Spiegelselfie & a letter to my sweet sixteen #boostyourpositivity

Een spiegelselfie?  Een mens moet wat over hebben om je positivity te boosten.:-).

Als je zoals ik bijna veertig bent lijken alle selfies niet goed genoeg gelukt en als je zoals ik nog steeds geen smartphone hebt en het moet doen met een Nikon Coolpix weet je dat het eigenlijk verloren moeite is om een goede te 'trekken'. Maar ik deed het toch maar.

In 1991 werd ik zestien. Wat een tijd ! Dat is ongeveer 23-24 jaar geleden.

Ik heb zelf geen foto's uit die tijd. Alleen deze onduidelijke klasfoto. Ik sta op de bovenste rij- de middelste (met die kuif). Van mijn klasgenoten ken ik nog maar een paar namen. De rest is mij compleet onbekend.
Ik deed Economie en hield van lezen, koffie, dieren, schrijven en Bryan Adams.

My letter to my sweet 16

Lieve Sandra

Je bent zo een lief en braaf meisje. Altijd verliefd op de verkeerde jongens wiens schone woorden je altijd meteen geloofd, maar je hebt nu wel een vriendje en wees gerust want ondanks je schrik dat hij niet bij je zal blijven zal hij nog een lange tijd in je leven blijven. Straffer nog. Met dat vriendje ga je trouwen en kindjes krijgen. Dat is alvast een geruststelling. Niet?
Maar 't' slechte nieuws is dat het niet gaat blijven duren. Er komen nog liefdes en je trouwt twee keer en je krijgt nog meer kinderen. Dat laatste is wel goed nieuws. Vind je niet?

Je hoeft dus geen schrik te krijgen. Je bent niet onvruchtbaar en je zal wel degelijk een groot aantal kinderen mogen grootbrengen.
Ach. En je weet nog altijd niet wat je later worden wil. En helaas. Je zal niet in het onderwijs gaan en ook geen secretaresse worden. Zelfs schrijfster ga je niet worden al heb je nu wel een 100 tal penpals van over de hele wereld aan wie je lange epistels schrijft en schrijf je je dagboeken elke dag vol, vol, vol. Het goede nieuws is dat je je nog altijd gaat schrijven. Dat ga je altijd blijven doen, maar schrijfster wordt je niet. Zelfs al je dagboeken ga je op een dag verbranden. Dat ga je nog niet meteen doen hoor. Pas rond je dertigste ga je daar klaar voor zijn.
Het goede nieuws is dat je daardoor veel tijd gaat hebben om zelf te lezen want je gaat op een dag tot de vaststelling komen dat niemand op jouw schrijfsels zit te wachten en je dus beter gewoon zelf leest zo veel je kan.

Lieve Sandra. Je bent zo onzeker. Over je uiterlijk vooral. Ben je wel mooi genoeg? Grappig genoeg? Lief genoeg? ... Je hebt geen ruggengraat, laat over je heen lopen, trekt je zoveel aan van wat anderen van je vinden. Toch doe je je eigen zin en dat zal je altijd blijven doen en dat is goed. Je bent goed bezig.
Want ik kan je gerust stellen. Op een dag ga je daar blij om zijn dat je toch geen meeloper was en net dat tikkeltje anders. Je gaat nu al tegen de stroom in en dat zul je altijd blijven doen.

En op een dag bijt je van je af, ga je niet meer over je heen laten lopen, vind je je uiterlijk meer dan oké, ga je houden van je eigen soort humor (vooral zelfhumor) en leer je vooral heel erg relativeren.
Je wordt een sterke vrouw lieve Sandra ook al voel je je nu soms zo heel erg klein en nutteloos. Voel je je soms niets of niemand.
Je vraagt je vaak af wat de zin van 't leven is en je gaat daar een antwoord op verzinnen wanneer je wat ouder bent.

In je twintiger jaren krijg je steeds meer zelfvertrouwen en word je sterker.
En in je dertiger jaren nog meer.
Het wordt alsmaar beter en beter.

Het gaat goed komen.
En denk aan dat liedje hé. Don't worry be happy en ook I will survive. Dat worden nog lijflieden. Ongelooflijk toch.

Dikke zoen en ik hou zoveel van je Sandra.

Je Sandra - Sweet 39.