Een koningswens?
Een koningswens is het. Vijf zonen en vijf dochters.
Toen ik na mijn tweede kind een zoon kreeg zegden vele (oudere) mensen mij: 'Nu kan je stoppen. Een koningswens.'
Ik kreeg echt de kriebels van die uitspraak.
Al begrijp ik wel dat mensen beide wel zouden wensen. Een prinsesje en een stoer kereltje. Mij heeft het nooit uitgemaakt welk geslacht het kind zou worden.
Voor de kinderen zelf dacht ik weleens: 'Nu een meiske. Dat zou fijn zijn voor Liesje.', maar wat hield ik zelf dan ontzettend veel van dat jongske.
Verder ging dat niet. En twee keer was ik overtuigd iets 'anders' te krijgen. Zowel bij de derde (een meisje) als de laatste was ik overtuigd dat ik een jongetje zou krijgen. Ga dus niet af op gevoelens.
Bij kindje zeven dacht ik : 'Nu volgen er geen meer.' Ik dacht toen dat het bij zeven ging blijven en aan tien kinderen dacht ik niet eens. Het leek mij een onwerkelijk kinderaantal en al zeker voor mezelf.
Bij kind negen( en pril zwanger van onze tiende) dacht ik: 'Ik zeg nooit meer nooit. Misschien volgen er nog wel twee of drie. Ik ben tenslotte nog maar 38!' Maar nu vind ik tien meer dan genoeg. Fee is ondertussen vijftien maanden en ik kan U verzekeren dat ik ondertussen dat gevoel heb dat het genoeg geweest is. Ik krijg geen goesting meer...
Wat niet wegneemt dat mijn mening over gezinsplanning hetzelfde blijft en ik zelf zeer nieuwsgierig ben of onze eigen voorbehoedmiddel gaat werken...
Verder dan : was ik een hele ochtend kwijt aan tandartsbezoeken. Wij gaan in UZ Gent en hoewel onze Niels zijn tandarts zelf hoogzwanger is krijg ik maar weinig contact met haar. Ze is heel professioneel en blijft altijd volkomen emotieloos. Natuurlijk wil ik geen beste maatjes met haar worden, maar iets meer 'smalltalk' zou welkom zijn. Misschien maakt een beebje haar iets zachter. Nele haar tandarts werd dit alvast wel na de geboorte van haar kindje. Kinderen maken je 'anders'. Zeker als vrouw en minder hard.
Vandaag zette ik 17 overbodige dingen klaar (8 van gisteren, 9 van vandaag) om weg te doen.
Morgen tien dingen.
Het wordt wel moeilijker omdat ik eigenlijk al heel veel weggedaan heb.
Oja. Mijn veertigste verjaardag zal ietwat anders verlopen dan gepland.
Ik wou alleen zou door mijn vermoeidheid van de afgelopen weken. Ik wou twee dagen alleen zijn en lezen en wandelen of slapen, maar hm.
Man zag dit plan totaal niet zitten.
Hij vond het niet kunnen dat ik de kinderen bij familie deed en zomaar zonder hen de biezen zou nemen.
En dus...
Is de planning:
Naar Zeeland op mijn verjaardag om mijn fototoestel en fietskarstang op te halen en hopelijk iets gaan eten zonder al teveel kindergejoel.
En verder : Nuja. Niets.
Tegen de oudste kinderen heb ik gezegd dat ik mijn verjaardag uitstel tot ik weet niet wanneer....
't Leven gaat niet altijd zoals we het wensen.
Maar wat hebben wij te wensen. Wij hebben toch al alles?
Ik kreeg echt de kriebels van die uitspraak.
Al begrijp ik wel dat mensen beide wel zouden wensen. Een prinsesje en een stoer kereltje. Mij heeft het nooit uitgemaakt welk geslacht het kind zou worden.
Voor de kinderen zelf dacht ik weleens: 'Nu een meiske. Dat zou fijn zijn voor Liesje.', maar wat hield ik zelf dan ontzettend veel van dat jongske.
Verder ging dat niet. En twee keer was ik overtuigd iets 'anders' te krijgen. Zowel bij de derde (een meisje) als de laatste was ik overtuigd dat ik een jongetje zou krijgen. Ga dus niet af op gevoelens.
Bij kindje zeven dacht ik : 'Nu volgen er geen meer.' Ik dacht toen dat het bij zeven ging blijven en aan tien kinderen dacht ik niet eens. Het leek mij een onwerkelijk kinderaantal en al zeker voor mezelf.
Bij kind negen( en pril zwanger van onze tiende) dacht ik: 'Ik zeg nooit meer nooit. Misschien volgen er nog wel twee of drie. Ik ben tenslotte nog maar 38!' Maar nu vind ik tien meer dan genoeg. Fee is ondertussen vijftien maanden en ik kan U verzekeren dat ik ondertussen dat gevoel heb dat het genoeg geweest is. Ik krijg geen goesting meer...
Wat niet wegneemt dat mijn mening over gezinsplanning hetzelfde blijft en ik zelf zeer nieuwsgierig ben of onze eigen voorbehoedmiddel gaat werken...
Verder dan : was ik een hele ochtend kwijt aan tandartsbezoeken. Wij gaan in UZ Gent en hoewel onze Niels zijn tandarts zelf hoogzwanger is krijg ik maar weinig contact met haar. Ze is heel professioneel en blijft altijd volkomen emotieloos. Natuurlijk wil ik geen beste maatjes met haar worden, maar iets meer 'smalltalk' zou welkom zijn. Misschien maakt een beebje haar iets zachter. Nele haar tandarts werd dit alvast wel na de geboorte van haar kindje. Kinderen maken je 'anders'. Zeker als vrouw en minder hard.
Vandaag zette ik 17 overbodige dingen klaar (8 van gisteren, 9 van vandaag) om weg te doen.
Het wordt wel moeilijker omdat ik eigenlijk al heel veel weggedaan heb.
Oja. Mijn veertigste verjaardag zal ietwat anders verlopen dan gepland.
Ik wou alleen zou door mijn vermoeidheid van de afgelopen weken. Ik wou twee dagen alleen zijn en lezen en wandelen of slapen, maar hm.
Man zag dit plan totaal niet zitten.
Hij vond het niet kunnen dat ik de kinderen bij familie deed en zomaar zonder hen de biezen zou nemen.
En dus...
Is de planning:
Naar Zeeland op mijn verjaardag om mijn fototoestel en fietskarstang op te halen en hopelijk iets gaan eten zonder al teveel kindergejoel.
En verder : Nuja. Niets.
Tegen de oudste kinderen heb ik gezegd dat ik mijn verjaardag uitstel tot ik weet niet wanneer....
't Leven gaat niet altijd zoals we het wensen.
Maar wat hebben wij te wensen. Wij hebben toch al alles?
vroeger had ik ook een vrouwelijke tandarts (speciaal voor kinderen)en die deed dat heel goed:meneer de wind,kriebelboor..alles had zn naam
BeantwoordenVerwijderenikzelf heb nu ook een vrouwelijke tandarts sedert maart,die is superrrvriendelijk,ik ben goed geinformeert,want ze had heel wat werk(13tanden getrokken en vervangen,dus ben ik al veel moeten gaan maar mn mond is superschoon) en het is ook een jonge mama
laat je in zeeland eens verwennen voor je bday,stuur ze om een ontbijtkoekje,taartje en een lekker kopje koffie en dan is je dag geslaagd
Jaloers ben ik niet maar had graag nog wat kinderen willen hebben toen ik jong was. Je hebt het niet voor het uitzoeken, helaas. Tevreden ben ik wel met 1 zoon. Bijna hadden we geen kinderen gekregen.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me ook lastig om aan het eind van de maand nog iets te vinden wat de deur uit mag. Ben benieuwd of het je lukt.
Geniet van je verjaardag en laat het over je heen komen al is het maar voor man en kinderen. Zelf heb ik ook altijd de pest aan jarig zijn en dan vooral die drukte.
Alvast gefeliciteerd! Maar ik versta je hoor, ik vond het ook geen 'big deal' om 40 te worden.
BeantwoordenVerwijderenOok ik vier mijn verjaardag nauwelijks of helemaal niet. Eens de 40 voorbij, gaf ik er niks meer om. Ik vond het niet erg om 40 te worden (dat is intussen ook al enkele jaren geleden) maar feesten is gewoon niet zo aan mij besteed. Of beter gezegd : niet meer. Ik zal een overdosis feesten gehad hebben zeker haha. Na ons 4e kind wilden we graag nog een 5e en een 6e, maar dat kwam er niet van. Vele jaren later (11 om precies te zijn) is er dan toch nog eentje gekomen, en de natuur heeft beslist dat 5 echt wel genoeg was. Onze kinderen zijn allemaal via de Keizerlijke Weg geboren dus dan mag ik m'n beide pollen kussen dat we er 5 gekregen hebben. Nu is de wens naar nog een kind echt wel helemaal weg. Men zegt weleens dat dat nooit overgaat, maar dat durf ik ten stelligste tegenspreken!
BeantwoordenVerwijderenIn de libelle staat een oproep voor een fotoreportage voor bijzondere families, iets voor jullie misschien?
BeantwoordenVerwijderenVoor een mooie beeldreportage in Libelle zijn we op zoek naar bijzondere families.
Heeft jouw familie typische uiterlijke kenmerken? Zijn jullie met heel weinig of net met heel veel? Misschien zit er een viergeslacht in jouw familie? Of is jouw familie nog op een andere manier bijzonder?
Reageer dan hieronder of mail naar carolien.saey@libelle.be. Vertel ons wat jouw familie zo bijzonder maakt en stuur ons enkele recente foto's door, samen met je contactgegevens en wie weet verschijnen jullie binnenkort wel in Libelle!
Ik vind jullie alvast bijzonder
grtjes
Gelukkige verjaardag.
BeantwoordenVerwijderenZelf vind ik het geslacht ook niet zo belangrijk. We hebben een zoon en eentje onderweg. Of dat nu nog een zoon of een dochter wordt, maakt mij niets uit.