Een speciaal oudercontact
Uitzonderlijk gingen Tim en ik eens samen naar een oudercontact. Ik kan me zelfs niet herinneren dat hij ooit mee geweest is.
Hij is wel paraat op de eerste schooldag, maar een oudercontact? Neen. Hoe ik mijn hersens ook pijnigden nergens kon ik een moment opdiepen dat hij er bij was.
Wanneer een schoolfeest op zondag is lukt het hem te gaan, maar op een zaterdag zoals dit schooljaar. Ook dan dien ik (meestal) alleen op te draven.
Soms heb ik het daar moeilijk mee, maar soms vind ik het ook oké zo.
Maar goed. Gisteren gingen we naar vier oudercontacten. Mats, Lies, Thijs en Niels. Mats zit in de eerste kleuterklas, Lies in de derde kleuterklas, Thijs zit in het tweede leerjaar en Niels in het derde leerjaar. Het goede nieuws is dat ze allen 'overgaan' :-). Wat ik grappig vind voor een kleuter. Zijn er dan kleuters die blijven zitten?
Ik hou niet van oudercontacten, maar ik vind ze wel nuttig in sommige gevallen.
Zo kregen we deze keer twee verbazende zaken te horen over onze zonen. De ene juf dacht dat onze ene zoon misschien wel hoogbegaafd is en de andere juf sprak over dyslexie bij de andere zoon. Beide dingen had ik niet zien aankomen (en de man al zeker niet).
Nu is het zo dat de ene zoon inderdaad getest geweest is bij een centrum waar men zijn IQ getest heeft, maar dat hij daar als gewoon gemiddeld begaafd uitkwam. Maar ook kwam uit die testen uit dat hij zwak was voor rekenen tot de juf me eens bij haar riep (samen met de directrice en CLB medewerkster)en bleek dat het eigenlijk net het omgekeerde is. Die zoon blijkt meer dan goed te kunnen rekenen. Supergoed zelfs! De logo werd toen onmiddellijk stopgezet uiteraard.
Dat is natuurlijk geen slecht nieuws en ik ga hem niet opnieuw laten testen. Alleen zou het verklaren waarom onze zoon vaak gefrustreerd of verveeld is. En waarom hij niets hoeft te doen voor school en toch nog hele goede cijfers haalt.
De andere zoon was altijd al wat traag, maar de juf zei dat er drie zaken op wijzen dat hij dyslexie zou kunnen hebben. Lezen gaat helemaal niet goed (terwijl dat bij de andere kinderen vlot tot zeer vlot ging: sommige zaten in leerjaar 2 al aan niveau 9)en ook bij rekenen zijn er zeker zaken die er op wijzen.
De raad was om het toch te laten testen want het zou veel verklaren. Dus dat ga ik nu doen.
Hij mag wel overgaan.
Mijn zoon laat ik verder over gerust. Het is tenslotte bijna vakantie nu!
Man en ik hebben er verder ook niet meer over gepraat omdat hij na het oudercontact gewoon weer verder gaan werken is.
Want de verdere zorgen zijn voor mij. Ik zal weer alles regelen zodat we zekerheid hebben want ik wil niet dat mijn zoon het steeds moeilijker krijgt op school om de rest bij te benen.
Veel zorgen maak ik me niet. Ik denk dat wanneer je veel kinderen hebt de druk niet zo groot is. Het loopt zoals het loopt. De oudste weet vandaag haar uitslag. Zij heeft het tot op de Hoge school geschopt. Ik ben zeer trots, maar ik zit er niet met mijn neus op. Het is altijd haar eigen verdienste geweest en dat zal het blijven.
Er zijn ook kinderen die niet graag naar school gaan en bij wie het ploeteren was of is.
Ze zijn allemaal zo anders, maar ik hou geen handjes vast, maak geen voorbereidingen voor hen, ... Ik lees hoogstens een tekst na.
Wat mijn kinderen presteren is hun eigen verdienste. Het mag, maar voor mij hoeft het ook niet. Ik ben een moeder die weinig druk zet op haar kinderen. Misschien soms iets te weinig.
Het belangrijkste voor mij is echt dat ze gelukkig worden met de keuzes die ze maken en een fijn leven kunnen leiden. Een goed leven met een goed dak boven hun hoofd, elke dag voldoende eten en een fijne familie- of vriendenkring.
Vandaag een halve dag school en morgen nog één en dan is het eindelijk zover.
Zomervakantie...Negen week lang.
Hij is wel paraat op de eerste schooldag, maar een oudercontact? Neen. Hoe ik mijn hersens ook pijnigden nergens kon ik een moment opdiepen dat hij er bij was.
Wanneer een schoolfeest op zondag is lukt het hem te gaan, maar op een zaterdag zoals dit schooljaar. Ook dan dien ik (meestal) alleen op te draven.
Soms heb ik het daar moeilijk mee, maar soms vind ik het ook oké zo.
Maar goed. Gisteren gingen we naar vier oudercontacten. Mats, Lies, Thijs en Niels. Mats zit in de eerste kleuterklas, Lies in de derde kleuterklas, Thijs zit in het tweede leerjaar en Niels in het derde leerjaar. Het goede nieuws is dat ze allen 'overgaan' :-). Wat ik grappig vind voor een kleuter. Zijn er dan kleuters die blijven zitten?
Ik hou niet van oudercontacten, maar ik vind ze wel nuttig in sommige gevallen.
Zo kregen we deze keer twee verbazende zaken te horen over onze zonen. De ene juf dacht dat onze ene zoon misschien wel hoogbegaafd is en de andere juf sprak over dyslexie bij de andere zoon. Beide dingen had ik niet zien aankomen (en de man al zeker niet).
Nu is het zo dat de ene zoon inderdaad getest geweest is bij een centrum waar men zijn IQ getest heeft, maar dat hij daar als gewoon gemiddeld begaafd uitkwam. Maar ook kwam uit die testen uit dat hij zwak was voor rekenen tot de juf me eens bij haar riep (samen met de directrice en CLB medewerkster)en bleek dat het eigenlijk net het omgekeerde is. Die zoon blijkt meer dan goed te kunnen rekenen. Supergoed zelfs! De logo werd toen onmiddellijk stopgezet uiteraard.
Dat is natuurlijk geen slecht nieuws en ik ga hem niet opnieuw laten testen. Alleen zou het verklaren waarom onze zoon vaak gefrustreerd of verveeld is. En waarom hij niets hoeft te doen voor school en toch nog hele goede cijfers haalt.
De andere zoon was altijd al wat traag, maar de juf zei dat er drie zaken op wijzen dat hij dyslexie zou kunnen hebben. Lezen gaat helemaal niet goed (terwijl dat bij de andere kinderen vlot tot zeer vlot ging: sommige zaten in leerjaar 2 al aan niveau 9)en ook bij rekenen zijn er zeker zaken die er op wijzen.
De raad was om het toch te laten testen want het zou veel verklaren. Dus dat ga ik nu doen.
Hij mag wel overgaan.
Mijn zoon laat ik verder over gerust. Het is tenslotte bijna vakantie nu!
Man en ik hebben er verder ook niet meer over gepraat omdat hij na het oudercontact gewoon weer verder gaan werken is.
Want de verdere zorgen zijn voor mij. Ik zal weer alles regelen zodat we zekerheid hebben want ik wil niet dat mijn zoon het steeds moeilijker krijgt op school om de rest bij te benen.
Veel zorgen maak ik me niet. Ik denk dat wanneer je veel kinderen hebt de druk niet zo groot is. Het loopt zoals het loopt. De oudste weet vandaag haar uitslag. Zij heeft het tot op de Hoge school geschopt. Ik ben zeer trots, maar ik zit er niet met mijn neus op. Het is altijd haar eigen verdienste geweest en dat zal het blijven.
Er zijn ook kinderen die niet graag naar school gaan en bij wie het ploeteren was of is.
Ze zijn allemaal zo anders, maar ik hou geen handjes vast, maak geen voorbereidingen voor hen, ... Ik lees hoogstens een tekst na.
Wat mijn kinderen presteren is hun eigen verdienste. Het mag, maar voor mij hoeft het ook niet. Ik ben een moeder die weinig druk zet op haar kinderen. Misschien soms iets te weinig.
Het belangrijkste voor mij is echt dat ze gelukkig worden met de keuzes die ze maken en een fijn leven kunnen leiden. Een goed leven met een goed dak boven hun hoofd, elke dag voldoende eten en een fijne familie- of vriendenkring.
Vandaag een halve dag school en morgen nog één en dan is het eindelijk zover.
Zomervakantie...Negen week lang.
:-) ik ben ook zo'n moeder die vind dat de kinderen het toch echt zelf moeten doen op school enzo....ik stimuleer wel en voor vragen kunnen ze altijd bij me komen.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik ga geen werkstuk voor ze maken of typen, nee sorry...
Wij hebben nog 2,5 week school, maar zijn er echt aan toe, vakantie en lekker een mooie lange tijd vrij!
Ja. De kinderen zijn er aan toe en de ouders ook. Nu ja. Ik vind het toch welkom.
VerwijderenCédric kreeg geen cijfers , procenten of getallen
BeantwoordenVerwijderenzoals de meeste 18 jarige gevallen
Maar lovende woorden over zijn prestaties en zijn kunnen.
Over soms eens de pedalen te verliezen maar er steeds opnieuw voor kiezen .
Kiezen voor de weg vooruit en er voor te gaan
Er elke dag weer opnieuw te staan.
Gelukkig zijn in al zijn eenvoud en zijn pracht
dit is voor hem zijn kracht
Hij is lief , aardig en altijd welgezind
en de vriend van ieders kind.
Een kreet hier en een knuffel daar
en er steeds zijn voor elkaar.
Nu even schoolse rust ook dit is voor hem een must .
Na de vakantie nieuwe grootse plannen
maar nu eerst een beetje ontspannen
Dit stukje plaatste ik vanmorgen op mijn fb gewoon omdat het zo is en vooral ook omdat ik er elk jaar weer de kriebels van krijg dat ouders op hun fb gaan stoeffen en pronken met de resultaten van hun kids en wij als ouder van een "speciaal" kind het daar soms wel eens moeilijk bij hebben dat mensen die cijfers ooooo zoooo belangrijk vinden.
Het allerbelangrijkste is inderdaad zoals je zegt dat ze gelukkig zijn in een gelukkig leven.Geniet van de komende vakantie
Dat vind ik heel mooi. Ieder kind doet het op zijn manier. Voor jullie ook een welkome prettige vakantie.
VerwijderenBij ons op school benadrukken ze ook vooral wat je kind goed kan of goed doet. Maar het is ook goed om te horen als er wat scheelt (zoals een leesniveau dat een schooljaar stil blijft staan). Dan kunnen we zien hoe we dit kind beter kunnen helpen.
Ik ben 'blij' dit alles te lezen! Zelf geef ik les (gedragswetenschappen) en leerlingbegeleider op een middelbare school. Ik onderschat het belang vh behalen v een diploma zeker niet. Maar het belangrijkste is dat jongeren uitgroeien tot veerkrachtige mensen (ik denk dat die vaardigheid uiterst belangrijk is). En het niveau dat ze halen op cognitief vlak is hieraan ondergeschikt. Men heeft dikwijls de mond vol over 'herwaardering v bso-tso'. Dat probleem begint bij de ouders die het te min vinden voor hun eigen zoon of dochter. Ik zie nog al te vaak jongeren die kost wat kost aso moeten doen en hier heel ongelukkig v worden. Want zeg nu zelf: altijd slechte punten behalen is toch wel heel lastig... Ook ik verbeter soms taken die ouders gemaakt hebben. Soms grappig indien ik hen moet buizen en ze me contacteren voor uitgebreidere feedback. De hele zaak schiet op die wijze gewoon z'n doel voorbij.
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik 3 kinderen. Eentje volgde aso en volgt nu de opleiding kleuterleidster (we kregen trouwens een aantal keer te horen dat ze toch 'meer' kan. Wat is er mis met kleuterleidster???). De oudste volgde kso en studeert nu ergotherapie en de jongste volgt bso (verzorging). Zij heeft een pak leerstoornissen. Nu, het is wat het is (lastiger dan 'normaal'), maar ze moet er leren mee omgaan (veerkracht!). Ik zie een gelukkig kind omdat ze op niveau zit. Zij heeft een vrij hoog IQ, maar die boel leerstoornissen waarmee ze zit spelen haar parten op schools vlak. Alles wat ze bereikt doet ze zelf en dat is prima voor haar zelfbeeld.
En dat uitpakken met resultaten v kinderen is zooo relatief... Niet aantrekken!
Btw nog nooit gereageerd op iets... Dit kon ik niet laten (stokpaardje)
Dank om toch te reageren.
VerwijderenZelf zitten of zaten mijn kinderen in heel verschillende richtingen. Van ASO tot BSO.
Terwijl de ene nog vele jaren hogere studies zal aanvangen stopt er één op 18 met school. Het is zoals het is.
Ik heb in de periode van 16 jaar heel veel ouders gezien en gesproken en veel verschillende kinderen over de vloer gehad dus ik weet wat je wil zeggen.
Sommige ouders zien het als een persoonlijke mislukking wanneer hun kind het anders doet dan ze voor ogen hadden. Die stress heb ik zelf gelukkig niet.
Over hb gesproken. Daar kan ik een boompje over doordoen:) dochter is hb en zit nu op unief, voorafgegaan door 2 jaar verloren want ze wist hoegenaamd niet was studeren was. Ze fietste doorheen het aso. Nu gaat het goed, nog een jaartje bachelor en dan gaat ze voor haar master. Ze is altijd de 'moeilijkste' geweest van de vijf. Nu niet meer, ze heeft haar weg gevonden, is gelukkig en straalt. De jongste, ook hb, hebben we veranderd van school. Sinds hij uitbreiding krijgt en ANDER werk ipv gewoon meer, gaat hij graag naar school, is niet meer gefrustreerd en breekt het kot niet af als hij thuiskomt. Oef. Voor ons echt een openbaring, die school. Hier hebben we vanalles wat. Oudste dochter gaat verder waar ze mee bezig is, de zoon begint aan de hogeschool, jongste dochter moet haar zesde jaar overdoen (puur eigen fout en ja, dat maakt ons kwaad) en de jongste huppelt vrolijk naar het derde leerjaar. Ik heb het moeten leren, dat loslaten. Ik heb het gedaan en heb daar een beetje spijt van. Want ik wist hoegenaamd niet dat de jongste dochter gewoon niks meer deed voor school. Had ik het wel geweten dan was ze dit jaar zeker geslaagd. Nee, dat was geen prettig oudercontact. Maar ach, spons erover en volgend jaar beter zeker?
BeantwoordenVerwijderenIk weet het meestal wel of ze er wat voor doen of niet, maar ik blijf er niet over doorbomen. Ik ben eigenlijk nog maar één keer met rode wangen buiten gegaan na een oudercontact, maar dat vertel ik je nog wel een keer. Dat was vorig jaar :-).
VerwijderenEn als het niet prettig was zeg ik dat ook tegen de kinders. Tegen de groten, niet tegen de kleintjes.
Loslaten kan ik heel goed. Dat weet je. Echte verrassingen zijn er gelukkig niet.
Het is geen verloren jaar Pascale, maar een extra jaar ;-). En dat vinden ze vaak zelf erger.
VerwijderenZe komen er echt wel, de ene doet er nou eenmaal langer over dan de ander. Fijn dat ze allemaal weer een jaartje verder mogen.
BeantwoordenVerwijderenIn Nederland kun je in ieder geval wel in groep 1 of 2 doubleren. Onze jongste zoon heeft dat moeten doen. Maar hij heeft klassiek autisme bleek nadat wij heb uitgebreid hebben laten testen bij een goed instituut.
BeantwoordenVerwijderen