Overweldigende dagen vol rozegeur en maneschijn (melig hé).

Eerst en vooral: heel veel dank voor jullie mooie prachtige reacties, wensen enzovoorts voor Vic en ons. Die doen enorm veel deugd.

Ondertussen heb ik door dat ik niet echt kan spreken van een echte kraamweek. Een paar mensen hebben me verteld wat kramen in Nederland is en wat een gelukzakken zijn het daar.
Mijn eerste dagen met Vic thuis waren vooral erg druk en chaotisch en zonder kraamzorg.
Het is voorbij gevlogen.

Gelukkig zijn de grote kinders nog thuis die me zoveel mogelijk helpen. Voornamelijk met de andere jonge kinderen en koken dan. Zonder hen was het vast veel zwaarder geweest. Het voordeel van een groot gezin met oudere kinders dus. Ons dochters nemen ook erg veel prachtige foto's van hun broertje. Ik opper dat ik misschien toch ook zo een soort van telefoon wil aangezien de foto's aanzienlijk beter zijn dan die die ik neem met mijn eigen oude toestel.
De grote dochters vechten bijna om Vic te mogen pakken, verluieren, sussen, enz... Nooit verwacht eigenlijk want bij ons Fee hadden ze dit alle drie zo erg nog niet.
De andere kinderen spelen veel binnen nu en zo werd de woonkamer regelmatig herschapen in van alles en nog wat of mijn kast (ondertussen is alles weer mooi opgekuist!). Ze spelen, spelen en spelen en soms maken ze iets teveel herrie, maar soit. Volgende week is het weer school.

Pas gisteren kwam er voor het eerst iemand van kraamzorg en natuurlijk was het fijn dat er een hoop werk gedaan werd en er lekker gekookt werd. Ik mocht ook tot 10 uur in bed blijven met ons kleintje naar wie ik vooral heel verliefd liggen kijken heb.

Onze kleine Vic is ondertussen al 9 dagen oud en ook vandaag kreeg ik kraamzorg. Dat was fijn want  vandaag kwam mijn vaste hulp ook weer werken. Zo werd de volledige boven opgeruimd en gekuist. Heerlijk!
Ook werd de Kerstdecoratie volledig opgeruimd, in dozen gestoken en opgeruimd want het is vandaag Driekoningen (en dat vieren we ook weer: de taart is al gehaald). Zoveel plaats weer ineens nu de bomen weg zijn.  Ik heb weer zin in nog meer opruimen. Ik vond zelfs een hoop oude postkaarten terug in leuke dozen. O. Die wil ik allemaal nog eens versturen!

Met mij gaat het trouwens super goed. Ik ben snel aan het herstellen. De hoofdpijnen zijn minder en mijn bekken is elke dag beter om niet te zeggen dat het lijkt of het bijna over is. Heel af en toe voel ik nog iets wanneer ik iets te lang zit of lig, maar ik kan weer normaal stappen (en niet zoals een oma)en vooral ben ik weer veel sneller geworden :-). Nog even en ik ben weer in topvorm en dat voelt verschrikkelijk goed. Voor onze jongste kinderen wil ik nog lang een gezonde en energieke mama blijven. Daarom ga ik volgende week ook weer naar de diëtiste. Mijn gewicht is trouwens ook erg goed, maar daar kwek ik wel een ander keertje over.
Ik ben trots op mijn lijf eigenlijk.
En ik begin zelfs weer stilletjes plannen te maken.

Dus even dit:

Sometimes it takes an overwhelming breakdown to have an undeniable breakthrough.

 


Vic slaapt meestal door alle herrie heen. Eten en slapen en heel gerust zijn. Dat is Vic nu. Hij is amper wakker en een foto trekken van zijn wakkere ik is dus moeilijk. Ik vind hem prachtig, maar ik ben zijn mama en zwaar bevooroordeeld. De andere zonen gaan vandaag allemaal naar de kapper.

In bad gaan vindt Vic fijn. Ik koos dit keer niet meer voor de emmer, maar voor het klassieke ligbadje. Omdat ik mijn emmer niet meer vond eigenlijk en dit badje voor 20 euro kon overkopen (met staander).
Mijn hangwieg (van Leander)had ik verkocht, maar ons kinders lagen daar niet graag in. Vic vindt het wel heerlijk in de nieuwe hangwieg die open is langs de zijkant en waar ik een velletje gebruik als matrasje met daarbovenop altijd een lakentje. Hij slaapt daar in als een roosje.
Ook in zijn bedje ligt nu een soort van nestzakje. Een groot en dan nog een kleiner. Mijn lijkt het alvast heel knus en dat vindt Vic blijkbaar ook want deze nacht sliep hij vele uren na elkaar in zijn bedje.

Wel. Ik kwek nogal wat verder over mijn 'kindje', maar de andere kinderen worden zeker niet vergeten hoor.

Wat niet zo goed lukt deze dagen is het zindelijk zijn van ons Feetje. Eigenlijk zou ze maandag starten met school , maar ons meidje doet alle kaka in haar broek hoe vaak we ook zeggen dat het wel op het potje moet hé Fee. Dus wellicht kan ze toch niet starten met school maandag. Dat geeft niet. Misschien is de komst van de kleine broer voor haar toch wel heel aangrijpend. Opnieuw een luier aandoen doe ik niet. Ze kan naar school als het lukt...

 

Zo. Ik ben een heel gelukkig mens en niemand kan daar dezer dagen iets van veranderen. Ik ben heel blij met wat het is NU. Hoe ik ben, hoe mijn gezin is, hoe het met mijn man is, ...

Mijn leven heb ik niet altijd onder controle, maar dat moet niet. Het mag mis gaan ook.

Met de jaren ben ik sterker geworden.

 

Ik ben meer dan ooit een PLUK DE DAG mens. Today is the day. Neem het zoals het komt.

Maak er het beste van.

En onze Vic is maar één keer zo klein. Mijn geluk is NU. Ik geniet NU. Ik koester wat er is. De andere kinders, ons dak boven mijn hoofd, de man, mijn familie, vrienden, ...

 

Dus.

 

PLUK ZE!