Lies en Fee: juli 2014: My girls











Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Opruimeritis in de hoogste graad en Yeah: schoolvakantie.

Afbeelding
 De zwangerschap van onze Vic en de bijhorende eerste maanden waarin een huis herschapen wordt in een slagveld (door gebrek aan tijd en goesting)en ondanks de hulptroepen maakte mij steeds meer moedeloos. Op een gegeven dag was ik het kotsbeu. Natuurlijk weet ik wel dat mijn huis nooit opgeruimd en netjes gaat zijn zolang de kinderen hier door het huis fladderen, maar een beetje beterschap was meer dan welkom. Maar het leek maar niet te willen lukken tot ik op Facebook in een opruimgroep belande. Die gaf mij moed en energie om zelfs aan het rottigste werkje te beginnen. Mijn washok zag er na een maand weer normaal uit en ik koos voor andere wasmanden. Trots dat ik ben! Facebook hoeft dus niet negatief te zijn. Het kan ook een zeer positief effect hebben. Ik haalde er enorm veel inspiratie op . Heerlijk!  Af en toe kuis ik ook weer een lade uit of een kast. Dat gaat nu iets meer vanzelf. Het einde van de tunnel heb ik nog steeds niet gezien, maar het gaat hier al beter....
Meer lezen

Campinglife

Afbeelding
 Camping life is geweldig. Acht jaar geleden was geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht naar een camping te gaan of er zelfs maar te vertoeven, maar zie. Ik doe het ondertussen elk jaar weer. Ik ga ! De kinderen vinden dat namelijk altijd weer geweldig. Ik heb nu zelfs een tiener die wel wil blijven zonder ons :p. Ik kan te weinig gaan. Teveel nog thuis altijd. Dat heb je met een eigen zaak en zoveel kinderen ook. Onze oudste kinderen gaan nu zelfs BINGO spelen en naar een dansavond en die vinden dat geweldig. Een jaar geleden moest ik diezelfde tiener nog meesleuren met ketens.  Mijn man bij valavond. Dat vind ik zo jammer. Dat mijn man er zo weinig is. We zouden nochtans goede campingmensen zijn. We vinden feestjes leuk. We zijn sociaal. Maar mijn man werkt veel. Heel veel. Afgelopen zondag zijn we toch nog eens met ons twee (en Mats)gaan eten in het beste restaurant van de streek. Hij liet er voor een keer zijn werk voor schieten want hij had alweer een opro...
Meer lezen

Toen werd ik 40 !!

Afbeelding
+     Oké. Er is niets aan als ik eerlijk mag zijn. 30 was mijn meest vreselijke verjaardag (doordat ik toen in Turkije was en dat viel me niet mee) en dat had niets te maken met de leeftijd, maar 40 worden werd de tweede vreselijkste verjaardag in mijn bestaan (niet om het cijfer, maar door de loop van omstandigheden) . Is dat genoeg? Of willen jullie meer weten? Oké! Kort dan. Er werd niet gezongen en er was ook geen taart. En er waren bitter weinig cadeautjes (2), kaartjes (4) en sms'n (2). Verder werkte onze man gewoon de hele dag zoals altijd en ik was grotendeels alleen, maar ik las wel veel (positief hé. Op zaterdag had ik de weekendkranten achter de kiezen waaronder vooral het artikel van Joost Zwagerman mij in de hersenen bleef spoken). Zeeland. Ja. Ik wou naar Zeeland, maar dat zag mijn man niet zitten dus werd het Bornem. Mooi Bornem. Jawel. Maar niet wat ik al maanden in gedachten had. Een mens moet leren minder verwachtingen te hebben zeke...
Meer lezen