't Leven kan zo lief zijn

 
 
De zondag heb ik voornamelijk in mijn zetel doorgebracht ondanks het heerlijke zonnetje buiten. Sorry zon !
Voor het licht werd die ochtend was ik namelijk met een paar kinders al beneden en aangezien wij geen Ketnet hebben om ons te vermaken gaf ik de kinders eten en draaide een was en voor de rest kroop ik in onze heerlijke zetel (echt geen miskoop die zetel: wat daar allemaal in is gebeurd). Of we gooiden een balletje (zie foto hieronder).


Gaap en gaap en gaap de dag door. Niets moest en alles mocht (bijna). Er is geen brood! (ga er dan om!), er is geen koffie meer! (maak dan!) enzovoorts.

De man ging dweilen (ook al had onze hulp dat vrijdag pas gedaan!), hij morde omdat ik hem een XXXXXXX had genoemd, maar ik wou mijn woorden niet terugnemen.
's Avonds ging hij nog eens uren naar de kermis met een paar van hen en die mochten alles doen wat ze wilden. Leve Papa!
Voor mij had hij oliebollen meegebracht. Slecht voor de lijn, maar gegeten heb ik ze.

Vandaag werd ik dan getrakteerd op een ontbijt in het dorp. De man kan echt lief zijn hoor. Zie maar wat ik even later onder mijn ruitenwisser vond toen ik na de boodschappen huiswaarts wou keren (hij was eerder vertrokken). Dan smelt ik natuurlijk. Ik kan er ook niet aan doen.

Vandaag diende ik wat orde op zaken te stellen. Een zoon was zijn pennenzak en alle toebehoren kwijt inclusief zijn tekengerief. Met als gevolg drie niet zo leuke nota's in zijn agenda. Als ouder voel je je dan plots licht verantwoordelijk ook al heb je geen flauw idee waar ie die dingen gelaten heeft.

Dus dat maakte ik vandaag in orde.

 

Ik verlegde een afspraak met een dokter omdat ik me in teveel bochten moest wringen om er naartoe te gaan.

 

Ook zorgde ik dat een andere zoon vandaag WEL op tijd op school geraakte ook al moest ik daarvoor mijn eigen regel aanpassen (Er wordt NIET met MIJN fiets gereden. Mijn kinderen kunnen namelijk goed banden lek rijden en vraag me niet hoe ze dat doen!).

 

En dan moest ik nog naar een winkel of vijf voor ditjes en datjes. Allemaal nodig hoor. Dat wel.

Zoals ik ook naar de schoenmaker ging.

Mijn zowat favoriete botjes aller tijden. Mijn rode (veel roder dan op de foto)van Think!

Gekocht een paar jaar geleden en zeer veel gedragen en nog steeds, maar ze zijn aan het verslijten. Snik! Ik wil dezelfde! Krak dezelfde!

Maar ik ging naar de schoenmaker om er een nieuwe zool op te zetten. Want dragen zal ik ze tot ze van mijn voeten vallen.

Ik heb nog schoenen van Think! zoals ook mijn bruintjes waar ook een nieuwe zool op moet. Maar geen enkele kan tippen aan deze roodjes.

En zo ging de dag voorbij.

 

Ik maakte kalkoen met witte rijst en ook een overheerlijke stoofpot met stoofvlees op de gewoon klassieke manier. Smullen seg !

 

O. Het waren best twee heerlijke dagen. Ik heb best genoten.

 

En laat me nu even woordpakket vijf opsommen voor mijn zoon. Morgen dictee!! En mijn Spaanse les nog eens herhalen.

 

Hasta manana