Beelden van een groot gezin (2)en wat uitleg :p

 

 

Vandaag in een winkel zocht ik een broek en een jas voor één der jongens en omdat het niet druk was geraakten we aan de praat zoals dat heet in de volksmond. Vanzelfsprekend sprak ik er dus over dat onze Thijs van groen hield en Niels dit en dat en dan ons Lies dit en dit beebje is ons Fee: ja. Mijn groten: ja. Die kiezen hun kledij zelf. Toen vroeg de mevrouw plots: 'Hoeveel kinderen hebt U eigenlijk?' En toen heb ik het maar verteld. In 't verleden durfde ik weleens zeggen: 'Veel!', maar dat leidt alleen maar tot nog meer vragen. Alhoewel. Wanneer ik tien zeg vraagt men meestal ook nog door. Hoeveel jongens en hoeveel meisjes? En hoe oud zijn ze? Wonen jullie in een groot huis? enz.

Dat moet nogal wat zijn seg. Aan tafel ! En dan die was!

Bij deze wat foto's die ophelderen.

 

De kook en aan tafel valt dat wel mee. Meestal eten we nooit allemaal samen tenzij het feest is. De papa werkt tot 's avonds laat om al die monden te voeden. En de grote kinderen hebben vaak andere plannen. De kook vindt ik nog altijd 't zelfde. Een beetje meer van alles. Dat wel.

 De rommel zal misschien wel meer zijn dan in andere gezinnen. Soms is het erover, maar het is zo weer opgeruimd. Hm. We wonen in een redelijk mooi en groot huis. Dat wel ja.
Samen schommelen, computeren, op uitstap gaan, oliebollen eten, feestjes bouwen, ...

 En dan de WAS. Zucht en nog eens zucht. Het houdt nooit op. Echt nooit. Net wanneer je denkt dat het eindelijk een beetje meevalt met de was brengt er een kind zijn of haar overvolle mand naar beneden of vindt je op de hal boven nog een hoopje of bedenk je dat de lakens er ook weer eens in moeten. De was, de strijk, het vouwen en in de kasten leggen. A neverending story. Niet mijn favoriete deel van een groot gezin.

 Maar 's avonds vanop mijn plekje in de zetel als de boel eindelijk weer eens een beetje is opgeruimd geniet ik regelmatig van dit plaatje.