One day I'll fly away: zomaar een donderdagse ochtend

 Het gaat snel. O zo cliché, maar zo heel erg waar.
Fee zat zes maanden geleden nog in mijn buik. Nu is ze vijf maanden en 24 dagen jong. Ze lacht veel en ze lacht altijd wanneer ik tegen haar praat, haar optil in de lucht of haar gewoon ronddraag. Ze doet nu 'prrrrt' (dat beloofd voor als we met de petatjes gaan starten)en ik hou zo ontzettend veel van haar. Haar hoofdje houdt ze nu al heel lang rechtop en ze verschuift al flink op de mat. Ze doet moeite om haar speeltjes te pakken. Het is zo wonderlijk allemaal.
De natuur heeft dat toch maar weer prima geregeld dat die liefde zo groots kan zijn. Mijn andere kinderen kan ik soms wel achter het behang plakken. Alleen Mats krijgt nog wat krediet voor zijn fratsen. Maar op sommige dagen hangen de kinderen het echt uit (op andere dagen zijn ze ook wel heel erg lief hoor, maar ik heb het nu over vandaag!).

Maar streken zoals op een tafel gaan staan om de sleutel van de kast te pakken (Thijs dus) waar de puzzels in liggen en dan alle, maar dan ook alle puzzels uitpakken in de woonkamer en dan kom ik beneden zitten er maar één te puzzelen en zitten er twee alle puzzelstukjes door elkaar te gooien. Leuk dat puzzelen!! Grrr. Ik ken betere manieren om uit mijn bed te komen.

En toen bleek de vuilniszak overvol en er lagen overal vuile kleren en de kussens lagen weer uit de zetel en ik vond de brooddoos van Niels niet en Thijs zijn thermos bleek kapot en ga zo maar door. Zo een ochtenden: echt waar. Ik heb er zo een hekel aan.
Dan loop ik te zeuren wat natuurlijk helemaal niets uitmaakt want uiteindelijk blijven de puzzelstukken liggen omdat er dringend naar school moet gegaan worden en de brooddoos van Niels blijft zoek en de thermoskan blijft ook stuk en juist ja: die vuilniszak is nog steeds overvol.
Gelukkig moet ik dan even later deze kleine meid uit haar bedje halen en die schenkt mij de liefste glimlach van de hele wereld.
En toen dacht ik. Gewoon even verstand op nul en doorgaan.
Ondertussen zijn we al in de namiddag. De vuilniszak is ververst, de vaat is al twee keer gedaan, de puzzelstukken zijn weer in de kast, er is gestofzuigd, de tafel is proper, de kussens in de zetel, de wasmachine is aan zijn derde draai bezig, Fee is in bad geweest, .... Kortom: alles komt nog goed vandaag...
En later kan ik er vast om lachen (dat zeggen ze toch).
En op een dag vliegen ze ook uit. Ik weet zeker dat ik ooit terug verlang naar die fratsen.

Wat de Give Away betreft. Er deden negen mensen mee, maar mijn onschuldigste hand is momenteel niet thuis dus de uitslag zal voor morgen zijn. Nog een beetje geduld ;-).