Liesje. Zes jaar. En waarom ik met goede doelen stop !

Dat ons Liesje vandaag zes geworden is was voor mij een emotioneel moment. Ik was zo blij toen dat ik na drie zonen nog een meisje kreeg. Ze was meteen speciaal. Ze werd eerder geboren dan haar uitgerekende datum (dit in tegenstelling tot alle haar andere broers en zussen)en liet 32 uur op haar 'wachten'. Maar toen ze er was. Wat een roze wolk en eigenlijk nog steeds.
Haar papa was 14 dagen eerder zwaar gevallen en was toen ook thuis. We waren dus veel samen die eerste momenten. Lies heeft hij het meeste in zijn armen gehad.

Nu is ze dus zes ! Wat straalde ze.  En ze is een echt meisje die houdt van kleedjes, rokjes, speldjes en lintjes, leuke kleurtjes, handtasjes, enzovoorts... Daar ben ik blij om eerlijk gezegd. Ik ben nogal een ouderwetse moeder vrees ik.

Maar Liesje heeft haar verjaardag goed gevierd met vele toffe cadeautjes, lekkere taart en veel glunderen.

 

We gingen die dag ook nog naar de cinema in Mechelen. Ook een beetje voor haar verjaardag. Straf dat ik jaren geen cinema van binnen zag en nu 2 keer op 1 week ga, maar nadat de baby er is zal het er ook weer niet meer van komen.

We gingen naar de Zweedse film: Siv gaat logeren. Een film totaal niet bekend. Ik kwam er bij toeval op en wist dat ik deze wou zien met de kinderen.

Een prima film voor jonge kinderen. Net niet eng :-).

Ook onze jongens vonden het een leuke film. En ja. In de cinema mag er van mij serieus gezondigd worden ;-). Net als in de film :p.

 

Het was een tof goedgevuld weekend dus.

Vandaag werd de kachel NIET geleverd. Ik had er nochtans naar uitgekeken, maar zaterdagavond belde men dat het toch niet zou lukken. Tja. Het is zo...we wachten nu op een nieuwe datum.

Liesje mocht donuts mee naar school voor de hele klas. Zelf traktaties maken doe ik al een tijdje niet meer. Die tijd is voorbij, maar iedereen was even blij met donuts. Misschien zelfs nog meer dan met cake die niet te eten is (echt gebeurd in één der klassen dit jaar al!).

Lies en ik deden dezelfde schoenen aan vandaag en amai: ik ben er van verschoten, maar die zitten dus supergoed. Bijna een hele dag voor de eerste keer gedragen en geen zere voeten. Heerlijk! Wat zitten die goed.
Mijn meest gewaagde schoenen in jaren...dat wel! Maar wat ben ik er blij mee.
Let maar niet op de vuile vloer. De poetshulp zou komen vandaag, maar kwam niet.

 

Ondertussen weten we ook wat we moeten betalen aan belastingen voor het jaar 2015 en ach: het is maar 8000 euro minder dan het jaar 2014. Dat vind ik toch positief.

Er komt veel binnen en dan moet er ook veel belastingen betaald worden zegt de volksmond (of heb ik dat van ergens horen zeggen).

 

Wat ik er vooral uitpikte is hoeveel ik spendeerde aan 'goede doelen'. Rond de 2000 euro in 2015.

Minder dan het jaar ervoor ook.

Ook dit jaar gaf ik nog veel, maar daar gaat verandering inkomen want ik heb besloten dat er nog maar één goed doel is in mijn leven: mijn gezin :-).

Van hen krijg ik meer dankbaarheid.

 

Nadat ik vorige week al een goed doel schrapte om een persoonlijke reden. Er stond een heel hypocriet artikel in hun boekje wat voor mij de druppel was. Alsof je er Maria zelf in zet.

Besloot ik dus ook de andere doelen te schrappen.

Ik wil op een andere manier 'goed' doen. Op een meer persoonlijke manier.

Ik heb ook steeds minder geloof in de 'goede doelen'. En erger me aan de manier waarop ze geld willen inzamelen of bekenden voor hun kar spannen.

Ik wil ook meer dingen sponsoren binnen mijn eigen omgeving en niet meer voor het buitenland. Lokaler dus.

 

Wat de belastingen betreft. Ik heb er deze keer niet de pest van in. Na een paar jaar geraak je wel gewend aan de hoge bedragen. Ik word er vindingrijk en creatief door. En vind het ondertussen een sport om wat met cijfertjes te spelen. En te bekijken waar en wanneer geld naartoe gaat. Dat ik de beslissing genomen heb geen goede doelen meer te steunen is daar één van.

Dat ik me belazerd voel door 1 van de goede doelen is er ook een reden van, maar dit terzijde.

 

Fijne maandag !