De liefde/haat story met mijn Gsm
Sinds vrijdag al ben ik weer eens compleet gsmloos. Niet bewust en niet gewild deze keer, maar gewoon omdat hij het niet meer doet.
Onbereikbaar zijn voor eventjes vind ik eigenlijk wel erg fijn. Een platte batterij wordt glimlachend opgeladen.
Mijn gsm is niet echt mijn beste vriend want rustverstoorder op de meest onmogelijke ogenblikken. En als ik dan eens zin heb in een babbelke blijft hij oorverdovend stil.
Maar ondertussen ben ik al een paar dagen zonder gsm en begint de onrust toe te slagen. Stel dat er iets is met de kinderen op school, in de opvang of met de man op de baan of met mijn ouders of of of.
Smsjes sturen en krijgen kon ik al een paar weken niet meer. Zo viel het feest van Sint-Maarten (bij mjin ouders) bijna in het water . Gelukkig kon ik toen wel nog bellen.
De kinderen probeerden mijn probleem op te lossen zonder resultaat. Man opperde of ik de rekening wel had betaald. Maar enfin !
Eén kind probeerde te ijverig het probleem op te lossen waardoor ik sinds vrijdag ook niet meer kan bellen en niemand mij kan bellen.
Vandaag geraakte ik dan eindelijk in de telefoonwinkel en die man zei dat er gewoon een nieuw kaartje in moest. Zo simpel! Het zou wel een half uurtje duren eer het lukte.
We zijn ondertussen al twee uur verder, maar ik vrees ervoor. Ik kan nog steeds niet bellen.
Voor donderdag geraak ik niet terug naar de winkel. Tenzij ik één der kinderen gewoon geld mee geef voor een nieuwe gsm met alweer een nieuwe nummer en zij er dan één voor mij gaan kopen.
En de onrust blijft. Telefoontjes kan ik niet meer doen. Ook niet de moetens telefoontjes waardoor één der dochters nu vrijdag moet thuis blijven van school omdat ik het UZ niet heb kunnen verwittigen.
En zo kan ik dus opmerken dat dat kleine ding zeer belangrijk geworden is in ons leven.
Ter info: een vaste lijn hebben wij niet. Ook die bleek niet te werken. En is nu weg.
Ook onze digitale Tv werkt trouwens niet. Al maanden niet. Ook al zijn daar ook pogingen voor ondernomen (de laatste keer een half uur aan de telefoon voor 'gehangen')want ondertussen betalen wij wel braaf iedere maand.
Het zit niet mee in het digitale tijdperk. Deze mensen stonden aan te schuiven voor de I Phone 6, maar zoiets zie ik mezelf nooit of te nooit van mijn leven doen. Ik kan misschien iemand inhuren :-).
Hoe zot ben jij van je Gsm, smartphone, ...?
Onbereikbaar zijn voor eventjes vind ik eigenlijk wel erg fijn. Een platte batterij wordt glimlachend opgeladen.
Mijn gsm is niet echt mijn beste vriend want rustverstoorder op de meest onmogelijke ogenblikken. En als ik dan eens zin heb in een babbelke blijft hij oorverdovend stil.
Maar ondertussen ben ik al een paar dagen zonder gsm en begint de onrust toe te slagen. Stel dat er iets is met de kinderen op school, in de opvang of met de man op de baan of met mijn ouders of of of.
Smsjes sturen en krijgen kon ik al een paar weken niet meer. Zo viel het feest van Sint-Maarten (bij mjin ouders) bijna in het water . Gelukkig kon ik toen wel nog bellen.
De kinderen probeerden mijn probleem op te lossen zonder resultaat. Man opperde of ik de rekening wel had betaald. Maar enfin !
Eén kind probeerde te ijverig het probleem op te lossen waardoor ik sinds vrijdag ook niet meer kan bellen en niemand mij kan bellen.
Vandaag geraakte ik dan eindelijk in de telefoonwinkel en die man zei dat er gewoon een nieuw kaartje in moest. Zo simpel! Het zou wel een half uurtje duren eer het lukte.
We zijn ondertussen al twee uur verder, maar ik vrees ervoor. Ik kan nog steeds niet bellen.
Voor donderdag geraak ik niet terug naar de winkel. Tenzij ik één der kinderen gewoon geld mee geef voor een nieuwe gsm met alweer een nieuwe nummer en zij er dan één voor mij gaan kopen.
En de onrust blijft. Telefoontjes kan ik niet meer doen. Ook niet de moetens telefoontjes waardoor één der dochters nu vrijdag moet thuis blijven van school omdat ik het UZ niet heb kunnen verwittigen.
En zo kan ik dus opmerken dat dat kleine ding zeer belangrijk geworden is in ons leven.
Ter info: een vaste lijn hebben wij niet. Ook die bleek niet te werken. En is nu weg.
Ook onze digitale Tv werkt trouwens niet. Al maanden niet. Ook al zijn daar ook pogingen voor ondernomen (de laatste keer een half uur aan de telefoon voor 'gehangen')want ondertussen betalen wij wel braaf iedere maand.
Het zit niet mee in het digitale tijdperk. Deze mensen stonden aan te schuiven voor de I Phone 6, maar zoiets zie ik mezelf nooit of te nooit van mijn leven doen. Ik kan misschien iemand inhuren :-).
Hoe zot ben jij van je Gsm, smartphone, ...?
Hm ik heb wel graag dat ik bereikbaar ben, dus in die zin heb ik hem graag mijn smartfoon. (ik denk wel eens er is altijd wel wat, elke week, is het niet de kinders, dan de ouders, dan weer anderen) Daarom hebben wij ook nog een vaste lijn/telefoon thuis, stel dat iemand de gsm kwijt is kunnen ze te alle tijden mij toch bellen.(onder knop nr 1 staat mamma, op 2 papa, dit omdat ik als ik werk op 10 min afstand zit en de man 1,5 uur)
BeantwoordenVerwijderenIk heb een samsunggalaxy note 2 en die is zo groot die raak je niet snel kwijt en is tevens een kleine tablet (vind ik dan hoor). Tevens maakt hij echt mooie foto's en is dat ook wel makkelijk want ik heb hem vaak bij de hand en de echte camera weleens niet.
Nu word ik een klein beetje jaloers. Ik wil ook weer een gsm waar ik mooie foto's mee kan trekken ;-).
Verwijderen:-) gewoon doen daar krijg je zeker geen spijt van hoor!
VerwijderenIk heb hem ook altijd bij mij maar dit komt gewoon omdat onze zoon in een mpi verblijft tijdens de week en ik dag en nacht bereikbaar wil zijn voor als er iets mocht gebeuren.Sommige mensen kunnen daar zooooo onafhankelijk van zijn maar hier is het echt uit noodzaak en om mezelf een beetje een dichterbijgevoel te geven van moest er iets aan de hand zijn.
BeantwoordenVerwijderenDat begrijp ik. Hier zou het ook heel nuttig zijn denk ik ondertussen moest ik weer bereikbaar zijn. Ik zit nu voortdurend te denken. Hopelijk wordt er geen enkel kind ziek op school de komende dagen...
VerwijderenHier ook nog steeds de vaste lijn en m'n gsm. Dagdagelijks heb ik toch met de kinderen contact via gsm. Ze verzoeken mij alleen maar vriendelijk om niet op openbare plaatsen te bellen in hun bijzijn...heb namelijk een voorhistorisch model haha. Ik geef er dus echt niks om. Man zou graag die laatste nieuwe I-dinges kopen, omdat je daar ook je suiker mee kan meten. Maar ik heb noch het geduld, noch het verstand om zulke dingen aan te leren ;) Bellen en sms-en : dat is al meer dan genoeg voor me.
BeantwoordenVerwijderenIk vind de vaste lijn eerlijk gezegd storender dan de gsm, want die kan je nog minder controleren, je moet wel oppakken hè. Ik durf mijn gsm (allé smartphone, ik heb sinds een tijdje een goedkope no nonsense Huawei, ook voor mij geen dure IT dingen, ik vind er echt niks aan) dan gerust een hele tijd afzetten. Ik heb nu ook een vaste boodschap ingesteld die ik activeer als ik geen zin heb in het telefoontje, waarin ik vraag om een mail of sms te sturen, en die lees ik dan als ìk er zin in heb... effe swipen en de rust keert weer...
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook altijd mijn gsm bij de hand. Tenminste totdat ik zeker weet dat mijn man bereikbaar is dan ga ik heerlijk de deur uit zonder! Maar ik droom ook van een mooie gsm waar je mooie foto's mee kan maken..... misschien ooit.
BeantwoordenVerwijderenMijn gsm is ook gewoon om bereikbaar te zijn moest er iets zijn met 1 van ons kids, en als wekker, in het weekend durf ik deze ook wel eens afzetten.momenteel heb ik een racer liquidatie omdat ik deze cadeau heb gekregen, maar voor mij is een simpel toestelletje waarmee je kan smsen en bellen eigenlijk al voldoende. Grts
BeantwoordenVerwijderen