Fuckers is dus het nieuwste woord !

Fuckers is dus het nieuwe woord voor ettertjes.

Wat heb ik een hekel aan het woord FUCK dat blijkbaar tot de nieuwste woordenschat behoord van kinderen en tieners en nu blijkt dit woord ook al veelvuldig gebruikt te worden door twintigers en dertigers. Blij dat ik een veertiger ben ;-).

Je kan geen krant of tijdschrift meer openslaan of een boekenwinkel binnenstappen of je wordt ermee rond je oren geslagen.

'Het ouderschap is GEEN roze wolk? Waarom hebben ze ons dat niet eerder verteld?'
'Kinderen hinderen en wie anders beweert verdient een LAP.'
Veerle Beel schreef er zelfs over afgelopen weekend!
Dat gaat zo maar door.
O. Ze zien hun kinderen doodgraag, maar zorgen er het liefste toch niet teveel voor en ze staan zo irritant in de weg. Hun leven van vroeger is verdwenen.
Dat gaat zo maar door.

Van mij ga je niet horen dat het ouderschap zaligmakend is. Zeker niet, maar net als verliefd worden, een huis kopen, puberen, je grenzen verleggen, een relatie die stuk gaat horen kinderen gewoon bij het leven.
Met kinderen erbij wordt het leven inderdaad niet gemakkelijker als je het liefste je oude leven wil behouden.
Op voorhand weet je toch dat je serieus gaat moeten inleveren. Nachtrust, leestijd en etenstijd worden nooit meer zoals voorheen.
Ik snak ook elke week naar nog eens langer slapen dan zes-zeven uur.

Wie heeft ooit beweerd dat het allemaal superleuk ging zijn?
Tegen mij heeft dit alleszins nooit iemand beweerd al las ik wel gretig alle mamaboekjes en nog steeds trouwens.

Voor ik mijn eerste kind kreeg had ik genoeg vriendinnen die me zegden dat ze nooit meer een kind zouden willen hadden ze het op voorhand geweten en ook collega's hoorde ik vaak steen en been klagen. Dat was dus einde jaren negentig.

Ik heb het dus geweten en werd toch vroeg zwanger en kreeg een kind en ik geef toe dat ik het WEL leuk vond. Ik vond bijna alles leuk waardoor er al snel nog een kind kwam. Twee bleek moeilijker, maar moeilijk gaat ook.
Kinderen horen er bij. Bij het leven.
Ze breken inderdaad je kot af en ze kosten veel, héél veel geld. Dat is allemaal waar.

Ik kreeg er uiteindelijk tien en momenteel vind ik het ook allesbehalve plezant.
Want een moeder kan beter niet ziek worden en constant moe zijn want je moet die ettertjes in 't oog houden natuurlijk.
En mijn oudste kinderen luisterden toch veel beter dan mijn jongste kinderen. Dat is heel erg waar ook.
En ik schreeuw ook weleens tegen hen. Of soms ontsnapt mij ook een gemene vloek.

Mijn man heeft het beter geregeld.
Die vertrekt gewoon naar zijn werk voor het spitsuur en komt pas na het spitsuur weer thuis. Lekker makkelijk. Gewoon even je eten opwarmen en klaar!

Men mag al eens klagen ja over hoe zwaar het is, maar dat is het toch altijd geweest hoor. NU en vroeger.
Mijn oudste kinderen weten waar ze aan beginnen....ze zien het hier elke dag. En soms verzuchten ze oprecht: 'Kinderen zijn ZOOOOO lastig!' En dat kan ik alleen maar bevestigen.

Ik koester de buitenspeeluren, de slaapuren, de knuffelmomenten en de tijd dat ze op school zijn.
Als ze thuis zijn probeer ik ZEN te zijn en rustig te blijven wat meestal niet lukt.
Maar ik kan nog steeds lachen met de groten, vertederd zijn door een zevenjarige en simpelweg gelukkig zijn.

En voor wie nog kleine kindjes heeft. Het gegil wordt minder als ze ouder worden (alhoewel!) en ze kladden dan ook niet meer op zetels en muren en als ze 's nachts ziek zijn heb je er meestal zelf geen last meer van, maar oudere kinderen geven dan weer totaal ander soort zorgen. Zorgen die geestelijk dan weer zwaarder wegen. Verkeerde studiekeuzes, veelvuldig GSM gebruik, gekwetst worden, puberen, ....

Heb ik al gezegd dat we maandag weer een jarige hadden. Zeventien is de oudste zoon nu.
Hij is al de hele ziek, maar gelukkig hoef ik hem niet meer op de schoot te houden zoals vijftien jaar geleden.

Verder was de Spaanse les gisteren moeilijker dan anders (door mijn gemiste les van vorige week), maar leer ik altijd weer wat bij.
En vandaag had ik na vijf weken weer even tijd om naar de manicure te gaan. Dat was heel erg nodig !
Ik heb nu meer hulp in huis en dat werpt werkelijk zijn vruchten af. Het is een verschil. Zeker wel.

Tot gauw.