moet ik nog twee valiezen maken. Ik kijk wel een klein beetje uit naar de vakantie.   Vandaag was een flopdag. Lag het aan het grijze weer dat de mensen mij zo zuur en egoïstisch leken of lag het gewoon aan mijn eigen. Ik weet het niet. Feit is dat het na minstens 20 minuten aanschuiven in een rij in de Ikea aan mij was toen ik plotseling misselijk van de pijn naar buiten moest mijn volle kar (met spullen voor de tienerkamer) achterlatend (en ja: ik was alleen in de Ikea). Niemand had mij al die tijd ...

Zondag op de camping was het voor de man niet zo een fijne terugkomst. Het was enorm veel werk. Normaal gaan we met minstens vijf man voor de opkuis, nu met twee. En er was ingebroken. Op zich gebeurt dit wel vaker op campings wanneer er weinig vakantiegasten zijn want het is er rustig en er is geen controle. Onze volle bus gas is weg, maar de rest hebben ze gelukkig laten staan. Iemand zal het wel nodig gehad hebben :-). Op de korte tijd dat ze er waren was er ook plots veel nieuws. Dezer dagen maak ik vaker luiemoederseten. Het lukt me niet meer om een uur achter de kookpotten te staan. Zelfs een volle boodschappenkar vullen, laden, legen, .... is een heel karwei. Bij de Colruyt had ik trouwens een volle kar voor 128 euro en dan was er nog Sintgerief bij. Van een klant kregen we zomaar twee vetplanten. Eén kreeg een plaats op mijn vensterbank. Ik ben al efkens bezig om meer groen in huis te hebben. Dat vertelde ik hier al. Maar toch vooral vetplanten en cactussen d...

Terwijl de man naar Zeeland reed om daar de grote opkuis te gaan doen (voornamelijk de voortent afbreken)bleef ik thuis wegens een erg onderbroken nacht (wakkere kindjes). Zelf ben ik ongelooflijk moe en een dagje opkuisen in Zeeland zit er voor mij echt niet in. Gelukkig zit de man er niet mee. Hij doet liever zoiets fysieks in de buitenlucht dan helpen met klusjes in huis :-). En dat vind ik meer dan best. Liever zo een man dan een sloef (ik ken zelfs mannen die een lijstje van hun vrouw krijgen wat ze allemaal moeten doen vandaag!). Liever een man die hout hakt dan één die de vloer dweilt (al doet Tim dat heel uitzonderlijk weleens). Wat niet wil zeggen dat ik de hele dag in mijn zetel ga hangen. Ik rommel rond in huis wat inhoudt dat ik vooral de was doe, bedden verschoon, kledij sorteer en in kasten leg. Dat is wat ik graag doe ook. Ik maak ook voor de jongsten vaak setjes.  Alleen aan strijken heb ik een broertje dood. Ik zit soms ook gewoon ...

In mijn  vorige blog vertelde ik al dat ik weer op een punt ben dat ik bedenk hoe het er de komende maanden aan toe zal gaan (zo ongeveer want in ons gezin gaat regelmatig iets niet zoals gepland). Het is dan ook geen planning, maar bepaalde dingen zullen veranderen. Dat weet ik ondertussen wel al. En ik probeer me daar een beetje op voor te bereiden. Eerst en vooral komt er binnen een maandje of twee een nieuw kindje bij. Hij wordt verwacht in de Kerstvakantie. Al mag hij gerust blijven zitten tot 2017. Voorbereid ben ik praktisch gezien zeker wel. Hij heeft al een bedje, wieg en wandelwagen. Lakentjes, kleertjes, enzovoorts. Ook de kaartjes en de cadeautjes zijn besteld. De borstvoedingskledij ligt ook al netjes klaar en zelfs mijn tas is al ingepakt. Ook emotioneel denk ik er wel klaar voor te zijn. Hij wordt echt ons laatste kind aangezien de man gesteriliseerd is ondertussen. Voor de baby is alles 'ready!'. De zwangerschap gaat goed. Baby is nog steeds erg be...

How many hours          are in a day                       when you don't spend       half of time watching television? When is the last time            any of us       REALLY          worked to get something that we wanted?        How long has it been           since any of us really               NEEDED                   something that we WANTED? THE WORLD WE KNEW IS GONE. The world of commerce and frivolous necessity has been replaced by a world of survival and responsib...

 Aangezien ik me voorgenomen had om zolang mogelijk te profiteren van mijn babyloze leventje (want zodra de baby er is zou ik mijn uitjes weer moeten inperken)gingen we op zondag naar Technopolis in Mechelen (nadat ik de vorige avond met 'de mama's uit eten was geweest: wel heel plezant!)De kinderen (klein en groot)vonden het geweldig. En dan was het voor mij ook goed, maar wat was ik blij toen ik eindelijk kon gaan zitten. Nadien trokken we nog naar Planckendael net als half België. Wat een mensenmassa. Vreselijk! een verschrikking. We geraakten onze kinderen een paar keer (kort)kwijt. De ouderen, niet de kleintjes, maar toch. Anderhalf uur later stonden we vol stress opnieuw aan onze auto en bleek er ook nog eens iemand tegen onze (nieuwe)wagen gereden te hebben zonder bericht te laten uiteraard. Thuis plofte ik in de zetel....voor eventjes. Maar hier thuis lijken er altijd zoveel dingen die gedaan moeten worden. De lakens op ons bed, nog een was, kousen sortere...

Ook al durf ik soms weleens wat te zeuren. Toen ik vandaag binnen kwam en mijn zetel zo zag liggen nadat de hulp geweest was moest ik toch glimlachen. De tekst op het kussen is zo toepasselijk want wat geeft het een fijn gevoel zo thuis te komen in een proper en opgeruimd huis. Zowat de enige keer in de week dat de zetel er zo bijligt trouwens. De kussens liggen er meer uit dan in en de vloer is vaak bezaaid met van alles en nog wat. Mijn hulp draag ik (bijna)op handen. Ze kan echt mijn dag goed maken. Nu nog even relaxen in een opgeruimde zetel dus... Zelf spendeerde ik een deel van de ochtend in Mechelen met één der dochters. Voor een stage moest ze daar op controle en een vaccinatie hebben. Terwijl zij op haar afspraak was huppelde :p ik daar wat rond en kocht onderstaande ring. Een onpraktisch zwaar ding dat ik alleen ga kunnen dragen wanneer de kinderen niet thuis zijn, maar die ik te mooi vond om niet te kopen.   Het is geen dure trouwens, maar één uit de JBC...

Ondanks het feit dat wij zonnepanelen hebben moeten we toch elke maand 94,73 euro betalen aan onze leverancier. Ooit was het 0 euro ! En vorig jaar trokken we ook een deel van onze centen terug nadat we ze eerst betaald hadden gedurende een jaar. De nieuwe afrekening kwam als volgt. 47,67 euro voor Elektriciteit hernieuwbare energie voor elke maand 38,73 euro Prosumententarief (taks door regering) 8,33 euro voor bijdrage aan het Energiefonds Vandaag gaf ik onze meterstanden opnieuw door. Er werd een afwijkende meterstand geconstateerd door de zonnepanelen. Overdag is de meter terug gedraaid. Ik ben nu erg benieuwd wat onze nieuwe afrekening gaat staan. Alleszins. Ondanks de zonnepanelen is elektriciteit niet meer gratis. Het blijft weinig voor wat we ervoor in de plaats krijgen natuurlijk. Licht en energie. Maar toch... Nadien wou ik ook nog de meterstand van de zonnepanelen doorgeven bij de VREG, maar blijkbaar kan dit niet meer sinds 10 oktober (drie dagen terug). Daa...

 Ik hou van de avonden in de herfst. Wanneer de gordijnen dicht getrokken worden, de haard aan gemaakt wordt, het donker is wanneer de kindjes gaan slapen en ik met men thee DVD's kan kijken. Tegenwoordig hebben wij niet veel speelgoed meer op de gelijkvloers. Het speelgoed staat in de kelder of op hun kamers. Kinderen vinden er zo ook weer wat op. Een doos is al leuk speelgoed genoeg. Wanneer ik zelf ga slapen liggen ons meisjes vaak ofwel in ons bed te slapen (dat ligt blijkbaar heerlijker, maar Fee is er al eens uitgevallen ook) ofwel samen in Lies haar bedje. Ik zou er uren naar kunnen kijken net als toen ze baby waren. Het is trouwens niet zo licht in de kamer zoals op de foto's. Door de flits lijkt het licht aan, maar het was wel degelijk bijna donker (enkel een nachtlampje was aan).   Vandaag dan weer controle bij de gyn. 29 weken en een paar dagen zwanger en de buik groeit en groeit doordat de baby groeit en groeit. Niet te geloven toch dat die bui...

Al twee avonden zit ik lekker voor mijn stoof. De verwarming in huis is nog niet 'aan' al wordt het wel frisjes in de badkamer wanneer we ons wassen. Ik weet niet of het wel de moeite loont om daarvoor even de verwarming op te zetten in het hele huis (thermostaat staat in living) en overweeg om een klein elektrisch vuur aan te schaffen  voor daar of nog beter is om de kachel uit de caravan naar huis te halen. Onze verwarming is namelijk op gas en we hebben zonnepanelen. Alleszins: 's Avonds geeft de stoof nu zoveel warmte dat ik mijn gilet en broek uit moet doen. De stoof verwarmt de gehele beneden verdieping meer dan genoeg met de uurtjes die ze brandt. Het hout wordt aangevoerd en de ruimte in de muur dient eindelijk waarvoor ze gemaakt is: om hout in de stockeren en niet voor speelgoed. Het geeft zoveel meer sfeer nu, warmte natuurlijk en het is gewoon gezellig. Het plaatje klopt! Ik trek de gordijnen toe van zodra het donker wordt en dat voelt lekker knu...

Vandaag werd onze nieuwe stoof geleverd en geïnstalleerd. En hij is nog mooier dan ik me voorgesteld had. Ze past perfect in ons interieur en in onze schouw. Vanavond zal ze voor de eerste keer branden wanneer de man ze aansteekt en natuurlijk kan ik amper wachten. Zij zou onze hele beneden moeten verwarmen met hout. En ook zal onze haard geen hoekje meer zijn waar men alles maar kan droppen wanneer men opruimt. Dat vond ik zo irritant. Ik maakte ook nog een ander hoekje. Deze middag ging ik naar nog een andere tweedehandsbeurs, maar die viel helaas tegen. Wel een paar standjes met mooie kleertjes, maar het moet ook weer lukken dat het in de juiste maat is natuurlijk. Zo zag ik een prachtig kleedje voor Lies, maar een maatje te klein. Ook voor de zoon van 13 zag ik een mooie trui, maar ook net een maat te klein.  Verder waren er ook veel standjes waar ik zelf niet had durven achter staan. Smaken verschillen uiteraard, maar sommige kleertjes waren duidelijk hee...

Wie kinderen heeft herkent het wel misschien. Ze gebruiken regelmatig de verkorting: YOLO. You Only Live Once. In het begin konden de man en ik dit niet hebben. Zo weer een modewoord dat zijn intrede deed. Het kwekte ook marginaal/vreemd/verkeerd. Maar ondertussen ben ik eraan gewend al gebruiken ze hem soms 'verkeerd'. Dan gebeurt er iets en floept er YOLO ongepast uit. Maar soit. Dezer dagen gebruik ik hem zelf af en toe, maar dan in mijn hoofd. Wanneer ik bijvoorbeeld toch nog een jurk koop voor één van mijn meisjes of toch door de knieën ga voor de dure jas voor de oudere kinderen of ik zelf nog een paar schoenen koop. Dan denk ik soms: Waarom niet! Het is toch prachtig. De poster onderaan zou prima passen in een dressing. In ons huis was er een dressing, maar daar maakte wij een kinderkamer van dus nu moet ik met de kleertjes ergens anders heen. Tot in de douche zelfs. Vandaag wou ik ons kinderen weeral eens kieken. Sorry voor de overdosis kinderen! Helaas was er ...

Het blogboek dat ik een tijdje geleden bestelde is ondertussen geleverd. Het was veel dikker dan anders en ik had de foto's kleiner moeten laten drukken. Daardoor vind ik dit boek ook minder gelukt dan al de andere blogboeken die ik heb. Volgende keer toch maar weer sneller de blogberichten bundelen dus. Dan kunnen de foto's groter en ligt het boek makkelijker in de hand. Ook kocht ik al een boek als Sintcadeau en de nieuwste DVD van The Walking Dead. Het kinderboek is over 'een baby' en leek me leuk voor Mats. Wat de dvd betreft  heb ik lang met honger blijven zitten. Het duurde maanden eer hij uitkwam. Deze ochtend zette ik dan weer ons Fee een licht roos mutske op dat sluit met een knopje onder haar kin. Ze was zo schattig dat ik er wel een foto van moest nemen. En vandaag was al mijn zesde afspraak met de diëtiste. Ik wist dat ik bijgekomen was. Dat had de weegschaal me al verteld. Het bleek 900 gram te zijn en maakt dat ik sinds het begin van mijn zwan...

De kinderen hadden allemaal vrij omdat het jaarmarkt was in het dorp en zowat het hele dorp leek daar ook naartoe te zullen gaan. Ons grotere kinders spraken af met hun vrienden, maar ik zag het niet zitten om met de jongsten tussen die massa te gaan lopen. En dus besloot ik deze ochtend om de winterjassen boven te halen en de mutsen en sjaals en legde warme kledij klaar en om half negen sprong ik samen met de vijf jongsten (Niels is negen en Fee is twee)in de auto richting Planckendael in Mechelen. Voor het tweede jaar op rij hebben wij een abonnement (dat heb ik me vorig jaar zeker niet beklaagd)en wij mogen dan binnen vanaf 9 uur al. Door de drukte op de baan waren we er pas om kwart na negen en waren we toch nog bij de eersten. Een lege parking en nog een bijna leeg park. De eerste keer dat we dit meemaken. Aan de ingang kregen we al een warm welkom en mochten we zelf onze kaarten scannen. Spannend :-) ! Toen gingen we eerst nog een koffie (voor mij)en chocomelk drinken...