GEKWEK

Na 20 jaar is het toch zo ver gekomen dat er op een dag geen WC papier meer was. Nee. Niet eens een kleine rol of een paar velletjes. Ondanks het gezoek in alle mogelijke kasten en hoeken. Het Wc papier was op al waren er wel nog vochtige doekjes en keukenpapier voor wie zich behelpen wou.L Had ik maandag geen meegebracht dan? Was alle papier er echt al doorgegaan op één week? Wat deed iedereen daar  dan eigenlijk mee? Hoe is dat nu toch mogelijk? Wat te doen? Er zat niets anders op dan mijn elfjarige zoon op pad te sturen om half 9 's avonds om in allerijl WC papier te gaan kopen in de Colruyt een kilometer verderop. Wees voorzichtig jongen ! En niet haasten. Op vrijdag is hij tot negen uur open! Wat hij zelf een heel avontuur vond omdat de ijzeren hekken al naar beneden gingen en hij vreemde blikken mocht in ontvangst nemen. Spannend vond hij dat ! En bij thuiskomst regende het pijpestelen, maar hij was zo trots dat hij het gezin bespaard had van verder onheil. D...

Gisteren heb ik toch even mijn boek opzij gelegd toen er op de TV iets was wat mijn aandacht langer dan vijf minuten kon vasthouden. Er zijn maar weinig dingen die ik de moeite waard vind om naar te kijken, maar nu heb ik dus gekeken. Mijn man is zelf een kleine zelfstandige die zeven op zeven werkt en lange dagen maakt (net zo lange als die marktkramer ja en zondag ietske minder al is het dan de facturendag), maar gelukkig hoef ik hem zoals Els in de reportage niet te volgen. En moest ik de man niet onder druk zetten zou hij ook nooit of te nooit op vakantie gaan. Het is dat ik hem bijna smeek dat hij mee gaat... Hij doet gelukkig geen werk waar ik hem zou kunnen meehelpen (tenzij met wat kleinigheden wat ik dan met veel plezier doe) en zelf wil hij vooral een vrouw die thuis op hem wacht, dat het eten klaarstaat en ik alles klaar krijg met de kinderen en het huis zodat hij zich niet teveel meer moet aantrekken. Maar die vrouw in die reportage. Amai. Die moet hare ...

 Mijn eerste gedacht was geen jassen, mutsen, sjaals meer in huis, maar alles netjes in onze garage. Dus verhuisden de kapstokken naar de garage, maar dat ging niet voor mij. Mijn jas lag overal. Over stoelen, aanrechten, den bureau, in de zetel, ... Een goed voorbeeld was het niet voor de kinderen want waarom moesten zij WEL hun jas aan de kapstokken in de garage hangen (en blijven wij daar nog steeds over doorbomen), maar ik niet. Omdat ik altijd de laatste ben in huis die mijn jas en Co aantrek moest die in de laatste minuut onmiddellijk in mijn buurt zijn en niet met nog eens een tripje langs de garage. En na veel gedenk en andere pogingen zag ik maar één oplossing. Mijn oude kapstok moest gewoon in onze hal komen. En zo gebeurde. En kijk. Ik vind het eigenlijk niet misstaan zo. Maar het is dus enkel voor mijn eigen gerief (egoïstisch als ik ben). De kinderen moeten nog steeds hun jassen in de garage hangen al denk ik erover om ook de kinderkapstok in huis te laten komen, ma...

 To blog or not to blog. De afgelopen dagen schreef ik verschillende posten, maar elke keer weer besloot ik hem niet te posten na een paar uur bezinning. Het zijn namelijk al heftige dagen geweest. Vorige week was ik mijn stem kwijt en kreeg ik koortsblazen. Voor de rest alles oké buiten een enorme vermoeidheid. Ik heb er nog last van waardoor het huishouden niet altijd even lekker draait. Ik schreef blogposten over grijze dagen, een andere blog die me ergerde, een incidentje op school (ondertussen allang uitgepraat), ergernissen over overheidsinstanties die mij net iets te controlerend optraden (ivm met een oogartsafspraak die ik uiteindelijk niet maakte, pfff), teveel rommel en was, slapeloze nachten en of ik wel een borstvoedingsfoto moest posten of niet (jammer genoeg een blote. Voor wij het niet kan zien-jammer en mijn kinderen zullen zich er niet aan storen want die zien dat dagelijks :p). Fee is nu acht maanden en acht dagen en we genieten nog erg van het borstvoede...

Laat het maar sneeuwen: Kinderen kunnen spelen en dichters dromen. (Haiku van Bart Mesotten) Ik stond op en toen lag er dun laagje. Een uur later begon het iets heviger te sneeuwen. Vandaag dus geen zwemlessen. We gaan door die sneeuw niet naar D. rijden. De straat ligt ook wit want hier passeren geen auto's. De madame laat haar baby buiten slapen. Ik vraag me af of ze dat dan ook vandaag doet. Onder een afdakje of een hoes? Wie meer wil lezen over de ideale huisvrouw moet haar blog lezen: dat weet iedereen ;-). Niet alleen is ze huismoeder, schrijft ze boeken (natuurlijk heb ik die), ze naait (doe ik niet), kookt vegetarisch, koopt tweedehands, haar kinderen gaan naar een verantwoorde school, ze gebruikt ecologische luiers en nog veel meer. Zelf ben ik wel door wind en regen met ons kinderen buiten gaan wandelen, maar ze effectief buiten laten staan kon ik niet toen we in de stad woonden (we woonden pal aan het straat met een voetpad van 50 cm en he...

Boeken voor kinderen over carnaval waren best moeilijk te vinden, maar op mijn  leesblog  kun je er een paar hele leuke terug vinden. De boeken kregen een plaats op ons uitstalrek en worden gretig gelezen. Dit is er één van. Heel erg leuk.

 Fee is ondertussen acht maanden en hoewel het een wat wazige foto is vind ik hem te leuk om niet te delen want met die bal kan ze uren spelen. Haar onderste tandjes staan er nu goed door. Ze eet goed groenten en fruit, maar andere melk dan de mama melk wil ze nog steeds niet dus ze krijgt nog steeds borstvoeding en toch nog een keer of zes op een dag/nacht. Met zitten heeft ze geen problemen meer en ze probeert nu al naar kruipen toe te gaan. Mijn baby is aan 't groeien. Lies en Nele zijn zusjes : dat zie je zo toen ze op een dag hetzelfde aan hadden zonder het te weten van elkaar. Beiden een uiltje die dag. Ons Liesje is trouwens heel hard in haar prinsessenperiode. Ik word er soms horendol van.  Met Fee in het shoppingcenter op een doordeweekse dag en dan is er dus bijna geen volk. Ik gebruik nog steeds de platte koets en wanneer ze niet slaapt zet ik haar zo terwijl we rondwandelen. Dan kan ze alles goed zien. Dat vindt ze heel plezant.Maar ze wordt nu toch echt te ...

Kelly vroeg om eens doodgewone dingen te delen want dat zijn de allermooiste. Ik ben ermee eens dat de meest eenvoudige gewone dingen wonderschoon kunnen zijn en het hart heel erg kunnen verwarmen. Al kan af en toe iets heel ongewoon of exclusief mij ook super blij maken. Zo was ik zelf als een kind zo blij toen mijn meubels geleverd werden. Maar hier een lijstje met de meest doodgewone dingen. -Mijn kindjes die samen een dvd kijken rond één schermpje (wij hebben geen aparte DVD speler). Of samen ijsjes eten of samen boekjes lezen. -Mijn kindjes die rollen spelen (papa en mama, ridder en prinses, K3, Spiderman, ...)en dan dolle pret hebben. -Boeken kopen, een goed boek uitlezen, lezen in bed of zonder gestoord te worden, ...Lezen maakt mij altijd blij. En ook de weekendkranten lezen. -Met een hele oogst kinderboeken thuiskomen uit de kinderboekenwinkel waar we ook nog pannenkoeken aten. En alleen maar blije gezichten zien.   -Fee maakt mij altijd blij. Wann...

Ik had nog knolselder liggen die moest opgebruikt worden en dus maakte ik nog eens soep. Nodig voor een groot gezin: Twee knolselders, twee uien, twee aardappelen, 1 prei, 400ml room, 3 liter water, 300 ml melk, bouillon.   Hoe je het maakt? 1)Alle groenten snijden en een grote kookpot (10 liter)nemen. 2)Een grote klont boter smelten in de pan en de groenten stoven in de pan gedurende acht minuten. Regelmatig roeren tegen aanbranden. 3)Het water toevoegen, de melk en de bouillon naar smaak (meestal is het 1 blokje per liter of 2 kuipjes per halve liter of 1 el bij doosjes) en de soep laten koken    4)De soep zeker 40 minuten laten koken en daarna mixen. 5) Dan de room er nog in en klaar!! Knolseldersoep kan je ook nog garneren met andere dingen zoals bieslook of appel, maar dat doe ik zelden. Het was alleszins een overheerlijke winterse soep op een koude sneeuwdag. Toen we wakker werden lag er een dunne laag sneeuw. Net genoeg om m...

Vandaag na de zwemlessen gingen ik met 7(!)kinderen bij mijn vriendin langs (die er zelf drie heeft). De dag was nochtans niet zo goed begonnen. Vertrokken zonder bankkaarten en sleutels van ons andere huis zodat ik geen (kleine)boodschappen kon doen of de meegenomen lege kratten kon vullen. Helaas deed er ook niemand open in het andere huis. Bovendien was mijn Gsm zo plat als een gsm plat kan zijn (en dat is hij nu nog steeds omdat ik geen oplader vind). Maar het tij kan zo snel keren. Een zoon kwam met de bus mijn bankkaarten brengen en toen ik meer dan een uur later terug keerde naar het huis werd daar dan toch open gedaan zodat ik opnieuw twee kratten kon vullen vol boeken. Het was een feestje. Al was het boek dat ik zocht (Wintermaan van Dean Koontz)nergens te bespeuren. Ik had nochtans al zijn boeken. En rond de middag ging ik bij een vriendin langs waar we prompt mochten aanschuiven. Spaghetti met balletjes in tomatensaus. We babbelden meer dan een uur over ...

 De schommelstoel is ondertussen van plaats veranderd en staat nu aan de bureau. Wanneer ik er zelf niet in zit zitten er regelmatig kinderen in. Het is zo een hele aangename stoel om in te zitten.  Mijn dagen zijn heel vol. Ik vrees dat het me niet meer gaat lukken om iedereen nog een kaartje te sturen. Het lukt mij eenvoudig weg niet. Het lastige vind ik dat sommigen daardoor misschien beledigd zijn. Want bij ons in de familie is dat nogal traditie. 's Nachts zou ik het liefste slapen, maar ik heb net weer een heel onderbroken nacht achter de rug en voel me nu geradbraakt (alsof ik een nachtje uit geweest ben en gedronken heb). Mijn liefste, mooie, schattige Fee is de oorzaak, maar als ze mij 's ochtends de schoonste glimlach geeft van de hele wereld en omstreken ben ik de gelukkigste mama en vergeet ik dat maar gauw.  Koken doe ik nog steeds met Smartmat. Deze moussaka was om je vingers van af te likken. Mmmmm. Schotel voor hij in de oven ging en nadat hij u...

 Deze twee sokkenfoto's zijn uit 2009, maar ik moet zeggen dat er nog niets veranderd is eigenlijk. Sokken zijn nog altijd een enorm groot probleem ten huize Van Overschelde. Ik neem er alleen geen foto's meer van. Misschien iets voor de volgende keer?  Tanden poetsen doen de jongste kinderen opnieuw gewoon in de keuken. We hebben ondervonden dat dat gewoon veel beter gaat.  Bij ons mogen ze springen in de zetels. Ergens ben ik opgehouden om daar tegen te protesteren. Al valt er af en toe weleens één keihard op de grond.  Een groot gezin heeft meestal een grote auto al is de mijne niet zo groot. Ik kan maar zes kinderen met de auto meenemen. Ooit had ik er één waarmee ik acht kinderen kon meenemen, maar dat is al een paar jaar geleden. Met deze auto rijd ik al meer dan twee jaar en het ene wat me tegenzit is het gebrek aan plaats. Voor de rest is het een fantastische veilige auto. Moest er ooit nog een kind bijkomen zal ik wel weer genoodzaakt z...

  In januari niets kopen hou ik goed vol. Eén keer liet ik me gaan en kocht ik weer een paar Japanse boekjes in deze schone winkel.  De tekst in deze boekjes kan ik niet lezen, maar de foto's zijn fantastisch. Ik doe er hopen inspiratie op. Ook mijn keukenrek werd nog geleverd vorige week, maar was al eerder betaald en ik ben er ontzettend blij mee. Veel handiger zo een rek voor mijn grote potten en vergieten, maar ook kunnen we nu gewoon de borden nemen zonder dat de schuif tien keer dicht kletst op vijf minuten. Dit was dus ook een goede koop. Ondertussen staat het wel al veel voller.  Er staan ook wieltjes onder wat handig is bij het kuisen. En wat een weertje is het weer vandaag.   Ben naar het containerpark geweest en nadien heel hard in de was gevlogen. Dat was nodig! Het goede nieuws is dat ons huis hoogstwaarschijnlijk verkocht is. Nu de handtekeningen nog zetten.   Fijne woensdag!

In het blogboek van Kelly staat een lijstje met de vraag. Wat is voor jou een onmisbare service? Hier heb ik eventjes moeten over nadenken. Weken eigenlijk! Eerst dacht ik dat dat de manicure was want al tien jaar lang ging ik om de 3-4 weken naar de manicure zonder ook maar één keer over te slaan. Onmisbaar dacht ik. Maar dat dacht ik ooit van de kapper, maar dat bleek dus niet waar te zijn. Ik vroeg me af of ik op vakantie gaan zou missen. Allemaal luxedingen dus. Ondertussen ben ik er van overtuigd dat ik dat alles best zou kunnen missen. Geen moeite ! Welke service is echt onmisbaar? En toen zag ik plots het licht. Het is elektriciteit en stromend water... Ik zou dat ongelooflijk missen moest ik dat niet meer hebben. We zijn dat zo gewoon en heel veel vroeger (zeg maar 100 jaar geleden)had men dit zelfs niet zomaar. Maar ik ben opgegroeid met deze vanzelfsprekendheid dat ik er van overtuigd ben dat moest dat er op een dag niet meer zijn en ik me niet zomaar meer ...

 Het gaat snel. Het slechte nieuws van deze ochtend heb ik al verteerd. En wel door mijn eigen lieve man die het leven af en toe wat rooskleuriger ziet. We laten het maken zei hij met ons eigen geld en malen er niet meer om. Het is nu zo en het geeft geen zin om het onrechtvaardig of stom te vinden of je dag te laten verknallen door zo een pech. Hij is mijn held van de dag want ik heb toch weer eens gevloekt deze ochtend.  Die roze bril circuleert hier al een paar weken rond. De glazen zijn er eens uit gevallen en sindsdien heeft iedereen hier in huis hem al opgehad. Ondertussen wachten we nog steeds op het telefoontje van de makelaar. Zaterdag belde ik hem met het nieuws dat we het lage bod op het huis toch aanvaarden ondanks het vele verlies (ook hier is niets aan te doen en het is zo en we moeten eindelijk verder), maar sindsdien blijft het doodstil aan de andere kant. Man en ik proberen er echt een positieve draai aan te geven. Geld is niet zo superbelan...