+ Oké. Er is niets aan als ik eerlijk mag zijn. 30 was mijn meest vreselijke verjaardag (doordat ik toen in Turkije was en dat viel me niet mee) en dat had niets te maken met de leeftijd, maar 40 worden werd de tweede vreselijkste verjaardag in mijn bestaan (niet om het cijfer, maar door de loop van omstandigheden) . Is dat genoeg? Of willen jullie meer weten? Oké! Kort dan. Er werd niet gezongen en er was ook geen taart. En er waren bitter weinig cadeautjes (2), kaartjes (4) en sms'n (2). Verder werkte onze man gewoon de hele dag zoals altijd en ik was grotendeels alleen, maar ik las wel veel (positief hé. Op zaterdag had ik de weekendkranten achter de kiezen waaronder vooral het artikel van Joost Zwagerman mij in de hersenen bleef spoken). Zeeland. Ja. Ik wou naar Zeeland, maar dat zag mijn man niet zitten dus werd het Bornem. Mooi Bornem. Jawel. Maar niet wat ik al maanden in gedachten had. Een mens moet leren minder verwachtingen te hebben zeke...
Ons zoontje VIC werd dan toch geboren op woensdag 28 december om 15.40 uur. De bevalling werd ingeleid en was daardoor erg heftig. Maar eindelijk was de kleine man er dan toch. Hij woog 3,860 kg en is 50 cm en is daarbij onze kleinste zoon bij de geboorte. Hij was meteen klaarwakker na zijn geboorte en dronk na een kwartiertje aan de borst. Precies zoals ik gewenst had. En hij is gezond. Een mooi mannetje is het, helemaal gaaf. We zijn natuurlijk heel opgelucht en heel dankbaar en blij Gisteren kwamen wij weer thuis. Ik bleef deze keer een dag langer in het ziekenhuis omdat het deze keer echt nodig was. Nu ben ik wel heel blij dat ik weer thuis ben bij mijn gezin en alles loopt gelukkig allemaal prima. De borstvoeding gaat prima en Vic is een pracht van een zoontje. Vandaag is de laatste dag van het jaar. Die laatste dagen zijn voorbij gegaan met vooral opluchting. Het bevallingsverhaal vertel ik volgende week wel een keer, maar is toch ook weer heel bijzonder en ap...
Camping life is geweldig. Acht jaar geleden was geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht naar een camping te gaan of er zelfs maar te vertoeven, maar zie. Ik doe het ondertussen elk jaar weer. Ik ga ! De kinderen vinden dat namelijk altijd weer geweldig. Ik heb nu zelfs een tiener die wel wil blijven zonder ons :p. Ik kan te weinig gaan. Teveel nog thuis altijd. Dat heb je met een eigen zaak en zoveel kinderen ook. Onze oudste kinderen gaan nu zelfs BINGO spelen en naar een dansavond en die vinden dat geweldig. Een jaar geleden moest ik diezelfde tiener nog meesleuren met ketens. Mijn man bij valavond. Dat vind ik zo jammer. Dat mijn man er zo weinig is. We zouden nochtans goede campingmensen zijn. We vinden feestjes leuk. We zijn sociaal. Maar mijn man werkt veel. Heel veel. Afgelopen zondag zijn we toch nog eens met ons twee (en Mats)gaan eten in het beste restaurant van de streek. Hij liet er voor een keer zijn werk voor schieten want hij had alweer een opro...
Reacties
Een reactie posten